یک الگوی مناسب برای مهمانی گرفتن

سلام به سید عزیز و مریم خانم گل؛ سلطان مهمانی های بهشتی.

داشتم به این فکر می کردم برای همینه که تو ایران خیلی از ماها مهمونی های مجردی رو ترجیح میدیم. اگه دقیق و درست فکر کنیم و آنالیز کنیم میبینیم دلیل اصلیش اینه که توی مهمونی های مجردی احساس راحتی بیشتری داریم؛ کسی خودشو معذب نمی کنه و در نتیجه همه میتونن از با هم بودن لذت ببرن. حالا اگه بیایم همین فرهنگ رو به مهمونی های خونوادگی هم اضافه کنیم مطمئنا میتونه مهمونی های خونوادگیمون رو هم به لذت بخشی مهمونی های مجردی کنه.

نکته ی مهم اینه که همونطور که استاد گفت هدف اصلی مهمونی رو فهمید. اصلا نه فقط برای مهمونی توی هرکار یا فعالیتی که ما انجام میدیم چه خوبه که بیایم اول از همه ببینیم هدف اصلی چیه. آیا کارهایی که داریم انجام میدیم ما رو به هدف نزدیک می کنه یا از اون دور می کنه. مگه غیر اینه که هدف از مهمونی اینه که یه شارژ انرژی بگیریم، بگیم، بخندیم، لذت ببریم، چیزهای جدید کشف کنیم، خواسته های جدید بسازیم، الگوهای جدید پیدا کنیم و کلا بخش برونگرای وجودمون رو فعال کنیم که جریان انرژی رو سرازیر کنه به زندگیمون. و طبق قانون بدون تغییر الهی چیزی که باعث لذت ما بشه رو بیشتر تجربه می کنیم و برعکس اگر چیزی در ذهن ما مساوی رنج باشه مثل همون آماده شدن های وسواس گونه برای مهمانی، باعث میشه که ما خیلی کمتر تجربش کنیم. اصلا چرا اسمشو مهمونی بزاریم؛ بهترین حالتش اینه که بگیم یه دورهمیه و این فرهنگ خیلی در آمریکا وجود داره که دور همی دارن. قطعا صمیمیتی که در دورهمی هست صدها برابر مهمانی های آنچنانی است.

چقدر این نکته قشنگه که اولویت راحتی هر دو سمت یعنی هم میزبان هم مهمان است. و چقدر من قشنگ درک می کنم که اگر میزبان توی زحمت بیفته قطعا مهمان هم معذب میشه و دیگه نمیتونه لذت ببره.

مطمئنا درس های این فایل هم با درس های عزت نفس گره میخوره. دلیل اصلی اینکه کسی خودش رو برای برگزار کردن یه مهمونی ساده عذاب میده اینه که وجود خودشو کافی نمیدونه برای افراد؛ احساس لیاقت در او ضعیفه و میخواد که توجه بقیه رو به سمت مسائل حاشیه ای مثل تعداد و تنوع غذا و … ببره. گاهی حتی بدتر از اون بعد از تمام شدن مهمانی برخی احساس گناه پیدا می کنن؛ مثلا میگن وای غذام بد شده بود؛ نتونستیم خوب پذیرایی کنیم و از این صحبت هایی که دیگه بدترین نوع ارسال فرکانس هست. یعنی مهمونی که قرار بوده همه رو شاد کنه، همه لذت ببرن، فرکانسهای دسته جمعی عالی بفرستن میشه وسیله ای که شروع اتفاقات بد رو کلید میزنه. واقعا باید راجع به این چیزها فکر کرد.

نکته ی بعد اینکه ما هیچ وظیفه ای در قبال به زور شاد کردن مهمان نداریم. مهمان خودش وظیفه داره که از شرایطی که مهیا شده بهترین استفاده رو ببره و خودش سعی کنه لذت ببره. چون وظیفه ی میزبان هم اینه که خودش لذت ببره از مهمانی ای که برگزار کرده نه اینکه نگران وضعیت مهمان باشه.

ایده ی کلمن خیلی کار را ساده و راحت می کنه خصوصا توی کشوری مثل آمریکا که خیلی عادت دارن دائم نوشیدنی بخورن. خیلی راحت همه میتونن به نوشیدنی خنک دسترسی داشته باشن.

نکته ی بعدی تعادلی بود که مریم خانم بین شیک بودن و راحت بودن ایجاد کرده بود. با اینکه خوراکی هایی که تهیه و تزئین کرد از نظر ظاهر خیلی رنگارنگ و شیک بودن و طراحی جالبی هم به اونها داد ولی در ساده ترین شکل ممکن اینکار انجام شد. این نشون میده که میشه در عین راحتی، شیک برگزار کرد.

نکته ی دیگه ای که به ذهنم میرسه اینه که خب سید عزیزم و مریم خانم گل دارن طبق قانون سلامتی زندگی میکنن و تقریبا همیشه غذاهایی میخورن که بدون کربوهیدرات هستن. ولی برای مهمونها دارن خوراکی هایی رو آماده می کنن که بعضا کربوهیدرات هم دارن و این یعنی احترام به سلایق و علایق مختلف؛ احترام به تنوع انسانها؛ احترام به مدار غذایی انسانها. و باز مهمتر از اون اینکه اینجا هم دوباره یه تعادل بسیار زیبا بین قانون سلامتی و غذای آزاد ایجاد کردن. نمیدونم انتخاب این خوراکی ها کار سید بوده یا مریم خانم ولی انتخاب هرکدوم بوده میخوام بگم Well done. خیلی برام زیبا و جذاب بود که خوراکی هایی که انتخاب کرده بودید با اینکه بعضا با قانون سلامتی همخوانی نداشتن ولی خیلی هم از اون دور نبودن. یک تعادل زیبا برای اینکه خیر قانون سلامتی تا حدودی به مهموناتونم برسه. مثلا پنیر ماده ی غذایی هست که زیاد از قانون سلامتی دور نیست، گردو به همین شکل با اینکه کربوهیدرات داره ولی شاید بین خوراکی های کربوهیدراتی بهترین انتخابه. انتخاب میوه ها هم خیلی هوشمندانه بود. تقریبا همشون از خانواده ی بری ها بودن که سالمترین و طبیعی ترین میوه ها از نظر قانون سلامتی ان.

نکته ی مهم بعد اینکه مریم خانم اشاره کرد؛ برخی اعتقاد دارن که کارهای آماده سازی برای مهمونی باید قبل از رسیدن مهمون تموم بشه. مگه اداره س. مگه اصلا ددلاینی وجود داره. گاهی وقتا حتی لذتش بیشتر تو اینه که مهمون اومده باشه و هنوز همه ی کارها انجام نشده باشه و تو با کمک مهمونت بقیه ی کارها رو انجام بدی.

نکته ی بعدی اینکه گاهی ما اینقدر برای برگزاری یه مهمونی پوست خودمو میکنیم که مهمون تا توی مهمونی هست فقط فکرش درگیر اینه که چطوری جبران کنه. چقدر در این لحظات افکار میتونن ما رو به در و دیوار بکوبن.

نکته ی بعدی استفاده از ظروف یک بار مصرف. وای که چقد من این ایده رو دوست دارم. بسیاری از مشکلات رو توی مهمونی ها از بین میبره. علاوه بر اینکه دیگه ظرف شستنی وجود نداره، بهداشتی تر هم هست و دیگه هیچکس نگران این نیست که آیا اون ظرفی که جلوی مهمونه درست شسته شده یا نه؟ نکنه بوی غذای قبلی توش مونده باشه؟ و خیلی اتفاقات این شکلی دیگه.

و به قول استاد یه سطل آشغال هم میزاریم اونجا که هرکی کارشو انجام داد تق بندازه توی سطل. من عاشق این کلمه ی تق گفتن سیدم. من قبل از اینکه با سایت عباسمنش آشنا بشم خودم هم این کلمه رو به کار میبردم برای همین وقتی سید با اون لحن زیبا میگه تق گل از گلم میشکفه :)))

در آخر هم میخوام بگم به به باز چشممون به وجود گل علی آقا روشن شد. با اون شیرجه ی نازنینش و بدن درجه یک کشتی گیری. من بدن هرکی که خیلی خوب ساخته شده باشه رو میگم کشتی گیریه. چون بدن اکثر کشتی گیرا به صورت طبیعی و فقط با ورزش ساخته میشه. منتظر دیدن تراکت هم هستم با اون رنگ رویاییش.

فعلا خداحافظ