نتایج دوستان از آموزه های استاد عباس منش | قسمت 9 - صفحه 4

،،،،،،هو،،،،،

@فقط او@

سلام بر برادر بزرگم،استادِ قلبها(s,h,a)

طهران زیبا و زمستانی

ساعت: 7:50

خداوند متعال رو شاکرم که در این مسیرِ گل و بلبلی هستم

این مسیر رشد

این مسیر تکامل

این مسیر الهی و توحیدی

الحمدالله رب العالمین

استاد عزیزم ، قبل از اینکه در مورد این فایل زیبا صحبت کنم میخوام اشاره کنم به حال و احوال خودم در این 3،4روزه

و بگم که هرچه میگذره بیشتر میفهمم که لحظه‌ای نباید از خودمون و رفتارمون و اعمالمون قافل باشیم،

لحظه‌ای نباید از رشد قافل بشیم

اصلا نباید به این فکر کنیم که خب دیگه، من دیگه اوکی شدم و همه چیز عالی شد و دیگه نیازی به آموزش دیدن و ادامه ی مسیر نیست

استاد جان، من بعد از مدتها، دوباره یه 3،4روزی یه کمی برگشته بودم به گذشته ی خودم ، حال و احوالم بهم ریخته بود، نتایجم کم رنگ و اصلا بی رنگ شده بود، در یک جمله بخوام بگم، حالم خراب بود و عصبی شده بودم و…..

اونم منی که حدود یکساله اصلا اینجوری نشده بودم

اما……..

خدارو شکر میکنم که شمارو در زندگیم دارم استاد

من تا دیدم دوباره اوضاع ناجور شده، بر خلاف گذشته های خودم که همش دیگران رو مقصر میدونستم، سریعا برگشتم به رفتار خودم و اعمال خودم و اینو یاد گرفتم از شما که هیچ کسی و یا عامل بیرونی یی در حال و روز من تاثیری نداره،

به خودم گفتم داش علی، برگرد به خودت، دوربینارو چک کن، ببین چرا اینجوری شدی؟ چرا بهم ریختی؟

و جالبه بهتون عرض کنم که دیگه یاد گرفتم که هر مشکلی برای من پیش میاد ، مقصر خودم هستم

دقیقاً برگشتم و اعمال و رفتارم رو چک کردم و متوجه شدم که مثلاً از یک هفته قبل، کمتر روی خودم کار کردم,

کمتر به زیبایی ها توجه کردم

کمتر روی خودم و ذهنِ چموشم کار کردم و انقدر رهاش کردم تا بجایی برسه که این اسب چموش شروع کنه به بازی در آوردن و جفتک زدن

استاد ، وقتی آدم توی این مسیر قرار میگیره ، بعد از حدود یکسال که با قوانین آشنا میشه، دقیقاً متوجه میشه که ایراد کار از کجاس!

دقیقاً میفهمه که داره از مسیر خارج میشه

دقیقاً متوجه میشه و بخودش نهیب میزنه که داری میری توی خاکی، سریعا فرمون رو بچرخون و برگرد توی جاده ی اصلی

استاد، من به لطف هدایت های رب الارباب ، تا میرم تو خاکی، سریع متوجه میشم

قشنگ میفهمم چرا اومدم تو خاکی

و سریع بر میگردم به راه راست

و اینکه هیچ کس رو مقصر نمیدونم بجز خودم

استاد، اینکه حال من خراب بود دلیل داشت:

توی یک هفته ی گذشته (البته نا آگاهانه و ناخواسته) توی جمع هایی قرار گرفتم که همش از فقر و گرفتاری و دولت و دلار و ……. صحبت میکردند

(خصوصاً مادرِ عزیزم که میومد خونه ی ما و همش از مشکلات و گرفتاری ها و داستانهایی که در گذشته با پدر مرحومم داشت صحبت میکرد،)

و کلا همه از مشکلات و نگرانی ها صحبت میکردند،

داخل پرانتز عرض کنم تا یادم نرفته:

(قانون شماره یک(کانون توجه): در هر جمع نامناسبی که قرار بگیری، و حرفهای ناجوری که بشنوی، جهان، از همون جنس صحبتها و مشکلات،در زندگی تو قرار میده)

اما……..

درسش برای من اینجا بود:

من خیال میکردم که من خیلی قوی شدم

و این حرفا روی من تاثیری نداره

و من دیگه اوستا شدم

همش سعی داشتم که اونارو نصیحت کنم و بیارم تو مسیر

اما:

زهی خیال باطل

اونا که نیومدن توی مسیر هیچ، منم داشتم میرفتم توی مسیر اونا(بعدش بخودم گفتم مگه قرار نبود تو فقط روی خودت کار کنی و بالای منبر نری؟! مگه استاد نگفت ما با دیگران کاری نداریم و در درجه ی اول باید به فکر خودمون باشیم، دوباره رفتی بالای منبر؟! )

اما استاد من دوباره یاد گرفتم که هیچ انسانی، هیچ وقت نمیتونه درجا بزنه و بگه من دیگه اوکی هستم

اصلا و ابدا

استاد، من مطمئنم که خود شما هم که استاد منی، دقیقاً این شرایط رو امتحان کردین

خود شما هم که استادی، اگر روی خودت کار نکنی و بگی دیگه من استادم، اوضاعتون ناجور میشه،

درست میگم استاد؟

مطمئن هستم که تایید میکنید و میگید دقیقا درسته

بنا براین من برگشتم بخودم و سریعا باورهام رو درست کردم و الان به لطف پروردگار ، ردیفِ ردیفم

الحمدالله رب العالمین

استاد، در طی این چند روزی که حالم خراب بود، بارها به این صحبت شما فکر کردم و تاییدش کردم که ما درجا زدن نداریم

یا داریم صعود میکنیم

یا سقوط

درجا نداریم

ما نباید رشد خودمون رو متوفق کنیم،

و یه چیزی بگم استاد، اگر من امروز به لطف پروردگار ، میتونم سریع برگردم به مسیر اصلی و خودم رو ریکاوری کنم، بخاطر اون دوره ی نازنین 12قدم هست

من 12قدم با شما آمدم

و بارها و بارها از اول گوش کردم

و نتیجه ش این شده که با وجود بدترین اتفاقاتی که برام میفته، نمیزارم حالم 2روز بیشتر خراب باشه و سریع میزون میشم

در اکثر مواقع که به یکی 2ساعتم نمیکشه که رِفرش میشم و نمیزارم در اون حال بمونم

الحمدالله رب العالمین

من این کامنتو نوشتم برای رفقای خودم در سایت که همه مون بدونیم که در هر لحظه باید روی خودمون کار کنیم

خیال نکنیم تموم شد

خیال نکنیم که ما دیگه خیلی واردیم به کنترل ذهن

و هیچ چیزی روی ما تاثیر نداره

نه اصلا

رشد،رشد،رشد

حرکت،حرکت،حرکت

صعود،صعود،صعود

کار کردن روی خودمون

همیشه و همیشه و همیشه

و این سیستم رو ادامه دادن

نتیجه ش میشه:

شادی و شادی و شادی

پیشرفت و توسعه و ترقی

حال خوب و احساس خوب

الحمدالله رب العالمین

اما در مورد آقا رضای عزیزم و این فایل زیبا باید بگم:

استاد ما بچه های اوایل دهه 60، یا بهتر بگم از 59تا حدودا 63و 64، چقدر شبیح هم هستیم، چقدر تحربیات ماها مثل همه، چقدر پاشنه های آشیلمون نزدیک به همه

مثلا:

خانواده‌های فول مذهبی

یا احساس گناه

یا بدهکاری های حدود 30سالگی

یا………..

یعنی خییییلی خییییییییلی شبیح هستیم

منم خیلی از این مشکلاتی که آقا رضا میگه رو داشتم و با لطف خداوند که منو با شما آشنا کرد، بر طرف کردم

الحمدالله رب العالمین

(((آقارضا، روح مادرت شاد باشه داداش،،

در پناه امن الهی باشه انشاءالله )))

پ،ن:

در پایان عرض کنم که:

راه راست و صراط مستقیم، برای همه ی ماهایی که در این سایت هستیم کاملاً مشخصه،

بچه ها، بیایم بیش از پیش، فقط و فقط روی خودمون کار کنیم

یادمه اوایل دهه ی 70 یه تبلیغی از تلویزیون پخش میشد که می‌گفت:

صا ایران

هر روز بهتر از دیروز

من و شما هم باید همینو تکرار کنیم:

علی روحی

هر روز بهتر از دیروز

انشاءالله

زیاده گویی کردم، ببخشید

ولی باید مینوشتم(با اشک)

مینوشتم تا سبک بشم

سبک بشم تا دوباره پرواز کنم

و پرواز کنم تا برسم به آسمانها

و برسم به آسمانها که برسم بخدا

و برسم بخدا که دیگه هیچ غمی نداشته باشم

هیچ چیزی نتونه منو از مسیر خارج کنه

دستم رو بدم به دست خدا

و فریاااااااااد بزنم از همون بالا بالاها

فریادی که گوش فلک رو پر کنه

و بگم که:

@@@@با خدا باش و پادشاهی کن@@@@

الهی شکر

حالم عالی شد استاد

انشاءالله که حال شما و بچه ها هم عالی باشه

یاحق