همین لحظه بهترین زمان برای شروع است - صفحه 39

به‌نام‌خدا

سلام

امروز برای رد پای ششمم،خلاصه‌ی داستان شروع ورزشم رو میخوام براتون تعریف کنم

من از بچگی عاشق ورزش زیبایی اندام (بدنسازی) بودم. همیشه با دیدن عکس افراد حرفه‌ای تو این ورزش، با خودم میگفتم کاش منم بتونم یه روزی همچین بدنی داشته باشم، هیچ تصوری نداشتم که چند وقت طول میکشه تا بشه یه بدن حرفه‌ای داشت، فقط میخواستم اون بدنو داشته باشم

تقریبا 5 سال پیش بود که با چند تا از دوستام تصمیم گرفتیم بریم باشگاه بدنسازی، بدون هیچ تحقیقی رفتیم و فقط شروع کردیم.

بعد از یکی دوماه، با تعریف هایی که از بقیه شنیدم، متوجه چندتا مانع شدم، یکی اینکه این ورزش خیلی هزینه ی زیادی داره، بعد اینکه همه‌ی این ورزشکارهای خوش‌هیکل مثلا تو شیش ماه با آمپول گنده شدن، اگه بدون مصرف دارو صد سال هم وزنه بزنی فایده‌ای نداره، حتما باید کلی پول خرج کنی مکمل بخوری آمپول بزنی تا بتونی پیشرفت کنی که تازه شاید با مصرف این داروها بیمار هم بشی و و و و

خب من تقریبا کوچیک بودم و حرف همه رو باور میکردم..

اینجوری شد که به خودم اومدم دیدم خب دوماهه من اومدم دارم این همه تلاش می‌کنم پس نتیجه‌ش کو؟

چرا مثلا هنوز دور بازوی مربی باشگاه اندازه‌ی کمر منه!!

برای همین بیخیال شدم و این ورزش رو گذاشتم کنار.

من چند بار این روند رو انجام دادم، که هی میرفتم باشگاه بدنسازی، بعد یکی دوماه درمیومدم.

چون هم می‌خواستم دو ماهه به بدن ایده‌آلم برسم، همین که گفتم با شرایط فعلی، من این همه پول ندارم که بتونم تو این رشته موفق بشم.

خیلی دوسش داشتم، خیلی خیلی بهش علاقه داشتم..ولی ازش گذشتن برام راحت تر از شروع کردن با شرایط اون موقع‌ام بود.

علاقه ی زیاد من و آشنایی با استاد عباس منش عزیزم باعث شد،  تا یکم بزرگتر شدم، شروع کردم به تحقیق راجع به این ورزش.عشق بچگیم

تحقیق که کردم متوجه شدم حرف هایی که شنیده بودم، اطلاعات دست‌وپا شکسته ای بوده، که اون دوره اون آدم ها، با مغز کوچیک خودشون باور کرده بودن و با من هم به اشترک گذاشته بودن

متوجه شدم که هیچ کس با دو ماه یا شیش ماه باشگاه رفتن، حرفه‌ای نشده

این ورزش مثل هرچیز دیگه ای، نیاز به صبر داره

هیچ کس با امپول نتونسته یه بدن حرفه‌ای بسازه

یه بدن حرفه‌ای، با تلاش و پشتکار ، زیر نظر مربی حرفه ای ساخته میشه

متوجه شدم که مصرف مکمل و آمپول برای افراد حرفه ای هست که قصد شرکت در مسابقات رو دارن، که اون هم زیر نظر مربی هست.

یعنی خیلی ها هستن که بدن های بسیار زیبا و چشم نواز و فیت دارن، و هیچ دارویی هم مصرف نکردن.

خلاصه بگم بعد تحقیقاتم، و درس هایی که از استاد عزیزم یادگرفته بودم،

حسی بهم میگفت که باید شروع کنم، من این حس رو درک کردم

دیدم همین نقطه‌ای که هستم بهترین زمان برای شروع هست،هیچ کدوم از کسری هایی که داشتم به چشمم نیومد و از خداوند خواستم که تو این مسیر هدایتم کنه، با برادر بزرگترم به باشگاه رفتیم و خلاصه من شروع کردم.

من با ایمان به هدایت خداوند اولین قدم رو برداشتم.

روز اول با خودم عهد بستم که عجله نکنم و کلا همه چیز رو به خداوند بسپرم و بزارم خودش همه چیز رو پیش ببره.

زمانی بود که من فقط شهریه ی یک ماه باشگاه رو داشتم، یعنی برای شهریه ی ماه بعدی خودم هیچ برنامه ای نداشتم و کاملا از خداوند خواستم که کمکم کنه.(به ارزون ترین باشگاه شهرمون هم رفته بودم) حتی برای گرفتن برنامه ی تمرینی از مربی هم پول نداشتم، خودم یه برنامه از اینترنت گرفتم. لباس ورزشی مناسبی نداشتم و مجبور بودم با لباس خونگی هام به باشگاه برم، حتی کتونی هم نداشتم و مجبور بودم از دمپایی هایه باشگاه استفاده کنم.

من ایمان داشتم پس صبر کردم

واقعا نمیدونم از کجا! ولی پول برای خرج باشگاهم همیشه جور میشد، معجزه میشد و تو حساب بانکیم پول میومد

بعد از پایان ماه اول، شهریه ماه دومم تو کارتم بود، واقعا نمیدونم چجوری جور شد!!

یواش یواش بعد سه یا چهار ماه تونستم یه مکمل خیلی ابتدایی از داروخونه بگیرم

همینطور یواش یواش پیشرفتم،

الان تقریبا بیشتر از یک سال و نیم هست که من تو این رشته فعالیت دارم

شرایط الانم با روز اولم زمین تا آسمون فرق میکنه

الان زیر نظر بهترین مربیه استان کار میکنم،و تصمیم گرفتم که برای مسابقات آماده بشم، به بهترین باشگاه شهرمون میرم، خداروشکر میکنم، هر روز که از جلوی آیینه رد میشم به خودم و بدنی که ساختم افتخار میکنم. هر چند که خیییلی هنوز راه برای پیشرفت هست، ولی باز امروز خودم رو دوست دارم.

من تو این مسیر واقعا دستان خداوند رو به وضوح دیدم، هیچ وقت پشتم رو خالی نکرد، تو هر لحظه هوامو داشت

خدا تو طی کردن مسیر تکاملم، یجوری هدایتم میکنه که اصلا نمیدونم چجوری باید این احساس رو با کلمات توصیف کرد

مرور این داستان باعث شد تا دوباره به یاد بیارم

هیچ موفقیتی یه شبه بدست نیومده

به قول استاد برای رسیدن به 100، باید 98 و 99 رو طی کنیم

به نشونه ها باید توجه کنیم، جهان هستی از طریق نشونه ها باما صحبت میکنه، من اگه اون روز اون نشونه رو نمیگرفتم، هیچ وقت شروع نکرده بودم و همیشه تو حسرت بدنی که امروز دارم بودم

برای رسیدن به هر خواسته ای، نباید تقلا کنیم عجله کنیم، دنبال میان بر باشیم، باید همه‌چیز رو با خیال راحت بسپریم به خداوند، خودش به بهترین و ساده ترین حالت ممکن ما رو به خواستمون میرسونه.

و در آخر اینم بگم

واقعا خداروشکر بابت داشتن استاد عباس منش عزیز، که این گنجنامه های الهی رو در اختیار ما قرار میده.استاد عزیز بی نهایت دوستت دارم.