نتایج دوستان از آموزه های استاد عباس منش | قسمت 3 - صفحه 11

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

“فَسَقَىٰ لَهُمَا ثُمَّ تَوَلَّىٰ إِلَى الظِّلِّ فَقَالَ رَبِّ إِنِّی لِمَا أَنزَلْتَ إِلَیَّ مِنْ خَیْرٍ فَقِیرٌ”?

«پس [موسی] برا آن دو [دختر گوسفندانشان را] آب داد؛ آنگاه به سوی سایه برگشت و گفت:

پروردگارا من به هر خیری که به

سویم بفرستی سخت نیازمندم

سلام به استاد عزیزم و استاد شایسته زیبایم

سلام به همه دوستای توحیدی ام

یادم میاد روزهایی که روی ذهن و منطق خودم حساب کرده بودم ، و دنبال کار خوب بودم ، پیش این آقا برو پیش اون رئیس سفارش کن ، اخبار دنبال کن که کی اوضاع رو به راه میشه ، به نفع تو میشه

اونوقتی که رابطه عاطفیم با منطق و افکار و باورهای خودم، پیش میبردم، مثلا سیاست رابطه رو داشتیم

اونوقتی که همه دارو ندارت پای یه آدم گذاشتی و دنیات شده بود رضایت اون آدم ، اون وقتی که همه کار برای راضی نگهداشتن بقیه میکردم، اونوقتی که مثلا دل نمی شکستم، اون وقتی که آویزون این و اون بودم برای اینکه محبت و رضایت بقیه رو جلب کنم.

انگار من رو هوا بودم

انگار من خدایی نداشتم که روش حساب کنم.

چون خدایی که من داشتم اصلا نمیشد باهاش دو کلام حرف زد.

خدایی که هر لحظه منتظر بود من بیراهه برم که با پتک بزنه تو سرم.

خدایی که باید التماس روح های بزرگ میکردم که واسطه بشن و درخواست منو به گوشش برسونن

خدایی که فقط آتش در دستش بود که به بیراهه رفتی وجودت به آتش بکشه و تو وجودت گدازه مذاب بریزه.

خدایی که تو ذل گرما الاو بلا داشت که یه تار موت دیده نشه ، گرمته که به جهنم ، تو حق اظهار نظر نداری همینی که هست چون تفسیر ما این بوده.

خدایی که خیلی دور بود ، خیلی که صدای منو هیچ وقت نمیشنید، حتی من حق صحبت باهاش نداشتم

خدایی که فقط اسمش شنیده بودم

خدایی که برای از ما بهترون بود

و من

در قعر شرک

در ذنجیر تمام انسانهای مرده و زنده

التماس دعا به مرده ها برای واسطه شدن

التماس دعا به زنده ها برای گدایی یه ذره محبت

کجا من اشرف مخلوقات بود

آخه کجای من اختیار بود

کجای من آزاده و رهایی بود

کجایی من صدق بالحسنی بود

کجای من إِنَّ نَصْرَ اللَّهِ قَرِیبٌ بود

کجای من وَما رَمَیتَ إِذ رَمَیتَ بود

کجای من مَا وَدَّعَکَ رَبُّکَ وَمَا قَلَى بود

و….

من کجا و تو کجا

ای عزیزی که همیشه بودی و من صُمُّۢ بُکۡمٌ عُمۡیࣱ فَهُمۡ لَا یَرۡجِعُونَ ، کر و لال و کور بودم

به اندازه هر ناشنوایی ام به اندازه هر ندیدنم و لال شدنم در برابر حقانیتت چک و لگد خوردم تا در زیر پای اون آدمهایی که برای خودم بت کرده بودم داشتم له میشدم و بازم تو بودی که اومدی به سمتم و دست منو گرفتی.

گفتی صدام کن ، یکبار اسمم بیار ، ببین چطور بالا میبرمت ببین از عشقم چه حظ و لذتی میبری

تو بودی که که از ظلمات به نور بردی ،

تو بودی که حتی به فرعون گفتی اگر یکبار صدام میکردی من نجاتت میدادم

خدایا تو بودی که از موسی که قتل انجام داده بود و فراری با یه جمله که از تو خیری خواست ، پیامبرش کردی ، بهش مسؤلیت رسالت توحیدی دادی،

تو بودی که دست امثال هادی ها را گرفتی و عزت و احترام دادی.

خدایا تو همیشه تا بوده و هست دست گرفتی ، به شرطها و شروطه ها ، فقط از تو بخوام فقط بگم من تسلیم اوامر شما هستم ، خدایا منو میبینی من هیچم هیچه هیچ

خدایا همه قدرتها در دستان قدرتمند توست ای مهربانترین …

پس همه زندگی خوب از تو میخام

پس هدایت ازت میخام

فقط از تو … من حتی نمی دونم چی برام خوبه ،اونم تو برام بخواه

خدایا به عزتت قسم بزرگترین و شیرین‌ترین نعمتی که بهم دادی لحظاتی که فقط خودتی و خودم و دارم با عشق باهات صحبت میکنم، لحظاتی که ایمان دارم در وجودمی و داری به تمام صحبت هام گوش میکنی و اجابت میکنی

خدایا به بزرگیت قسم آرامشی که بهم دادی بزرگترین لطف در حقم بود … ای خدایی که در وهم بودم در تاریکی بودم نور شدی و برقلبم تابیدی

ازت بی نهایت ممنونم عزیزدلم