همین لحظه بهترین زمان برای شروع است - صفحه 24

سلام خانوم بهاری جونم . من اولین باره کامنتی از شما رو میخونم، ولی نمیدونید چقدرررر به این جمله الهام بخش شما احتیاج داشتم، (( میخوام کارمند خدا بشم )) خدایا یعنی دقیقا به همین نشونه احتیاج داشتم خدایا شکرت وای خدا جووونم، از شدت شوق و تعجب دارم شاخ در میارم، یعنی من یکی دوماهه درخواست بازنشستگی پیش از موعد دادم، در حالیکه تازه بعد چندین سال حقوقامون خوب شده و همه همکارا تک به تک بهم میگن اشتباه میکنی، البته هنوز درخواستم از تهران تایید نشده منم اوایل آشناییم با این سایت و استاد هست و این تصمیم هم انگار یهو بهم الهام شد بعد از ناسپاسی رئیسم از کار من که خدا میدونه من یک لحظه رو هم به بطالت نمیگذروندم و بیست سال با تمام وجود از خودم و سلامتیم و بچه هام و خانواده م مایه گذاشتم و اون به من گفت: مگه شما صبح تا ظهر چیکار میکنی ؟ ۴ تا سند همش انجام میدی دیگه، اصلا عین ناقوس کلیسا تو ذهنم زنگ خورد که پس کی میخوای استعفا بدی و راحت شی؟؟ خدایا شکرت که اینطور بهم الهام کردی شکرت…

( خدایا یعالمه حرف برا گفتن داشتم ولی این مدت فرصت کامنت نوشتن پیدا نمیکردم، الانم نمیدونم این سایت تا چقدر ظرفیت کامنت طولانی رو داره ولی الان یه فرصت عااالی خدا در اختیارم گذاشته و با مادر و همسر و فرزندای گلم برای تعطیلات عید اومدیم یه جای بسیار زیبا تو چابکسر ) ولی امیدوارم چند وقت دیگه که انشالله به همین زودی باشه، وقتی به کامنتهای خودم سر میزنم اشک شوق بریزم و خدا رو هزاران هزار بار شکر کنم بخاطر تصمیم بسیااار درستی که گرفتم و بخاطر این الهام بموقعش سجده شکر بجا بیارم. راستش من سالهاست که قصد استعفا دادن رو داشتم حتی یکبارم اینکار رو کردم ولی بعدش شدیدا پشیمون شدم و باهزار منت و مکافات درخواستم رو پس گرفتم، نه بخاطر خودم ، بلکه بخاطر مادرم که هیچ پشتیبان مالی جز من نداشت و با درآمد صفر مستاجر بود، راستش ایمانم به خدا ضعیف بود هرچند الان هم با کلی ترس و شک و تردید مواجهم و هنوز اول راه ایمان به الله یکتا هستم و مادرم هم همچنان از لحاظ مالی کاملا وابسته به من هست و با استعفای من کاملا این حمایت رو ازدست میده، ولی دلم میخواد خدا دستان مهربانش رو بر سر این یتیم و محتاج محبتش بکشه و خیال من و از مادرم راحت کنه تا برم دنبال کاری که از نوجوانی عاشقش بودم و مدام این خواسته قلبی شدید رو سرکوب کردم : خوشنویسی…

وااای خدای من میبینی؟؟ عین زلیخا که بعد از هدایتش

اشکهاش حتی اجازه نمیداد یوسفش رو ببینه… اسم خوشنویسی اومد اشکام بی وقفه سرازیر شد خودت میدونی با تمام وجودم عاشقشم و اینکه دوران نوجوانی چون پولش رو نداشتم پا روی دلم گذاشتم و بعد از ازدواج هم که پول داشتم باز مشغله کار و بچه داری و… اجازه نداد و الان سالهاااست پا روی دلم گذاشتم . و این فکر سرکوب کردن علاقه م قلبم رو بشدت به درد میاره.

خدایا اشکام نمیزاره بنویسم ولی تو شاهدی که چه علاقه شدیدی به این هنر دارم کمکم کن و راهم رو باز کن تا به عشقم برسم، خدایا خیلی ها تو این دنیا اشک میریزن برای اینکه به یه عشق زمینی برسن ولی من برای خوشنویسی اشک میریزم. …. دلم میخواست الان تنهای تنها بودم و تا صبح باهات حرف میزدم و اشک میریختم اما الان بچه ها هستن و نمیتونم. تو رو به خودت قسم کمکم کن. نمیدونم استاد عباسمنش هم انقدررر مثل من عاشق کارش بود که بخاطرش اشک بریزه؟ دلم داره از حلقم میاد بیرون خدایا… بنده هات بخاطر مشکلاتشون اشک میریزن و من بخاطر استعداد ذاتی و علاقه ای که تو توی وجودم گذاشتی و تا الان بهش نرسیدم اشک میریزم، هرچند مطمئنم و ایمان دارم این دقیقا شروع راه زیبا و مسیر لذت بخش منه، و سالها بعد که بزرگترین استاد خوشنویسی دنیا شدم وقتی این کامنت و بخونم میگم وای خدایا کاش زودتر اینطوری باهات حرف میزدم تا زودتر من و به خواسته م میرسوندی .میدونی چرا؟؟؟ چون دقیقا احساست رو نسبت به خودم حس میکنم، چون خودم مادرم و به هیچ وجه طاقت ندارم ببینم من چیزی دارم و فرزندم داره برای بدست آوردن اون چیز اینطور اشک میریزه و من ازش دریغ کنم، ایمان دارم که خدا هم عاشقانه فقط منتظر درخواست من بود و الان استارت شروع مسیر طلایی موفقیتم رو برام زد. و این تجربه زیبا رو دارم که هروقت مسافرتی هستم و بهم خیلی خوش میگذره و حالم خیییلی خوبه بهترین هدیه ها رو بهم میده، سفر قبلی مون به مشهد بود تقریبا دوماه قبل و بلافاصله بعد اون سفر خدای عزیز و مهربونم من رو با استاد و این سایت بزرگ آشنا کرد که جواب تمام نیازهامون که حتی درددل کردن با خودشه رو داده و این باورنکردنیه، خدایا چقدر حرف داشتم و دارم. اونم من که انقدر کم حرف و درونگرا هستم. ولی بااینکه هنوز ۱۰ درصد حرفام رو هم نزدم چقدر سبک شدم و چقدر حالم خوب شد خدایا شکرت امشب سبک تر و شادمان تر از هرشب دیگه با توکل و امید به خودت میخوابم نمیدونم شاید از سفر که برگشتم جواب موافقت مدیریت تهران هم اومده باشه و یه سورپرایز عالی برام داشته باشی، قربونت برم خدای مهربونم.

از همه شما دوستان هم سپاسگزارم.

من در ابتدای راه هستم.

خیلی باعث دلگرمی و خوشحالی منه که به کامنتم پاسخ بدید یا لایک کنید. مغرور نمیشم چون ابتدای راه چیزی برای غرور ندارم فقط امیدوار میشم که تصمیم درستی گرفتم و موفق میشم.

هرچند هنوز دقیق نمیدونم چطور باید پاسخ به کامنتهای خودم رو پیدا کنم.

برام دعا کنید که خیلی محتاج دعای خیر تک تکتون هستم.