همین لحظه بهترین زمان برای شروع است - صفحه 78 (به ترتیب امتیاز)

🐚ششمین برگ از سفرنامه من

به نام خدای مهربان؛ سلام به تمام اعضای خانواده صمیمی و تحسین برانگیز عباس‌منش، امیدوارم که حال همه شما عزیزان هرکجا که هستید عالی و سرشار از عشق باشد.

رد پای ششمین روز از روزشمار تحول زندگی‌ام را در راستای تجربه‌ای آشکار از استفادهٔ قانون تکامل -هرچند ناآگاهانه- به‌جا می‌گذارم…👣

حدودا چندماه از وضوح قدمی که باید برای شروع و حرکت مسیرم در راستای رسیدن به رویاها و آرزوهایم بر می داشتم، می گذرد. و ایده‌ای الهامی بود که در کلاس های زبان کره‌ای شرکت کنم (منی که تا قبل از آن صرفا برای حال خوب و عشق و علاقهٔ شخصی، آن را گاه و بی‌گاه به اشکال متفاوت دنبال می‌کردم) حال الهام شده بود که به صورت جدی و تمرکزی بر روی آن وقت بگذارم… اما یک تفاوت خیلی بزرگ در همان ابتدای مسیر توجه مرا به خود جلب کرد! و آن این بود که برخلاف تمام کسانی که تازه به کلاس می‌آمدند و پا به پای من شروع به یادگرفتن کرده بودند، من از همگی آن‌ها فرسنگ‌ها دور تر بودم! نحوه تلفظ صحیح کلمات، عبارات، اصطلاحات و جمله ها از یک طرف، و لهجه‌ی درست‌ و یادگیری سریع من از طرف دیگر سبب شده بود همه مرا به چشم کسی ببینند که گویی چندین سال است به کلاس زبان در این حیطه می‌رود!!

اما حقیقت امر چیز دیگری بود…

من نیز مثل آن‌ها برای اولین بار وارد سیستم یادگیریِ با برنامه و اصولیِ کلاس‌ها شده بودم و هیچ چیز در آن زمینه نمی‌دانستم، اما روزی با خود فکر کردم که سرچشمه‌ی این همه تفاوت از کجا آب می‌خورَد؟؟ علاقه و تلاش فردی؟؟ اما نه! آن ها هم به این زبان علاقه‌مند بودند که اگر غیر از این بود هیچ‌گاه در کلاس‌ها حضور پیدا نمی‌کردند و اینچنین درحال تلاش برای ارائه بهترین خودشان نبودند. اما چرا من انقدرر با این زبان راحت هستم و اُخت گرفته‌ام که در کسری از زمان همه چیز را در درست ترین حالتش فرا گرفته و تکرار می‌کنم!!؟

به قانون تکامل رجوع کردم،، حقیقتا که من تازه در مسیر یادگرفتن این زبان پا گذاشته بودم و هیچ بک‌گراند برتر یا بیشتری نسبت به بقیه دوستانم نداشتم(اگر سریال یا فیلمی دیده بودم آن‌ها هم دیده بودند، اگر آهنگی گوش داده بودم آن‌ها نیز گوش داده بودند) و بهتر بگویم، تکامل بیشتری نسبت به آنها طی نکرده بودم…!

کمی که بیشتر فکر کردم از حقیقت پشت پرده باخبر شدم!! و آن هم این بود که،، من از بچگی در آن سنینی که حتی نمی‌دانستم کشوری به نام کره وجود دارد -چه برسد به زبان کره‌ای- مشغول انتقال و یادگیری این زبان به ضمیر ناخودآگاه خود – بواسطه دیدن سریال ها، فیلم ها و گوش سپردن به نحوه تلفظ آواها و تُن صدایی که آن بازیگرها مشغول حرف زدن با آن بودند – بودم که این روند به‌ظاهر ساده برای چندین سال ادامه داشت.. درسته که من هیچ کلاسی در رابطه با آن زبان نمی‌رفتم اما تکاملی که بواسطه همین چندسال شنیدن، یادگرفتن و تکرار کردن معانی کلمات و جملات پرتکرار، از طریق دیدن سریال ها انجام داده بودم همه و همه سبب شدند که امروز بااینکه فقط چندماه از حضور من در کلاس ها می‌گذرد اما آن چنان سریع در حال پیشرفت باشم که حتی قادر به پاسخ صحیح دادن به بیشتر سوالات آزمون مطرح این زبان هستم!!! درحالی که هم‌سطح های من هنوز اندر خمِ یادگرفتن نحوه تلفظ صحیح آواها و روانخوانی‌اند.

نتیجه گیری و جمع‌بندی این ماجرا برای من، فقط و فقط دو نکته را یادآور می‌شود===>

۱. بایدِ باید حتماااا در مسیر علایق‌مان حرکت کرده و گام برداریم (برای من یادگیری زبان موردعلاقه ام بود)

۲. در هرصورت قانون تکامل را باید بگذرانیم و چیزی نیست که بتوان از زیر آن در رفت و آن را پیچاند!

و فکر می‌کنم به همین دلیل است که قانون تکامل شاید حتی به چشم افرادی که در مسیر علایق شان هستند نیاید بلکه خیلی سریع برای آن‌ها بگذرد!! چراکه آنها آن‌چنان غرق لذت بردن از مسیر و یادگرفتن بیشتر هستند که با رفتن به یک دوره ساده در رابطه با آن علاقه، آن چنان رشد و پیشرفت می‌کنند که همه را حتی خودشان را به حیرت وا می‌دارند.

درنهایت امیدوارم که همگی ما در مسیر علایق‌مان حرکت کرده و با عشق مسیر تکامل‌مان را در هر حیطه‌ای پشت سر بگذاریم…؛)

_با عشق، زینب:)💕🦋✨