همین لحظه بهترین زمان برای شروع است - صفحه 33 (به ترتیب امتیاز)

part ۲

پس بیا از قانون تکامل استفاده کن. خداوند برای خلق جهان زمان داشت. یه روزه جهان خلق نشد. همه چیز تکاملی طی شده، همه چیز در کل کیهان تکاملی روندشو طی کرده. تو هم اگر میخوای ثروتمند بشی باید این روند تکاملتو طی کنی راه دیگه ای نیست براش، واقعا نیست. من بهت پیشنهاد میکنم هرگز وام نگیر. هرگز وام نگیر مگر اینکه به اون شرایط خاص رسیدی. حتی در اون شرایط هم بهت پیشنهاد میکنم بازم وام نگیری. وقتی که وام نمیگیری خیلی خیلی مسلط تری به زندگیت، خیلی خیلی دستت بازتره برای اینکه چه کاری انجام بدی.

یه نکته ی خیلی فریبنده رو من بگم برای کارمندهایی که وام میگیرن. شرکت ها چه دولتی، چه خصوصی اصولا علاقه ی زیادی دارن برای اینکه به کارمندهاشون وام بدن، هرچند که خیلیا اینجوری فکر نمیکنن، فکر میکنن که نه نمیخوان وام بدن، خیلی سخت وام میدن و اینا، نه اینا بازیه! اونا دوست دارن که شما از اونا وام بگیرید، چرا دوست دارن وام بگیرید؟ چون دوست دارن شما گرفتارتر باشید، شما رام تر باشید، شما سر به زیرتر باشید.

وقتی یه کارمند وام میگیره مجبوره سال های بسیار زیادتری رو برای اون شرکت کار کنه. یعنی اگر یه کارمند وام بگیره، یک ایده ی خیلی خوبی به ذهنش برسه برای اینکه کسب و کار خودشو رشد بده، به این راحتی نمیتونه این کار رو انجام بده بخاطر اینکه کلی تعهد داره پیش شرکت خودش. وقتی که میخواد از شرکت بیاد بیرون شرکت میگه اوکی میخوای بری بیرون؟ بیا وام هات رو تسویه کن، بیا این پول ها رو پرداخت کن بعد برو بیرون. بعد کارمنده نگاه میکنه می بینه که من که ندارم این پوله رو، اگر هم داشته باشم میخوام باهاش کسب و کارم رو شروع کنم پس مجبورم کارم رو ادامه بدم، مجبورم همون سر کارم بمونم و سراغ کاری که بهش عشق میورزم، کاری که خیلی خیلی برام بهتره و بهم کمک بیشتری میکنه نرم. اغلب کارمندها وقتی وام میگیرن وسایلی میگیرن مثل مبلمان خونه، مثل ماشین جدیدتر، وسایلی رو میگیرن که عملا بهشون کمک زیادی نمیکنه، فقط اونا رو مطیع تر میکنه. یعنی اونا رو مجبور میکنه اون روند کارمندی رو تا ابد، تا وقتی زنده هستند ادامه بدن. این خیلی خیلی زیرکانه هست توسط شرکت های دولتی و خصوصی، وام میدن برای اینکه شما رو محکم تر بچسبوننتون به همون کار، برای اینکه شما مجبورتر بشید. اگر حواست باشه هرگز وام نمیگیری.

من یه مثال میزنم. فرض کنید که من کارمندم، یک ایده ی خیلی خیلی عالی به ذهنم رسید که بتونم کسب و کار خودمو شروع کنم. این کسب و کار رو هم فرض میکنیم که مثلا ۲۰ میلیون تومن سرمایه میخواد، فرض هم میکنیم که من این ۲۰ میلیون تومن سرمایه رو دارم ولی چون مثلا ۵۰ میلیون تومن وام گرفتم الان میخوام بیام بیرون میبینم که اولا من ۵۰ تومن باید وام بدم تا بتونم بیام بیرون، بعد غیر از این، کار من کلی خاک خوری داره. مثلا من باید ۶ ماه سر این کار وایسم احتمالا درآمد کمی داشته باشم و بعد از ۶ ماه تازه به رونق میفته و به سودهای خیلی بیشتر میرسه و من تو این ۶ ماه باید از داشته هایم بتونم زندگیمو بگذرونم. از اونجایی که اگر از اون کار بیام بیرون دیگه حقوقی هم دریافت نمیکنم، ورودی هم ندارم، عملا نگاه میکنم میبینم که خوب من اگه بخوام این ۶ ماه، ۹ ماه زندگیمو بگذرونم پولی ندارم، پس مجبورم که فعلا این کار رو نکنم. این “فعلا این کار رو نکنم” می بینیم که الان ۲۰ ساله که طرف میخواد کسب و کار خودشو راه بندازه ولی هربار به همین نتیجه میرسه که ۶ ماه، ۹ ماه من باید خاک این کار رو بخورم، تو این ۹ ماه هیچ درآمدی ندارم به خاطر اینکه از کارم استعفا دادم اومدم بیرون. غیر از حالا وام و بدهی و اینا و از اونجایی که به این مشکل برمیخورم پس فعلا این روند قبلی رو ادامه بدم.

به همین دلیل به شما پیشنهاد میکنم که حتما پس انداز داشته باشید برای خودتون (منظورم برای افرادیه که کارمندن) حداقل به اندازه ی چند ماه، که اگر ایده ی خوبی به ذهنت رسید، اگر خواستی برای خودت کسب و کار راه بندازی بتونی که چند ماه بدون نیاز به حقوق کارمندی (یعنی از همون پس انداز خودت) زندگیتو بگذرونی و بتونی رو ایده ات کار کنی، بتونی خاکشو بخوری و بعد نتیجه بگیری. این خیلی خیلی نکته ی مهمیه برای افرادی که کارمندن و میخوان کسب و کار شخصی راه بندازن.

یه نکته ی دیگه هم من میخوام بگم در مورد این موضوع حالا که بحث این موضوع باز شد که بحث “چک” هست. من یکبار در زندگیم باز هم اشتباه کردم و دسته چک گرفتم و بعد از اون برای همیشه این اشتباهم رو جبران کردم و تصمیم گرفتم که هرگز دسته چکی نداشته باشم. هرکجا من میرم قرارداد ببندم میگم “نقد”! من نقد میخوام کار رو انجام بدم. یعنی دسته چک من ندارم. جاهایی هم که چک تضمین میخوان از همون اول میگم، (مثلا شعباتی که میخوام تاسیس کنم، دفاتری که میخوام بگیرم) میرم با دوستان، با صاحب ملک یا بنگاه صحبت میکنم میگم من چیزی به عنوان دسته چک ندارم، چک تضمین ندارم، اگر به من اعتماد میکنه به شکل دیگه ای من میتونم که در خدمتتون باشم، اگر نه من جای دیگه ای پیدا میکنم.

دوستان چک به معنای اینه که من میخوام چیزی رو بگیرم که فعلا لیاقتش رو ندارم، فعلا پولش رو ندارم و حساب میکنم که شاید یه روزی پولش رو داشته باشم. من مثال برای شما میزنم: من میخوام برم فرض کن مبل بخرم، مثلا ۱۵ میلیون تومن میخوام هزینه ی مبل کنم، پول ندارم فعلا و مبلی هم حاضر شده که به من چکی بده. اولا که وقتی میخواد چکی بده کلی تو سر من میزنه، یعنی با شرایط خودش من باید کنار بیام، اون مبلی که میگه رو باید بخرم، اون زمانی که میگه تحویل میده، اون جنسی که میخواد به من تحویل میده، من خیلی خیلی قدرت چانه زنیم کمتره تا زمانی که پول نقد داشته باشم، هرچی میگه باید بگم چشم.

شما وقتی که قسطی میخواید خرید کنید خیلی خیلی بازی دست طرف مقابله، هرچی که میگه شما باید بگید چشم. اما وقتی که میخواید نقد بخرید به راحتی میتونید درصد بسیار بسیار بالایی تخفیف بگیرید یا آپشن های اضافه ای بگیرید یا چیزهای دیگه ای بگیرید که اگر پول نقد نداشته باشی هرگز نمیتونی بهش فکر هم بکنی. اینو امتحان کنید یعنی با پول نقد برید برای خرید ملک ببینید که چقدرررر آپشن های اضافه ای میتونید بگیرید، چقدر هزینه های مختلف رو میتونید بگید که طرف مقابل پرداخت کنه. میگید آقا من نقد پرداخت میکنم اما هزینه ی سند زدن با شما، نمیدونم فلان کار با شما، اینشم باید درست کنی، اونشم باید درست کنی و … خیلی راحت هم قبول میکنه، کی؟ وقتی که پول نقد داشته باشی. پس اولین ضربه ش اینه که وقتی شما با چک میرید خرید کنید سرتون زیره. هرچی اون میگه باید بگی چشم، شرایط طرف مقابل رو باید بپذیری. اما وقتی پولت نقد باشه سرت بالاس. میگی آقا طبق این شرایطی که من میگم، نقد میخرم اما با این شرایطی که من میگم باید کار انجام بشه. تو تعیین کننده شرایط هستی.

نکته ی بعدی: این نکته یه ذره متافیزیکی تره. من میخوام ۱۵ میلیون تومن بدم یه مبل بخرم. حساب میکنم که درآمد من تا ۶ماه دیگه به من اجازه میده که ۶ماه دیگه من این پول رو پس انداز کنم و داشته باشم. من میام روی چیزی که الان ندارم حساب میکنم. به قول قرآن میگه: “اونا میرن حساب میکنن” و میگه: “وای بر کسانی که حساب میکنن.” من رو چی دارم حساب میکنم؟ رو چیزی که الان هست حساب میکنم که همین روند و همین سرعتی که الان هست، تازه خیلی موقع هام خوشبینانه حساب میکنم که درآینده هم این اتفاق بیفته. یعنی میگم آقا با روند درآمدی فعلی، من ۶ماه دیگه این ۱۵تومن رو دارم که هزینه ی این مبل ها رو بدم. چک میکشم برای ۶ماه دیگه، خیلی اگه هوشمند باشم میکشم برای ۷ماه دیگه. چه اتفاقی میفته؟ از اونجایی که من استرس دارم و از اونجایی که من نگرانی دارم، طبق قانون جذب، طبق قانون جهان هستی نگرانی، نگرانی می آفریند. درواقع من چون نگرانم که نکنه چکم پاس نشه، نکنه درآمدی که طبق روال قبلی بوده به دست نیارم باعث میشم که درآمدم افت کنه. با افت درآمد، من نگرانیم بیشتر میشه بخاطر چک هایی که باید پاس کنم. خدایا اینو چیکار کنم؟ این ۲روز دیگه میرسه و… شروع میکنم به اعمال دیوانه وار مثلا نزول میگیرم! و اگر نزول گرفتی کارت تموم شد دیگه. دوستان نزول گرفتید دیگه فاتحه ی خودتونو بخونید. نزول آخر خطه. آخر خط منظورم آخر خطه ها! ته ته تهشه! اگر من نگاه کنم و استرس بگیره منو که نمیتونم آبروم داره میره نمیتونم چکمو پاس کنم شروع میکنم به فروختن همون مبل به قیمت خیلی خیلی پایین تر که چیکار کنم؟ چکشو پاس کنم. درواقع من هم مبلمو دادم رفته هم پولمو دادم رفته.

شما به هیچ عنوان رو چیزی که هنوز ندارید حساب نکنید. من تو زندگیم یاد گرفتم که فقط موقعی چیزی رو بخرم که داشته باشم و اگر ندارمش الان حساب نکنم که بعدا دارمش. این دروغه، این توهمه، خودمو دارم خراب میکنم، دارم به خودم استرس میدم، دارم به خودم نگرانی میدم، دارم خلاقیت رو از خودم دور میکنم. وقتی که من ذهنم آروم باشه خلاقیت سراغ من میاد اما وقتی که ذهنم نگران باشه، وقتی توی ذهنم هزارتا ترس و نگرانی و اضطراب داشته باشم بخاطر چک هایی که دارم هیچ ایده ی پولسازی سراغ من نمیاد. این یک قانونه: ایده های پولساز فقط در آرامش ذهنی به سراغ شما میاد، نه در موقعی که استرس دارید، نه در موقعی که اضطراب دارید. پس من دارم درواقع با دست خودم ثروت و نعمت رو از خودم دور میکنم موقعی که میام چک میکشم.

اگر حرفای منو باور داری، اگر میخوای ثروتمند بشی، اگر میخوای پایدار ثروتمند بشی نه با آمپول ۲روز وضعت خوب بشه بعدش بیفتی با مخ پایین! اگر میخوای پایدار ثروتمند بشی دسته چکتو همین الان ببر تحویل بده، پارش کن بره تموم شه و تا ابد هرگز چک استفاده نکن. فقط موقعی چیزی رو بخر که نقد داشته باشیش و بهت قول میدم که اگر به خدا ایمان داشته باشی، اگر باور کنی، اگر در آرامش باشی، ایده هایی به ذهنت میاد، راه هایی برات باز میشه، درهایی برات باز میشه که ۱۰۰۰ برابر اون پولی که میخواد بعدا سراغت بیاد به دست میاری. بعد میای سرتو بالا میگیری و نقد خرید میکنی، کلی هم امتیاز می گیری توی اون خرید، توی اون مذاکره.

پس یه جمع بندی داشته باشیم برای این صحبت هامون: یاد گرفتیم که وام نگیریم هرگز، یاد گرفتیم که یک فرد موفق کارشو از همین چیزی که الان هست، از همین چیزی که داره شروع میکنه.

شما برید نگاه کنید دوستان افراد موفق از خونه ی خودشون کارشونو شروع کردن. هیلتون (صاحب هتل های هیلتون) از خونه ی خودش شروع کرد. یکی از اتاق های خودش رو رفت درست کرد، یک تخت گذاشت توش شد هتل. ساعت ۳ نصف شب میرفت دم ایستگاه قطار وایمیستاد به مسافرا میگفت هتل کسی نمیخواد؟ مسافرخونه کسی نمیخواد؟ میاورد اونجا افراد رو، خواهر و مادرش هم اونجا رختخواب ها رو درست میکردن و بهشون اسکان میداد. از اینجا شد هتل هیلتون که بزرگترین هتل دار جهان شد. از همینجا شروع شد. یا استیو جابز از انبار خونه ش کار رو شروع کرد. همون چیزی که داشت، همون بضاعتی که داشت، از همونجا کارش رو شروع کرد که شد استیو جابز. بیل گیتس همینطور، همون چیزی که داشتن. یعنی از همون انباری خونه ت، از زیر راه پله، از توی اتاق، از کنار خیابون کارت رو شروع کن، از هر چی که الان داری. اگه الان کل پولت مثلا ۱ میلیون تومنه برو باهاش ۴تا لباس بخر، جوراب بخر بیا کنار خیابون بفروش، از سود این شروع کن به گسترش کارت. نه حالا حتما جوراب فروختن، مثال دارم میزنم، هر کار دیگه ای که با این پول میشه انجام داد. اما با پول خودت شروع کن، با آنچه که داری شروع کن که نگران نباشی، که وابسته نباشی به بقیه، که سرت بالا باشه، که فکرت خوب کار کنه، که تکاملتو طی کنی، که درساتو یاد بگیری.

ما تو این برنامه اینا رو یاد گرفتیم:

یاد گرفتیم که کارمونو از صفر شروع کنیم با آنچه که داریم.

وام نگیریم. گفتم وام ها چه بلایی سرمون میاره، بازپرداخت ها چه اتفاقاتی برامون به وجود میاره.

مواظب باشیم که دسته چک نداشته باشیم و چک نکشیم. چیزی رو موقعی بخریم که پولشو داریم.

پایان