نتایج دوستان از آموزه های استاد عباس منش | قسمت 10 - صفحه 5

سلام به همه دوستان عزیزم

خدارو شکر میکنم

چقدر فایل خوبی بود

از آقای عطار روشن متشکرم که با توضیحات دقیق و عالیشون ما رو به روند تغیراتشون بردن.

استاد منم دقیقا مثل شما داشتم تصور میکردم بهتر شدن مغازه، پر شدن قفسه ها و فرکانس احساس خوبشون در اون زمان که ناشی از نوع تفکر و باورهایی بود که قدم های عملی رو حاصل کرده بود، رو کاملا احساس و دریافت کردم.

دیروز نمایشگاه به دکوراسیون داخلی رفته بودم. اونجا پر بود از فراوانی ایده های نو، ثروت، مشتری های فراوان و حساب های در گردش همین مردم که دارن دقیقا توی همین جامعه زندگی میکنن اما تجربیاتی دارن که در مقایسه با بدنه جامعه، قُلُو نیست اگه بگیم دارن توی یه دنیای دیگه زندگی میکنن.

من اول صرفا به خاطر علاقه و یه کنجکاوی ریزی که داشتم وارد سالن های نمایشگاه می‌شدم، ولی هر چی جلوتر می‌رفتم، آدمای جدید، ایده های نو و خونه های هوشمند که من عاشقشونم میدیدم، اشتیاقم بیشتر و بیشتر می‌شد.

و تازه فهمیدم که خدای من! من چقدر این کارو دوست دارم. چقدر این زندگی قشنگ می‌تونه باشه. وقتی توی همین جامعه هدفی داشته باشی برای پیگیری و دنبال کردن، و روز به روز به واسطه رسیدن بهش تجربیات جدید و متنوعی کسب میکنی و تجربه ات از زندگی با کیفیت تر می‌شه و می‌بینی که می‌شود با چه روند لذت بخش و شیرینی زندگی کرد.

یک خانم توی همین حوزه هست که داره توی ایران کار میکنه و خداروشکر بسیار بسیار موفقه و کارهاش خیلی متفاوت و منحصر به فرده. البته دستمزد منحصر به فردی هم می‌گیره

من از خیلی جنبه ها ازشون یادگرفتم و دارم سعی میکنم الگوبرداری هام رو عملی کنم. و دیروز فقط تصور می‌کردم، که اگه اون خانم به جای من میومد و از این غرفه ها بازدید می‌کرد چه رفتاری داشت، چه سوال هایی می‌پرسید، چقدر مشتاق بود، به چه ایده هایی فکر می‌کرد، و چقدر براش ارزش قائل بودن وقتی خودش رو معرفی می‌کرد؟؟؟

خب ایشون ارشد معماری دانشگاه تهران رو دارن و خیلی خیلی تجربشون از من بیشتره و چندین برابر من فقط اطلاعات دارن در این زمینه. و من دانشجوی ترم یک همین رشته ام:)

گفتم اشکال نداره، من میدونم که الان میخوام به جایگاه این خانم و حتی بهتر برسم. این خیلی خوبه

حالا که من این رو میدونم باید ببینم اگه اون شرایط رو داشتم من الان چجوری رفتار میکردم در چنین نمایشگاه و موقعیتی؟ (دقیقا همین فکری که آقای عطار روشن با خودشون کردن)

اولا که محکم صحبت می‌کردم و هر سوالی برام پیش میومد بدون خجالت و ترس از اینکه چی ممکنه طرف مقابل با خودش فکر کنه می‌پرسیدم، محکم راه میرفتم و لبخند میزدم، سعی میکردم از طرف مقابل تعریف کنم اکه زیبایی داره که به چشمم اومد در نگاه اول، بعد به این فکر کنم که مثلا این تایل، این آینه، این مدل لامپ، این کلید پریز های هوشمند توی چجور خونه ای و با چه سبکی باید استفاده بشن؟

با چه بودجه ای از کدوم یکی از این خدمات میتونستم استفاده کنم؟

مثلا این در برای فلان جا خوبه. اگه پروژه ام توی شهر مرطوب مثل شهرهای نوار ساحلی ایران، کیش، قشم و با حتی فلوریدا و مَلَبو بود، از کدوم متریال استفاده میکردم.

یا مثلا این رنگ ها برای چه مدل شخصیتی از کارفرما خوبه؟

و تماااام اینارو تصور میکردم

خودم رو تصور میکردم که الان من یکی از بهترین دفاتر و استودیو های معماری ایران رو دارم و وقتی خودم رو معرفی میکنم جدا از شخصیت و رفتار متین و خوبی که از خودم نشون میدم، چقدر بیشتر برام احترام قائل می‌شن و چقدر مشتاق می‌شن برای اینکه خدماتشون و محصولشون رو به من ارائه بدن و با من همکاری کنن.

و نمی‌دونین …

اصلا توی یه دنیای دیگه ای بودم …

همین الان که دارم کامنت مینویسم تماااام تمرکزم روی نوشتن کامنته و انگار روی هوام انگار به هیییییییچ چیزی غیر از نوشتن کامل و جامع راجب تجربه دیروزم فکر نمی‌کنم، که انفاق بی‌ربط به تجربه ی آقای عطار روشن در این فایل هم نیست.

و یجور اتصال به انرژی منبع رو حس کردم.

که کلمات تند و تند میومدن و من فقط تایپ می‌کردم.

الان من به عنوان دانشجو، کاری که می‌تونم امجام بدم اینه که توی همین درس ها عااااالی عمل کنم و از هر فرصتی اول برای کار کردن روی خودم و بعد برای آشنایی بیشتر با این تنوع ها و سعی برای بیشتر درگیر شدن با این فضا استفاده کنم.

برای خودم، آقای عطار روشن و تمام اعضای این خانواده آرزوی موفقیت های اول تکاملی و بعد تصاعدی رو دارم

در پناه جریان هدایت شاد و سالم باشید