نتایج دوستان از آموزه های استاد عباس منش | قسمت 4 - صفحه 10

سلام به استاد جانم و مریم خانم شایسته عزیزم و تک تک دوستای دوست داشتنیم

امشب خیلی قلبم بازه. انقدر بازه که همه آدمهای جهان به طول توش جا میشن :)

هی بغض میکنم و دوست دارم بشینم یه سطل اشک شوق بریزم :)

الان دَمِ غروب کنار گلهای محمدی نشستم، دو سه تا پروانه دارن دور و برم پَر میزنن و من توی باغ کامنتم رو‌ مینویسم، این همه حس خوب رو از کجا دارم؟ :)

امروز رفتم بابا رو دیدم. انقدرررر عشق کردم دیدمش که نگو :) گفت ماشین نیار من میام دنبالت که بیشتر با هم باشیم :) همینطور که رانندگی میکرد و از حال و احوالش تعریف میکرد، من کِیف میکردم. ای تو روح پدرت شیطان که چند سال با اِغفالِ من نذاشتی این موجود دوست داشتنی رو ببینم :) کفران نعمت ازین بالاتر؟ یه همچین بابای گلی باشه و توی فضول هی تو گوش من بخونی که “چرا مامانتو ول کرد؟! تو هم محلش نذار و فلان و بیصار”… آخه بتوچه دوست عزیز؟! ولی دیدی؟ دیدی با این همه هارت و پورتت اینجا هم پوزتو زدم؟ :)) سراغ بد کسی اومدی :) من با کمک اللهِ باهوشم همه حیله هاتو و تک به تک شناسایی میکنم و ساکتت میکنم. انقدر ادامه میدم تا توی وجودم جز طنین صدای الله صدایی نباشه و تو اون زیر برای خودت زوراتو بزن. اگه تو حیله گری خدای من از تو مکارتره.

اهان فهمیدم حالا هم میخوای با حس عذاب وجدان بیای سراغم “الهی بگررردم چقدر پیر شده… شهرزاد چطور تونستی با بابای به اون مهربونیت این کارو بکنی؟ چطور تونستی دلشو بشکنی؟ چطور تونستی جواب تماساشو ندی؟ چطور تونستی…؟” کم ور بزن تو رو خدا :) تا دیروز خودِ فلان فلان شُدت میگفتی پای مادرت و زندگیتون نموند، حالا ازون ور بوم اومدی که چرا دلشو شکستی؟

بیا برو رد کارِت

——————

حس میکنم این حس بخشش از شکرانه های این چند روزه اومده. انقدر نور تو‌ قلبم زیاد شد که تاب سیاهیا رو نداره. میخواد همه رو بشوره و ببره و خالصم کنه. عشقم منو برای خودش میخواد. میخواد خالصم کنه برای خودش. میخواد بنده تسلیمش باشم. میخواد عاشقترم کنه. قلب عاشقِ الله جایی برای خشم از بنده هاش نداره. جایی برای عذاب وجدان هم نداره. خالصه و خنثی. خنثی نسبت به تمام اتفاقات بیرونی. حتی خنثی نسبت به اشتباهات خودش در گذشته. قلب عاشق فقط پذیرای عشقه. میپذیره دیگران رو. میپذیره خودش رو.

————

امروز یک روز رویایی با بابا و شهروز داشتیم. کلی گفتیم و خندیدیم… مثل فیلم فارسیها کلی از زن گرفتن برا شهروز حرف زدیم و من بعنوان خواهر داماد استانداردهای مورد نظرم رو بیان کردم و شوخی کردیم و خندیدیم :)

بعد از ناهار و یه نشست چند ساعته تو رستوران، بابا منو رسوند و تو راه هم کلی حرف زدیم:) همون موقع بهش گفتم عکس پاسپورتش رو برام بفرسته و برای آخر ماه بلیط گرفتم تا همراهیم کنه. حالا فهمیدم چرا مامان قبلا دو بار این سفر رو هی گفت میام باهات، بعد گفت نمیام، باز گفت میام، باز بعد گفت نمیام :) قرار بود این سفر بابا همراهم باشه. مثل بچگیهام که منو میبُرد باغ وحش پارک اِرم و به زرافه ها غذا میدادیم حالا با هم بریم آفریقا و تو‌ پارکهای آفریقا به حیوونا غذا بدیم :)

چقدر تو بی نظیری الله مهربونم.. چقدر شکر کنم که این امکان رو دارم که با عزیزانم سفر برم؟ چقدر شکر کنم که قلبمو از خوشبختی لبریز کردی.. چقدر شکر کنم که با همه ضعفام عاشقمی و همیشه و همیشه کمکم میکنی که کمترشون کنم.. چقدر شکر کنم که همه راههای شیطان رو برای ورود بهم یکی یکی میبندی و میگی کور خوندی این مال خودمه..:) بنده خودمه :) مال خودِ خودم :) مال خودِ خودتم.. الان، فردا، همیشه، تا ابد.. مخلصتم دربست :)