نتایج دوستان از آموزه های استاد عباس منش | قسمت 16

روز شماره 8 از زندگی جدید من

و خدایی که در این نزدیکی است…

سلام و عرض ادب و احترام خدمت استاد عباس‌منش عزیزم، بانو شایسته و همه دوستان گرامی

امروز داشتم به این فکر می‌کردم که چقدر توی زندگی خودم در استمرار نداشتن، استمرار داشتم! یعنی تنها چیزی که خیلی خوب و با استمرار انجامش دادم، این بوده که به اهداف و کارهایی که باید می کردم، پایبند نبودم. یعنی در برهه هایی از زندگی تصمیمات لحظه ای گرفتما، اما خب، هیچ‌کدوم رو اون‌قدر درونش جدی نبودم که تا ابد ادامه بدم. بعد داشتم فکر می کردم علت موفقیت استاد عباس‌منش، دقیقا همین استمرارشون بوده. همین که یک انسان تصمیم بگیره یک کاری رو انجام بده، و مستمرا اون کارو ادامه بده و تحت هیچ شرایطی ازش کوتاه نیاد، همین در دراز مدت بسیار نتایج رو بیشتر می‌کنه. چیزی که استاد عطار روشن هم به خوبی اون رو رعایت کردن. وقتی که تصمیم گرفتن تغییراتی رو درون خودشون ایجاد کنن، با همه وجود این تغییرات رو بهش پایبند موندن و خدا هم به خاطر همین پایبندی، پاداش هاش رو داد. البته که خداوند همیشه در حال دادن نعمت ها و برکات به ماست، مساله اینجاست که ما در مدار دریافتش نیستیم. وقتی تصمیم می‌گیریم که روی خودمون کار کنیم و با تغییر شخصیت، در مسیر درست حرکت کنیم، اون وقته که در مداری قرار میگیریم که به هر چیزی که بخوایم می‌رسیم.

یکی از تغییرات شخصیتی که من باید انجامش می‌دادم، نظم در انجام کار خودم بود. همیشه کارام رو بدون پیوستگی و عدم رعایت استمرار انجام میدادم و همین باعث میشد نتایجم مستمر نباشه! اما بهم الهام شد یه دوره 31 روزه رو بنویسم که در اون دوره مستمر تولید محتوا کنم و روی سایتم قرار بدم. امروز روز 21 امش بود که تموم شد. در مورد معجزات همین مدت کوتاه در کامنت‌ّهای قبلی نوشتم، اما همینقدر بگم که وقتی این دوره رو شروع کردم تا الان خیلی اتفاقات خوب افتاده. البته این اولشه. نتایج در جهان هستی به قول استاد به صورت لگاریتمی ایجاد میشه، نه خطی! یعنی هرچی که بگذره (اگه استمرار داشته باشی) نتایج بزرگ و بزرگتر میشه. این همون اتفاقیه که برای استاد رخ داده. بعد از پایان این 31 روز، یه دوره جدید رو باز برای تولید محتوای خودم ایجاد می‌کنم که این مسیر ادامه پیدا کنه.

اما در راستای همون تغییر شخصیت، امروز یک تصمیم بزرگ دیگه هم گرفتم. همون‌طور که استاد عطار روشن تصمیم گرفتن یه عادت نامناسب که حالت اعتیادگونه براشون داشت رو ترک کنن، منم میخوام عادت بد خودم که همین شرایط رو داره بزارم کنار. و از مواهب دور بودن از این عادت استفاده کنم. بهرحال به قول استاد ایمانی که عمل نیاورد حرف مفت است! و من میخوام این کار رو قربانی کنم. قربانی رسیدن به اهداف مقدس. و به قول استاد عطار روشن می‌خوام خودمو به خدا ثابت کنم. می‌خوام به خدا نشون بدم که ثابت قدم هستم. هر بار توی زندگیم سعی کردم این کارو کنار بذارم نتونستم. اما این بار دیگه خیلی جدی میخوام بذارمش کنار و به خدا ثابت کنم که این مسعود با مسعود قبلی فرق داره. من اومدم بها بدم و برای رسیدن به هدفم ثبات قدممو به لطف و یاری خدا نشون خواهم داد. امروز 9 خرداد 1402 من این عمل رو ترک می کنم تا به خدا بگم که اومدم واقعا تغییر کنم و در اثر این تغییر، شخصیتم رو هم میخوام تغییر بدم. از خودش میخوام توی این مسیر دستم رو بگیره.

از خدای مهربانم، استاد گرانقدرم و همه شما عزیزان سپاسگزاری می‌کنم.

در پناه الله یکتا، تنها، و تنها، و تنها قدرت حاکم بر جهان هستی، شاد و سالم و پیروز و سربلند و موفق باشید.

خدانگهدار

1402/3/10

2:12

روز شماره 6 از زندگی جدید من

و خدایی که در این نزدیکی است…

سلام و عرض ادب و احترام خدمت استاد عزیزم جناب آقای استاد عباس ‌منش، بانو شایسته و همه دوستان عزیزم.

واقعا تعهد داشتن به مسیر و ادامه دادن معجزه می‌کنه. وقتی خودتو میسپاری به خدا و همه چیزو میذاری اون برات هدایت کنه، اون وقته که به هرچیزی که اراده کنی دست پیدا می‌کنی. نمیخوام بگم من میتونم این کارو انجام بدم. اما بهرحال، به اندازه یه اپسیلون از قبل بهترم. و همین یه اپسیلون داره هزاران برابر نتیجشو توی زندگیم نشون میده. امروزی که گذشت، سایت من به حدی بازدید داشت که هیچوقت همچین رکوردی رو نداشته. بالای 15000 بازدید در یک روز فقط از سایت. و بالای 3000 بازدید در شبکه‌های مجازی. این رکورد اصلا اتفاقی نیست. من این رو حاصل اون جملاتی میبینم که به خدا گفتم. اون جایی که از احساس عجز گریه کردم و گفتم خدایا! من کم آوردم! بیا و زندگیمو توی دستت بگیر. بیا همه چیزو تو مدیریت کن. من هر چقدر تلاش کردم نشده. الان دیگه اومدم پیش تو. یا بیا و منو مدیریت کن. یا کار من تمومه! و در کمتر از 2 هفته چنان انقلابی در وضعیت کاری من ایجاد کرد که هیچوقت سابقه نداشت!

خدا میدونه که تو همین دو هفته هم نتونستم ذره ای به ربم اعتماد کنم! اما همون احساس عجز. همون احساسی که میگی خدایا من کم آوردم و دیگه بیخیال میشی، همون کارارو به خدا میسپاره و بعد این اتفاقا می‌افته.

نمیدونم واقعا چی بگم از این قدرت که اینقدر بی‌نظیره.

خدایا شکرت. سپاسگزارم از همه دوستان و استاد عزیزم.

در پناه الله یکتا، تنها، و تنها، و تنها قدرت حاکم بر جهان هستی، شاد و سالم و پیروز و موفق باشید.

1402/3/8

3:10

روز شماره 4 از زندگی جدید من

و خدایی که در این نزدیکی است…

سلام و عرض ادب و احترام خدمت استاد عزیز و بزرگوارم، استاد عباس منش، بانو شایسته و همه عزیزان همراه.

واقعا هر روزی که می‌گذره، پر از معجزات خداوندیه. اما برای کسی که این معجزات رو ببینه و باور کنه.

از وقتی تصمیم گرفتم که روی خودم کار کنم و تغییراتم رو ایجاد کنم، بیشتر این معجزات خداوند رو می بینم.

من خیلی احساس عجز به خداوند رو دوست دارم. به نظرم هر شخصی برای اینکه به موفقیت برسه، باید این عجز رو با همه وجودش درک کنه و بفهمه. زمانی که این عجز به خداوند باور انسان بشه، کار براش خیلی راحت میشه. چون باور می کنه که از اون کاری برنمیاد. از وسط راه بلند میشه و اجازه میده خدا کاراشو انجام بده. توی این مدت اخیر هر بار این احساس عجز رو توی وجودم بیشتر کردم، دیدم که چطور مسائل به شکلی کاملا راحت و طبیعی حل شدن. اون قدر طبیعی که ذهن نجواگر میگه این اتفاق طبیعی بود که رخ بده! اگه تو روی خودتم کار نمی کردی باز رخ میداد! در حالی که باید همیشه یادمون باشه که معجزات خداوند از مسیری اتفاق می افتن که به نظر ما طبیعیه. به قول استاد بمب منفجر نمیشه! یه مسیر ساده و طبیعی داره که در جریان شرایط عادی زندگی رخ میده.

یکی از این داستان های هدایت خداوند که نتیجه پذیرفتن احساس عجز من نسبت به اون بود رو میگم که یادم بمونه. این داستان مال همین امشبه. من با یه فرشته آشنا شدم که کاملا هم مداری خودمو باهاش حس می کنم. (داستان آشنایی ما هم خودش یه معجزه است که هر بار بهش فکر می کنم جز به این که هدایت خدا باعث شده ما با هم باشیم نمیرسم.) الان در مرحله آشنایی هستیم و قرارمون هم اینه که تا مهیا شدن شرایط ازدواج همدیگه رو خوب بشناسیم. امشب براش خواستگار اومده بود. از چند روز قبل نگران این خواستگار بود. از اونجا که دختریه که خیلی گوش به حرف خونواده میده، نمی خواست پدرش این خواستگار رو تایید کنه و بعد اون با خونوادش به چالش بخوره. و از اونجایی که این آقا پسر شرایط خیلی خوبی از لحاظ مالی داشت، می ترسید که نکنه پدرش بگه تو باید با همین ازدواج کنی! پنجشنبه که باهاش حرف می زدم بهش گفتم ببین، بیا این داستان رو بسپاریم به خدا. نه از من کاری برمیاد، نه از تو! بیا پس نگران هم نباشیم. بسپاریمش به خدا و بذاریم اون برامون مدیریت کنه همه چیو. و از اونجایی که اونم توی مدار منه خیلی خوب حرفای منو فهمید و اتفاقا اونم صحبتای خوبی در مورد هدایت های خداوندی کرد. گفتم بهش بیا ما خودمونو بکشیم کنار و بذاریم خدا کارو مدیریت کنه، جمعه شب میشینیم با هم در مورد معجزات خداوند در مورد این اتفاق حرف می زنیم.

بعد امشب وقتی اومد، همون اولش گفت خدا همه چیو مدیریت کرد!!! اصلا مونده بودم گریه کنم یا بخندم! توی اون خواستگاری حرفهایی زده شده بود که پدر فرشته ی من اصلا خوشش نیومده بود از پسره و این داستان که چند روز ذهن ما رو به خودش مشغول کرده بود، به راحتی هر چه تمام تر توسط خداوند مدیریت شد!

بهش گفتم قبل از این که بیان خواستگاریت چه حسی داشتی؟ گفت خیلی آروم بودم. مطمئن بودم خدا کارشو خوب بلده! بعد بهش گفتم بخدا که این آرامش من و تو باعث شد خدا کارشو انجام بده و این خواستگاری که در ظاهر همه چیزش اوکی بود رو بهم بزنه. اگه من و تو نگران بودیم و غصه می خوردیم و گریه می کردیم، اجازه نمیدادیم خدا کارو برامون مدیریت کنه و بعد همون اتفاقی رخ میداد که ازش می ترسیدیم. این ما بودیم که با اعتمادمون به خدا اجازه دادیم خدا کارو مدیریت کنه.

پس چرا برای بقیه مسائل زندگیمون بهش این اجازه رو نمیدیم؟!

این خیلی سوال مهمیه که باید برای جوابش ساعت ها وقت بذارم و فکر کنم که با وجود این خدای بزرگ با این همه توانایی، چطور من هنوز نگرانم؟ چطور هنوز اجازه میدم حسم بد بشه؟ چطور نمی تونم به قدرتش تکیه کنم!

آه خدای من! چقدر تو بزرگی. چقدر مدیری. چقدر مدبری! چقدر این روزا دستتو بیشتر توی زندگیم حس می کنم. هرچی میگذره، هرچی بیشتر دست قدرتتو می بینم، به عجز خودم بیشتر پی می برم. ناتوانیمو حس می کنم. میفهمم که من هیچی نیستم. همه چیز تویی. خدای بزرگ من. بهم این بینش رو بده که بیشتر روی هدایتت حساب کنم.

خیلی سپاسگزارم ازت. بخاطر همه چی. خیلی عاشقتم…

سپاسگزارم از استاد عزیزم و همه شما عزیزان

در پناه الله یکتا، تنها، و تنها، و تنها قدرت حاکم بر جهان هستی، شاد و پیروز و سربلند و موفق باشید. خدانگهدار

روز شماره 2 از زندگی جدید من

و خدایی که در این نزدیکی است…

سلام و عرض ادب دارم خدمت استاد جانم، استاد سیدحسین عباس‌منش گرامی، بانو مریم شایسته و همه عزیزانی که در این سایت چراغ هدایت خداوند هستند.

داستان زندگی جدید خودم و شروعش رو در کامنت قبلی نوشتم و به رسم تعهدی که به خودم دادم، امشب هم می‌خوام ردپایی از خودم به‌جا بذارم.

از دیروز که من تصمیم به ایجاد تغییرات اساسی در زندگی خودم گرفتم تا امروز، کلی اتفاقات خوب افتاد. اتفاقا فایل استاد با عنوان «شکارچی نکات مثبت باشیم» رو میدیدم و چقدر تحسین کردم ایده اون دوست خوبمون برای یادداشت نکات مثبت رو. و انصافا استاد هم یک توضیح فوق‌العاده توی اون فایل دادن. منم تصمیم گرفتم این شکارچی بودن رو در زندگی خودم پیاده‌سازی کنم. وقتی داشتم اتفاقات خوب امروز رو می‌نوشتم، کلی اتفاق خوب دیدم که از نظر مالی گرفته، تا پرداخت بدهی‌ها، تا تاثیرات محتواهای من بر مخاطبین، تا اتفاقات خوب عاطفی و … رخ داده بود. یعنی تعهد من به ایجاد تغییر کلی برام اتفاق خوب ایجاد کرده بود و همین یعنی قدرت خداوند.

همین یعنی وقتی انسان تصمیم به تغییر می‌گیره، خداوند هم همراه و هم‌پای بندش میشه و وقتی بنده یه قدم برمی‌داره، خدا هزار قدم بعدی رو براش آسون می‌کنه.

اما خب شیطان هیچ‌وقت بیکار نیست. البته من شیطان رو موجود بیرون از خودم نمی‌بینم. شیطان اون بخشی از وجود منه که درگیر شرکه. شیطان اون بخشی از ذهن و افکار و باورای منه که خدا توشون نیست. و با توجه به اشتباهاتی که در گذشته داشتم (و البته الان تصمیم به تغییرش گرفتم)، خیلی هنوز این بخش در ذهن من قویه. برای همین نجواها هنوز هست:

«از کجا معلوم ادامه دار باشه؟ این اتفاقا طبیعی بوده. اگه تو تصمیم به تغییر نمی‌گرفتی بازم رخ می‌داد! تو هدفت رسیدن به استقلال مالیه. حالا این پولی که امروز وارد زندگیت شده که چیز خاصی نیست و …» این نجواها با قدرت دارن سعی می‌کنن من رو از راه خارج کنن. و البته منی که یه عمر بهشون گوش دادم، الان دیگه می‌دونم که آخرش چیه. به قول استاد مثل افتادن از لبه دره می‌مونه، هر طوری هست خودتو نگه می‌داری که نیفتی!

همین تعهد نوشتن یه کامنت در آخر هر شب خیلی ایده خوبیه که باعث میشه توی مسیر خودمو نگه دارم. ایده الهامی از طرف خداوند بود که بعد از شنیدن فایل‌های استاد عطار روشن بهم الهام شد. امروز که اومدم توی سایت، وقتی دیدم روزهای عضویتم از 3000 روز گذشته یه جورایی خجالت کشیدم! که چقدر ضعیف بودم در تغییر کردن. چقدر نتونستم روی چیزهایی که می‌دونستم درسته پافشاری کنم. چقدر کم‌کاری کردم! اما خب هرچی بوده گذشته.

مهم اینه که لحظه رو دریافت. در واقع می‌تونم بگم 2 روزه که با استاد و آموزه‌هاشون آشنا شدم. و این‌بار داستان برای من مرگ و زندگیه! واقعا متعهدانه اومدم که روی خودم تمرکز کنم. همه ورودی‌های منفی رو گذاشتم کنار و قدم به قدم سعی می‌کنم اشتباهاتمو کم کنم و به سپاه توحید ذهنم نیروی بیشتری برسونم تا با سپاه شرک ذهنم بجنگه و بهش غلبه کنه.

البته هرچقدر بیشتر و با استمرارتر روی ذهنم کار کنم، نجواها کمتر و کمتر میشن و این همون چیزیه که کار رو برای من آسون‌تر می‌کنه.

خداروشکر بخاطر پایان دومین روز از دوره زندگی جدید

سپاس فراوان از استاد بی‌نظیر من، استاد عباس‌منش گرامی

در پناه الله یکتا، تنها، و تنها، و تنها قدرت حاکم برجهان هستی، شاد و پیروز و سربلند و موفق باشید.

تا فرداشب که ان شا الله کامنت بعدیم رو بذارم، خدانگهدارتون

4/3/1402

00:14

و خدایی که در این نزدیکی است…

سلام و عرض ادب خدمت دوست خوبم خانوم زمانی عزیز.

در ابتدا بسیار از شما سپاسگزارم که وقت گرانبهاتون رو به خوندن کامنت من اختصاص دادین. و همینطور سپاسگزارم از نظر پر مهری که برای بنده نوشتید.

کاملا با شما موافقم. به نظر من تعهد دادن برای تغییر مثل یه عضله میمونه. عضله ای که با هر بار استفاده قوی و قوی تر میشه. در یکی از فایل های استاد عباس منش همین تعبیر رو برای تصمیم گیری شنیدم. که وقتی انسان تصمیم گیری های متوالی ولی کوچیک رو انجام میده، ذره ذره قوی میشه و بیشتر قدرت تصمیم گیری پیدا می‌کنه.

من هم دقیقا از همین روش دارم استفاده می‌کنم. سعی می کنم برای مدت محدودی یه تعهد کوچیک رو انجام بدم. و تا جایی که می تونم بهش متعهد بمونم. همین کامنت نوشتن شبانه در سایت تعهدیه که دادم و به لطف خدا تا امروز هم انجامش دادم. هر چقدر که بیشتر بگذره، همین تصمیم به ظاهر کوچیک، اعتماد به نفس بسیاری رو در وجود من ایجاد می کنه که با استفاده از اون میتونم تصمیمات بزرگتری رو بگیرم.

البته که من هنوز در ابتدای راهم و نمیتونم توصیه ای بکنم، ولی خود منم همین روش رو انتخاب کردم، از تعهدم به کامنت گذاشتن شبانه روی سایت شروع کردم، و به تازگی یه تعهد دیگه بهش اضافه کردم. و سعی می کنم همینطوری آهسته آهسته قدرت متعهد بودن در وجودم رو بالاتر ببرم.

من منتظر شنیدم خبرهای خوش از تعهداتی که توی زندگیتون دادین هستم. شنیدن این تعهدات به خود من کلی انگیزه میده. براتون آرزوی موفقیت می‌کنم.

در پناه الله یکتا، تنها، و تنها، و تنها قدرت حاکم بر جهان هستی، شاد و پیروز و سربلند و موفق باشید.

خدانگهدار و حافظتون