سریال تمرکز بر نکات مثبت | قسمت ۱

سلام

امیدوارم عالی باشید.

عالی بود استاد عزیز این فایلتون

من احساسم و درکم را در حین دیدن این فایل می نویسم.

یادمه چند تا مغازه ایران بود که فقط یه سری وسایل آشپزخانه ایکیا را داشتن و اون موقع قیمت اجناس چون با دلار بود کلا اون مغازه ها هم خیلی قیمتاشون بالا بود از طرفی چون وسایل را می شد معادلش با تولید چین و حتی ایرانیش را هم پیدا کرد با قیمت پایین تر برای من و دیدگاه من این بود که دیزاینش را دوست دارم خیلی یونیک و شیک و ساده است ولی نمی ارزه.

وقتی بعدها که خودم رفتم از ایکیا مستقیم خرید کردم چون واقعا از نظر دیزاین و کیفیت در وسایل آشپزخانه بر اساس قیمتی که گذاشته بی نظیره من خیلی خوشم اومد چون تو بعد از خریدت یهویی توی شهر با مغازه ای برنمی خوردی که همون کار را داره با کیفیت بالاتر و یا همون کیفیت و ارزون تر و دیگه تو بشی مشتری یک باره ایکیا

حالا هر چی هم ایکیا یه عالمه جنس بی نظیر داشته باشه ولی وقتی این تناقض باشه خیلی از مشتریاش را از دست میده . من تمام وسایل را خودم اسمبل کردم . مبل و ناهارخوری و میز و…. .خیلی لذت داشت.ا

ین چیزیه که بیزینسایی که ادامه دار شدن و رشد کردن و مدام ایده های جدید بهشون داده میشه از اول توی کارشون در نظر گرفتن.

انقدر این ویدیو به من لذت داد و از این زاویه نگاه نکرده بودم که واااااای چقددددر تنوع و چقددددر فراوانی

چقدر خلاقیت چقدر انرژی مثبت چقدر باور قوی چقدددر حال خوب که یه روز کامل را گذاشتی برای خرید که حتی خیلی از آقایون که از خرید فراری هستن و خسته

ولی توی ایکیا انقدر تنوع و حال خوب داره که بعد از یه خرید کامل و خوردن غذا و نوشیدنی و حتی با وجود بودن بچه ها

بهت احساس اینکه انگار رفتی یه سفر طولانی- اجباری -خسته کننده و این حس مشتری را ترغیب نمی کنه که بازم بیاد.

یادمه وقتی برای خرید مبلمان می رفتیم یافت آباد یه روز کامل در حال گشتن و راه رفتن و با این همه تنوع به سختی اون باب سلیقه و کیفیت و قیمت مناسب و فروشنده مناسب را پیدا می کردم و اگه روز دوم باید می رفتیم و یا برای خرید یه وسیله دیگه . می گفتم واااای نه ما دیگه نمی ریم و هی عقب می نداختیم چون حس و حال خوبی بهمون نداده بود.

من به این باور دارم که مالک چنین برندایی قبل از رسیدن به اینجا و اجرایی کردنشون قبلش این را در بیزینسشون خواستن یعنی مهر کردن که دلم می خواد بیزنسی داشته باشم که مشتریان راضی و با احساس عالی بیان و مشتریان دایمی باشن نه داشتن مشتری های یک بار مصرف.

این انرژی خیلی قدرت داره و موندگاره در کسب و کار.

این انرژی را من در استارباکس هم من خیلی وقته حس کردم . خودم یکی از طرفداراشم . مالک استارباکس قبل از اینکه انقدر رشد کنه و اصلا شروع کنه مدتها توی خیابونا بین کافه ها می چرخیده و مدام تجسم میکرده که کافه خودش را زده و بوی کافی هاش همه جا پخشه و این ایده که من دلم میخواد مردم بیان توی کافه های من و انقدر فضا براشون دلپذیر باشه که ساعتها اونجا هستن قرارای بیزینسیشون را میزارن و کارهاشون را انجام میدن و با هم دیت می ذارن و….

الان دقیقاااااا در کافه های استارباکس مردم همین کارها را میکنند ولی توی کافه های دیگه که من مدام وقتی میرم بیرون این رو چک میکنم اصلا چنین اتفاقی نیست.

خودم چندین طعم از کافی های برندای دیگه را امتحان کردم ولی تمام احساسم میگفت وااای اصلا طعم این استارباکس یه چیز دیگه است بوش و فضاش و پرسنلش و اون اتمسفرش انقدددر موندگار که تو دوست داری بازم بری و تو را یه انرژی می کشونه . همه این احساس ها را قبل از اینکه اطلاعاتی راجب خواسته های مالکش بدونم داشتم. بعدا که سرچ کردم در موردش دیدم وااای خدای من این کار انرژی اون خواسته است که قبل از شروع کار بوده و الان در جریان و این بیزینس محشره و سالها بعد این ایده اومد که خودش قهوه اش را تولید کنه و الان تمام قهوه اش از مزارع خودشه و حتی قهوه خامش را هم می فروشه .همه چی تولید خودشه . من به شدت عاشقشم . این سبک در دیزنی لند و اون ایده موندگارش هم هست که این را خواسته من سرزمینی می سازم که آدمها وقتی میان بازدید مجدد برگردن و وقتی در طی یکسال آمار گرفتن دیدن تمام سرزمیناش بازدیدکننده ها اومدن بیش از یک بار بازدید کردن و الان که فوت کرده مالک ولی جریان انرژی هستش.

حالا یکی میاد نگاه می کنه و میگه اه ه ه کافه سود داره پس منم میزنم کاری نداره و حتی بهترین لوکیشن و بهترین دیزاین و….. ولی خلوت و اون بیذینس می بنده و بعدی میاد و اونم کافه می ذنه و همین ادامه داره

من این را بارها دیدم و هی برام سوال بوده چرااااا؟ اینم که کافه است با دیزاین عالی کیفیت عالی پس چرا شلوغ نیست؟

وقتی فهمیدم انرژی اون شخص و باور اون شخص و کاری که عاشقشه داره کارها و ایده ها و رشد را میسازه نه کپی کردن و نه الان بورس چیه ؟

نه الان مردم دنبال چی هستن.

این را توی یه نمونه دیگه هم دوست دارم بنویسم:

جایی که من هستم وقتی میرم پیاده روی توی یکی از مسیرهام که خیابونیه پر از رستوران و هتل و کافه و…

کلی توریست هست توی فصل توریست

بین این مغازه ها یه مغازه هست که من مدتها بهش توجه میکردم و برام خیلی جالب و کلی علامت سوال بود توی ذهنم که جریانش چیه.

یه رستوران هست نمی دونم غذای چینی و یا ژاپنی ولی آسیاییه و دو طرفشم چند رستوران به همون سبک و روبه روشم تقریبا رستورانای غذای آسیایی زیاده

اماااااا این رستوران با فضایی بسیییار معمولی و ساده و دیزاین هیچی و تابلو نامشخص و تک شعبه تبلیغ نداره اماااا همیشه بیرونش یه صف طولانی منتظرن همیشه هر فصل هر وعده غذایی و اکثرا هم چهره ها آسیایی هستند.

من با خودم می گفتم چراااا فقط این صفه؟ چرا بقیه یا به اندازه فضاشون هستن یا نیمه و یا خالی . چراااا؟

و احتمالا بقیه رستورانای اطرافش به خاطر شلوغی این رستوران اومدن اونجا چون اون قسمت تعداد رستورانهای آسیایی زیاده ولی اصلاااا حتی پر هم نیستن چه برسه به دو نفر منتظر باشن .و اینکه تو دیزاین کنی و کیفیت عالی باشه و فضا عالی ولی مال اون کار نباشی و احیایت در اون کار خوب نباشه مشتری نمیاد و هی می گی آخه چراااا؟

و دیدم مالک در جای مناسب و ایده مناسب و احساس مناسب باید باشه که الان در این چرخه قرار داره و غیر این امکان نداره.

این را تازگی توی یه رستوران ایرانی حس کردم.

یکی از رستورانای ایرانی که من دوست دارم غذاش را و وقتی هوس کباب ایرانی میکنم میرم اونجا تازگیا دیدم برای تابستون دیزاینش را خیلی خوشگل کرده پر از گل کرده رنگش را و میز و صندلیاش را و دکور را خیلی دل نشین کرده و لوکیشنش عالیه و پر رفت و آمد محل توریست و عالی…من خیلی خوشم اومد بعد که داشتم از کنارش رد میشدم گفتم برم بهش تبریک بگم و بگم خیلی تغیراتش رستورانت را عالی کرده

وقتی وارد شدم و مالکش را دیدم و حسم را گفتم این جواب را گرفتم:

اه ه ه خوب خدا روشکر . خوب شده؟ خوب بیااد .پس چرا نمیایید . ما این تغیرات را دادیم که شما ها بیایید . بیایید دیگه.

این حرفا با اون چهره نگران به من حس خوبی نداد و من وقتی اومدم بیرون با خودم گفتم : چرا مشتری را گدایی میکنی مرد؟

چرا التماس می کنی ؟ …

باور و ترس از اینکه رقیب فروش داره من ندارم و مدام فکر کردن به این مدل افکار

احساس کردم یه ترس درونشه .

بار بعدی که رفتم برای غذا خوردن دیدم واقعااا رستوران خالیه . چراااا؟ روز تعطیل و تایم ناهار چراااا؟

در حالی که واقعاااا قبلا این رستوران را من پر می دیدم .

یه نکته دیگه که توی بیزینیسایی مثل اون رستوران شلوغ و یا ایکیا و تسلا و استارباکس و لولولمون( یه برند لباسای ورزشی بینظیر) در جریان این فکر داره می چرخه:

اینها نخواستن فقط مشتریاشون و طرفداراشون افراد خاصی باشن و آدما رو دسته بندی نکردن.

اینها تمام قشر ها را پوشش میدن ولی با کیفیت بالا و درجه یک (دادن احساس ارزشمندی به انسان)

قیمتهای بسیییار مناسب و فضا و دیزاین و خدمات بی نهایت درجه یک .

طوری که مشتری حسرت داشتن و مصرف برندش را نکنه و یا شخص باید مدتها سیو کنه که یه بار بتونه فقط یه خرید بکنه را ندارن

بلکه یک مشتری مدام در رفت و آمد باشه.

این درخواست از دید من بی نظیر و از اصول قوانین جهان هستیه و من برای خودم اینطور معنیش کردم.

خدا تک و یونیک و بی همتاست ولی مال تمام مخلوقاتشه نه قشر خاصی و دسترسی تمام انسانها بهش یکسانه و همه مخلوقاتش را داره هدایت میکنه .

و این روش خدا را من عیناااا توی این بیزینسها می بینم و از نگاه من تمام موفقیتشون و رشدشون و پیشرفتشون اصلش این نگاهه.

خیلی حالم عالی شد با این ویدیو و نوشتن ها

و تصمیم گرفتم یه روز تعطیل برم از صبح ایکیا برای فقط گشتن و لذت بردن و نگاه متفاوت به بیزینس هاو کلی جذب ایده های جدید.

ممنون استاد عزیزم