ریشه جذب ناخواسته ها و راهکاری برای تغییر آن - صفحه 34

سلام استاد سلام مریم جان سلام به همه

من تجربه امو درمورد روابط توی قسمت محصول عشق و مودت در روابز نوشتم و اینجا میخوام تجربه امو درمورد جذب بیماری سرطان با شما به اشتراک بذارم:

من نماینده ی علمی یک کمپانی مولتی نشنال بودم و بخاطر ترس هام و به خاطر عدم ایمان ام به این مورد که خداوند روزی رسان من هست از اون کمپانی به دلیل شرایط نامساعد ایران استعفا دادم و در حال حاضر دوباره در بزرگترین داروسازی اینبار ایرانی درحال کار هستم اینا رو گفتم که بگم با فضای درمان و دارو غریبه نیستم و کاملا آگاهانه تصمیم به انجام کاری که میخوام براتون بگم گرفتم.

من یک سال نیم قبل برای چکاپ به پزشک مراجعه کردم و طی یک چکاپ کامل ایشون به بنده فرمودند که شما سرطان داری. این درحالی بود که زن عموی من به دلیل سرطان در شن 38 سالگی فوت شده بودند پدربزرگم رو هم به دلیل سرطان از دست داده بودم عموجانم 30 سال بود داشتن با سرطان دست و پنجه نرم میکردند و اوضاع فیزیکی بسیار نامناسبی داشتند اخیرا و من ایشون رو خیلی دوست داشتم و تقریبا میتونم بگم به عموجانم وابسته هم بودم.

وقتی دکتر به من گفت شما سرطان داری همه ی عزیزانی که به دلیل سرطان از دست داده بودم یا داشتن از سرطان رنج می بردن تک تک جلو چشم ام اومدن. و گوله گوله اشک های من میریخت زیر ماسک ام. وقتی پزشک نگرانی رو توی چشم های من دیدند گفتن نگران نباش چیز خاصی نیست!

اونجا بود که دوست داشتم میز اشون رو بشکنم از شدت عصبانیت چون میدونستم که خیلی ام چیز خاصی هست. تو دلم خودمو لعنت میکردم که چرا رفتم دکتر! من که داشتم زندگی امو میکردم هزاران فکر و اما و اگر و شاید تو ذهنم موج میزد.

دوستم که خیلی هم نگران من بود ازم پرسید خب چی شد نتیجه؟ گفتم چیز خاصی نبود همه چیز نرمال بود.

رفتم خونه شروع کردم به سرچ کردن و سوال پرسیدن از بقیه در نهایت خودمو در حال شیمی درمانی تصور کردم.

عمو جانم بهم تصویری زنگ زدن و با ایشون که مکالمه ام تموم شد گریه ام گرفته بود تو دلم میگفتم معلوم نیست کدوم امون زودتر از سرطان بمیریم شما 30 سال ولی من شاید 3 سال یا حتی 3ماه.

این احوال گذشت و من هر روز ته دلم حالم بدتر میشد تا اینکه به خودم نهیب زدم یه تصمیم بگیر. تصمیم گرفتم این موضوع رو پارک کنم یه گوشه و بهش توجه نکنم. تا اینکه عمو جانم به رحمت خدا رفتند و تمام مدت تو مراسم اشون من خودمون نفر بعدی حس میکردم. از زمان فهمیدن ام تا فوت عمو جانم تقریبا 9 ماه گذشت و من در سکوت و نگرانی و شکرگزای و نوسانات روحی خلقی پیش رفتم اما دروغ اگه بگم خیلی به این بیماری توجه ویژه ای داشتم.

بیشتر مواقع میخندیدم. بیشتر مواقع ترس ام رو کنترل میکردم حتی با بیماری صحبت میکردم حتی بهش نامه نوشتم حتی بابت حضورش شکرگزاری کردم حتی ازش خواستم که از بدن ام بیرون بره و در نهایت به خودم گفتم بسه با کی حرف میزنی اصلا دیگه بیماری وجود نداره و این داستان ها بیشتر تکرا میشد تا فوت عمو جانم با فوت ایشون ترس دوباره گریبان منو گرفت و چندماه بعد به دختر عموم گفتم اگر مردم فلان چیز و فلان کار و از جانب ام انجام بده! بعد بغض ام ترکید و گفتم این مدت همچیم چیزی اتفاق افتاده بود و بعید نیست که من نفر بعدی باشم.

با صرار اون و کلافه شدن خودم از این آن آف شدن احساسات مرگ و زندگی در وجودم پیش یه دکتر دیگه رفتم و آزمایش هامو نشون دادم.

ازم پرسید این مدت چه درمان هایی گرفتم و نگاش کردم و گفتم هیج درمان خاصی. گفت یعنی حتی یه مدت کوتاه هم قرصی چیزی نخوردی گفتم نه الان ام نیومدم که قرصی بخورم! اومدم بهم بگید اوضاع چقدر بهتره ولی بهم نگید اوضاع خوب نیست.

بنده ی خدا فهمید منظورم چیه و حرف اش و عوض کرد.

گفت خب این آزمایش مال حدود یک سال قبل و قابل استناد نیست میخوام که آزمایش رو تکرار کنیم. موافقت کردم با اینکه تو دلم رخت می شستن.

آزمایش دادم و بعد از مدتی که پیگیر جواب آزمایش شدم حتی یک فاکتور حتی یک ناهماهنگی حتی یک نگرانی کوچیک در بدن من وجود نداشت و من در نهایت ترس و اضطراب فقط میگفتم خدایا شکرت خدایا شکرت خدایا شکرت.

رفتم با نتیجه آزمایش پیش دکتر چون باورم نمیشد هیچی هیچی نباشه وقتی آزمایش رو دید گفت نه تنها خبری از سرطان نیست بلکه خبر از این هست که شما بسیار سالم هستی.

این تجربه برای من یکی از هزاران تجربه ای هست که خداوند خودش رو به من نشون داده.

وقتی این فایل رو در پی چسبیدن ام به سایت و رگباری دیدن فایل ها پلی کردم این تجربه اولین چیزی بود که به ذهنم رسید البته خدا خیلی جاها هوای منو داشته و منم خیلی جاها و خیلی بار ها شرک ورزیدم ولی اینجام که توی این مسیر به کمک خداوند بمونم.