رمز پایداری نتایج - صفحه 37

سلام استاد عزیزم، مریم مهربونم و هم فرکانسی های گلم

روزشمار تحول زندگی ام برگ پنجاه و نهم

اول از همه از پروردگارم سپاسگزارم که منو وارد تعهد غیرقابل مذاکره ای کرده و همچنان پای بند این تعهدم

تعهد : دنبال کردن گام های روزشمار

فرقی نمیکنه، خونه باشم یا بیرون از خونه در هر صورت روزشمار بشدددت برام اهمیت داره باید براش زمان بزارم

مریم عزیزم به نکته مهمی اشاره کردین، اینکه : مهم ترین کار زندگی ما گوش دادن به همین آگاهی هاست

و مهم ترین سرمایه گزاری زندگی مون، سرمایه گزاری روی ذهن مون هست.

دقیقا منم همین نگاه رو دارم.

امروز صبح که از خواب بیدار شدم و بنا شد که برای کار اداری ام بیرون برم

میدونستم کارم ممکنه طولانی بشه، دفاتر خودشناسی ام، جامدادی ام با خودم برداشتم.

نگاه کردم دیدم شارژ گوشی ام هم کمه، شارژر هم برداشتم.

وقتی با ترافیک سنگین برخورد کردم، آگاهی های استاد شروع به گوش دادن کردم و نفهمیدم اصلا راه چطوری برام باز شد

وقتی با خیابونی شلوغ بدون جای پارک برخورد کردم، توکل کردم، به احساس خوب رسیدم، جای پارک برام پیدا شد

الانم که تو ساختمان اداری همه زل زدند به تیوی، من با یک عشق خاصی در حال گوش دادن به آگاهی ها و نوشتن کامنت ام

در صورتی که من در گذشته اینطوری نبودم، هر گاه با صف انتظار و ترافیکی برخورد میکردم بشدت بی حوصله و عصبانی میشدم.

ولی از وقتی با قانون آشنا شدم، این مواقع رو فرصتی میدونم برای انجام کارهای خودشناسی ام، برای وارد کردن ورودی های مناسب به ذهنم.

برای من صف انتظار فرصتی برای رفرش کردن خودم هست. برای بودن در لحظه حال، چک کردن عواطف ام بین اون همه شلوغی، برای انجام کارهای عقب افتاده ام.

صف انتظار اگر دیدگاه مون بهش عوض کنیم برامون لذت بخش و همراه با برکت فراوان هست.

یچیز خیلی جالب هم بگم، توی ساختمان به اون شلوغی من یک گوشه ای دنج پیدا کردم تا نوبتم بشه یه لحظه سرم چرخوندم دیدم دقیقا پریز برق بالای سرمه.

یادم به چی افتاد ؟

به اینکه جهان همیشه برای کسی که بخواد متفاوت فکر کنه و متفاوت رفتار کنه، حامی هست.

ظاهرا یک جای پریز ساده ست اما برای من یک نشانه بزرگ بود.

چون فقط اون صندلی زیرش، خالی بود و منم خیلی شارژ نداشتم که داخل سایت راحت بگردم.

این برای من مصداقی ست از وجود نیرویی قدرتمند که هدایتگر من است در هر لحظه.

دلم قرصه که همیشه و هر کجا، همراه منه و دغدغه من، دغدغه اونم هست.

این ماجرا برای من، باور کردن نیرویی هست که آنچه طلب میکنم رو برام مهیا میکنه.

هر وقت نماد هایی از اثبات قانون رو میبینم با خودم میگم عاطفه :

این پیام خداوند به تو هست که بهت بگه : اگر فلان خواسته کوچک برات مهیا کردم، پس توان مهیا کردن خواسته های بزرگ ات هم دارم

کافیه من ذوق کنم و سپاسگزار خواسته های کوچکم باشم.

اون نیرو وقتی ذوق و شوق من از اجابت یک خواسته کوچک ببینه، به نتایج ام وسعت میبخشه.

اما اگر منِ عاطفه در تجربیات و نتایج ام فقط به دنبال چیزهای بزرگ برای سپاسگزاری باشم، نمیتونم به احساس خوب دائمی برسم.

چرا که احساس خوب دائمی یعنی توجه به نکات مثبت هر لحظه

خواه کوچک، خواه بزرگ.

موندن در احساس خوب مهم ترین و اساسی ترین کاری هست که باید بتونم انجام بدم.

بزرگترین خدمتی هست که میتونم به خودم کنم.

استاد عزیزم ، مریم مهربونم بابت تهیه ، تدوین، کپشن این فایل توحیدی ازتون سپاسگزارم.

از خداوند مهربونم هم سپاسگزارم که از زبان شما با من صحبت کرد و بر من جاری شدش تا این کامنت زیبا نوشته بشه.

از عزیزانی هم که کامنت بنده مطالعه کردند، کمال تشکر را دارم.

آگاهانه و عاشقانه دوستتون دارم.

همگی در پناه الله یکتا باشیم.