نتایج دوستان از آموزه های استاد عباس منش | قسمت 3 - صفحه 7

به نام خدای مهربان

سلام به استاد عزیز و خانم شایسته جان و دوستان عزیز سایت

نکاتی از این فایل🪴

توی قرآن آیه‌ای هست در مورد مکتوب کردن قراردادها،

یعنی گفته که قراردادها باید مکتوب بشه، شاهد داشته باشه، باید به این شکل باشه،

اگه طرف سنش پایین بود به این شکل باشه،

کلی توضیح داده که وقتی شما یک قراردادی رو دارید باید مکتوبش کنید، بنویسیدش و امضا بگیرید.

خیلی موقع‌ها ما اساس داستان رو رعایت نمی‌کنیم و برای خودمون مشکلاتی رو به وجود میاریم که واقعاً بهمون ضربه می‌زنه،

سعی کنیم قبل از اینکه بلا سرمون بیاد به اون چیزی که درسته عمل کنیم نه اینکه بلا سرمون بیاد بعد یادمون بیفته که من می‌دونستم این کار درسته،

ولی انجامش ندادم و این بلا سرم اومد.

سعی کنیم هیچ وقت خودمون رو بیکار نکنیم،

بیکاری دشمن رشد و پیشرفته،

بیکاری مساوی با افسردگیه،

بیکاری مساوی با به دام افتادنه،

بیکاری مساوی با سقوطه،

هیچ وقت خودمون رو بیکار نکنیم،

وقتی که شرایط مالیمون مناسب نیست از یه جایی شروع کنیم،

مهمه که از یه جایی شروع کنیم،

از کارگری، از تمیز کردن خونه مردم، از نظافت کردن بچه مردم، از هر کاری،

هر کاری که میشه شروع کرد.

و بعد از یه جایی شروع کنیم،

چون افسردگی منتظرمونه که بیکار باشیم،

وقتی بیکار باشیم هزار جور فکر و خیال توی سرمون میاد،

ولی وقتی که داریم یه کاری می‌کنیم اون فکرها کمتر میشه،

هیچ وقت خودمون رو از درآمد محروم نکنیم،

حتی اگه قبلاً یه جایگاه بالایی داشتیم و الان اون جایگاه رو نداریم، بدهکار شدیم، نگیم که من با این جایگاهم، من با این اعتبارم، برم کارگری کنم،

به خودمون بگیم که اشکالی نداره، من یه زمانی بالا بودم، شرایطم خوب بوده، الان اشتباه کردم،

تصمیم اشتباه گرفتم،

ورودی اشتباه دادم،

باورهای نامناسب دادم، سقوط کردم. اشکالی نداره،

دوباره شروع می‌کنم،

از صفر شروع می‌کنم و غرورم رو می‌ذارم زیر پا.

ارزش‌های کاذب رو نابود کنیم و بریم کار رو شروع کنیم،

خیلی مهمه که همیشه ورودی مالی داشته باشیم،

خیلی مهمه که همیشه فعال باشیم،

اگه فعالیت نکنیم،

اگه پیشرفت نکنیم،

اگه حرکت نکنیم،

اگه بیکار باشیم،

اگه بی‌مصرف باشیم، سقوط می‌کنیم. جهان ایستا نیست،

ما یا داریم میریم بالا، یا داریم میایم پایین.

فکر نکنیم اگه کاری انجام ندیم، سر جامون وایمیستیم.

ما توی زندگی در هر لحظه یا در حال صعود هستیم، یا در حال سقوط.

هرگز توی یه منطقه‌ای نمی‌ایستیم، جهان ثابت نیست،

جهان در حال حرکته،

هر چقدر که کار کنیم و پول بسازیم به همون نسبت داریم به گسترش جهان کمک می‌کنیم و هر کسی که داره به گسترش جهان کمک می‌کنه،

جهان بیشتر از همه به اون کمک خواهد کرد،

این خاصیت جهانه.

بدترین سم اینه که ما صبح تا شب بشینیم اخبار گوش کنیم که ببینیم کی چی گفته،

مخصوصاً اخباری که در مورد مسائل سیاسیه،

اخباری که همش میگه اوضاع بده،

این دزده،

این کلاهبرداره،

دولت اینجوریه،

رئیس جمهور اونجوریه،

رهبر اونجوریه،

آی خوردن، آی بردن،

آی فلان کردن،

آی مجلس اینجوری گفت،

آی فلان اونجوری گفت،

ما با دادن این ورودی‌ها، فقط پایین می‌ریم،

با این کار فقط توی ذهنمون بقیه رو مقصر می‌دونیم و خودمون رو یک آدم قربانی، یک برگی در باد می‌بینیم که هیچ کنترلی در زندگیمون نداریم و یه سری آدم قدرتمند، یه سری رهبر و رئیس جمهور، یه سری افراد هستن که اونجا دارن با ما بازی می‌کنن.

اگر می‌خوام تغییر کنم اولین قدم اینه که ورودی‌هام رو کنترل کنم،

خودم رو مسئول زندگی خودم بدونم و ورودی‌هام رو کنترل کنم،

به چیزی که بهم احساس بدی میده توجه نکنم و سعی کنم زندگی خودم رو بسازم.

نقطه عطف زندگی ما لحظه‌ایه که احساس عجز می‌کنیم، احساس ناتوانی می‌کنیم، احساس تسلیم شدن در مقابل خداوند داریم و این احساس عجز و ناتوانی و تسلیم شدن در برابر خدا برای همه آدم‌ها یکسان نیست،

بعضی از انسان‌ها وقتی همه چیزشون نابود شد، وقتی که همه چیزشون رو از دست دادن به احساس عجز می‌رسن، به احساس ناتوانی می‌رسن و تسلیم میشن، و از من می‌رسن به خدا و خدا دستشون رو می‌گیره و هدایتشون می‌کنه.

بعضی‌ها کتک خورشون کمتر ملسه،

هر کسی یه ظرفیتی داره برای کتک خوردن از جهان،

هر چقدر ظرفیت بیشتر باشه برای کتک خوردن بدبختی رو بیشتر تجربه می‌کنه، هر چقدر که ظرفیت کمتر باشه، کمتر.

یاد بگیریم زودتر به این احساس عجز برسیم، زودتر درها باز میشه،

زودتر به ما گفته می‌شه، زودتر ما هدایت می‌شیم،

ولی تا وقتی که فکر می‌کنیم نه، من خودم می‌دونم،

من خودم حالیمه، من خودم فلانم، و ادامه بدیم،

کتک‌ها بیشتر و بیشتر می‌شه،

تا روزی که ما یا بمیریم،

یا به تسلیم بودن برسیم.

پس همیشه تسلیم پروردگار باشیم،

از منیت‌های خودمون دور باشیم،

همیشه بخواهیم خدا ما رو برای هر قدمی هدایت کنه،

ما تا وقتی که تسلیم هستیم اتفاقات خوب میفته،

حالا اینجا همون نقطه‌ای هست که بهش میگن نقطه عطف،

هر کسی که از یه جایی زندگیش عوض شده این الگو رو داشته که گفته من تسلیمم،

خدایا من عاجزم،

توی انجمن معتادان گمنام هم قدم اول احساس عجزه،

میگن باید به عجز و ناتوانی خودت برسی که تو نمی‌تونی این بیماری رو به تنهایی از وجود خودت پاک کنی،

تو نیاز داری به یک قدرت برتر،

کِی اون قدرت برتر می‌تونه بهت کمک کنه؟؟

موقعی که تو تسلیم بشی،

موقعی که تو بپذیری که عاجزی،

وقتی خداوند می‌تونه بهمون کمک کنه که ما دستمون رو بذاریم توی دستش، وقتی که ما اجازه بدیم ما رو ببره،

تا وقتی که دستمون رو می‌گیریم می‌کشیم می‌گیم نه، من خودم بلدم،

خدا هم میگه بفرما،

خداوند هرگز هیچ قومی رو به زور هدایت نمی‌کنه.

هر چقدر که زودتر دستمون رو بذاریم توی دست خدا زودتر خداوند دستمون رو می‌گیره و هدایتمون می‌کنه،

هرچقدر که دیرتر این کارو بکنیم،

فکر کنیم خودمون حالیمونه،

خدا میگه اگه حالیته که برو،

خداوند که به زور نمی‌خواد کسی رو هدایت کنه.