گاهی در زندگی، روبروی شرایطی قرار می‌گیریم که شاید در نگاه اول سخت و ناامید کننده به نظر برسد، اما اگر توانایی دیدن تصویر بزرگ‌تر را به کمک نگاه “تمرکز بر نکات مثبت” داشته باشیم، خیلی راحت همه چیز تغییر کرده و آرام می‌شویم.
این روزها، فلوریدای آمریکا شاهد طوفان ایرما بوده که به گزارش هواشناسی، بزرگترین طوفان ثبت شده در تاریخ طوفان‌های اقیانوس اطلس است.
اگر بگویم، طوفان ایرما بیشتر از خرابی، با خود برکت به همراه داشته، حقیقت را گفته‌ام!
زیرا من دیدم که ایرما، فرصتی بود برای خداشناسی، برای تمرین توکل بر خداوند، تمرین کنار گذاشتن منیت ها و تمرینِ پیشه کردن خضوع و خشوع در برابر نیرویی که منبع همه توانایی‌های ماست و فرصتی برای دیدن دستان خداوند در همه جا!
من جلوه خدا را در تک تک مردم می‌دیدم.
آدمهایی که دست از هر کاری برداشته و با تمام وجود، عشق به هم نوع خود را در قالب آماده نمودن مقری برای پناه دادن، غذا دادن و پراکندن امید به هم نوعشان، ابراز می‌نمودند.
بازاری‌هایی که با عشق، کالاها و سرمایه‌شان را در اختیار هم شهری هاشان قرار دادند تا بتوانند برای آدمهایی که حتی آنها را نمی‌شناسند و شاید دیگر هیچگاه همدیگر را هم نبینند، شبی آرام در طوفان مهیا سازند.
مگر عشق چیزی جز این است.
توکل، امید و عشق این مردم، ایرما و نگرانی هایش را از یاد می برد. احترام، صبر و کمک به هم نوع، برای تجربه لحظه‌ای بهتر و خوشایندتر، همه جا جاری بود، از جاده‌هایی که پر از ماشین‌های آدمهایی بود که خانه و شهرشان را ترک می‌گفتند، تا استراحت گاه‌هایی که در مسیر به این آدمها خوش آمد می‌گفتند و امکانات اولیه زندگی را برایشان مهیا کرده بودند.
ایمان و امید به وهابیت دستی که همه ما را آفریده و در جهانش پرورده، به یادمان می‌آورد که این دست به اندازه قدرتش، بر ما مهربان نیز هست و حتی در اتفاقی چون طوفان ایرما، قادر است امید، برکت و زندگی را برایمان نوید دهد.
طبیعت با همه پستی و بلندی‌هایش، با همه زیبایی و بلایایش، با همه تولد و مرگ‌هایش، فرصتی است برای پیاده سازی توحید عملی، فرصتی است برای تمرین توکل بر خدا، تمرین بازبینی رابطه‌مان با منبع و با انرژی‌ای که همه چیز از اوست.
فرصتی است برای تمرین تمرکز بر نکات مثبت، در هر لحظه. تمرین اینکه “همه چیز خوب است!”. زیرا همین دستی که این طوفان‌ها را پدید آورده، قدرت ساختن دوباره زندگی‌مان را از هر شرایط و وضعیتی، در دست خودمان گذاشته . پس تنها کارما این است:
همزمان که به این قدرت توکل نموده‌ایم و رویش حساب باز کرده‌ایم، یادمان باشد که تنها وظیفه‌مان، لذت بردن از هر لحظه به کمک تمرکز بر نکات مثبت آن لحظه است.
این بالاترین توانایی است که می‌توانیم در خود بسازیم و بزرگترین توانایی است که برای ساختن زندگی‌ای بهتر، به آن نیاز داریم. زیرا اگر بتوانیم از تصویری بزرگ همه چیز را ببینیم، در خواهیم یافت، هر اتفاقی نهایتاً به رشد جهانمان کمک می‌کند. در نهایت اگر در آن اتفاق بمیریم، به منبع مان بازگشته‌ایم و اگر زنده بمانیم، از ما آدمی متوکل‌تر، صبورتر و با ایمان تر می‌سازد که هم می تواند خوب زندگی کند و هم کمک می کند تا جهان جای بهتری برای زندگی باشد…
سید حسین عباس منش
برای مشاهده‌ی سایر قسمت‌های «توحید عملی» کلیک کنید.
- نمایش با مدیاپلیر پیشرفته
- فایل تصویری سریال تمرکز بر نکات مثبت | قسمت 797MB21 دقیقه
- دانلود با کیفت HD438MB21 دقیقه
- فایل صوتی سریال تمرکز بر نکات مثبت | قسمت 713MB21 دقیقه
روز 37 ام تحول زندگی من
البته با 4 روز تاخیر به نسبت کامنت قبلی روز قبل
چقدر این جلسه ، و آگاهی های این جلسه به موقع و مورد نیاز بود ، چرا که هر وقت از مسیر دور میشم و یه خورده میرم توی جاده خاکی به عینه دیدم که شرایط به شکلی میشه و یه با بهونه ای مثل کار ، کارم اینقدر پشت سر هم و یا بی دلیل طولانی و فرسوده وار میشه که حتی همین تعهد روزشمارم هم که قرار به تعهد غیر قابل مذاکره هست ، عقب میفته ! مثل همین چند روز گذشته !
دیشب ، نصف شب مشغول کار بودم که خسته از روند فرسایشی اون و ذهنی که افسارش در رفته بود و همه جا داشت میرفت و مقایسه میکرد و …. اومدم داخل سایت و بر روی گزینه ” نشانه امروز من ” زدم و برام فایل 14 ام گفتگو با دوستان را آورد ، یه کم از متن خوندم و با اولین خط از متن فهمیدم که دقیقا به نسبت ذهنیتم هدایت شدم ، ولی زمانش را نداشتم که بتونم کامل ببینم و گوش بدم ، که خدا را شکر امشب کار را تحویل دادم و بعد از تحویل پروژه ، دوباره به خود سازی و سایت و روز شمار برگشتم ، نشانه را دیدم ، دقیقا اگاهی هایی بود که به نسبت شرایط و حال حاضر نیاز بود یاد آوری بشه ، و بعد میخواستم برم سراغ دوتا فایل اخیر استاد بر روی سایت که اونم به دلیل کارهام نرسیده بودم که ببینم ، ولی حسم گفت اول بیام سر روز شمار تحول زندگی و فایل بعدی که همین فایل روز 37 ام میشد را ببینم که حسم میگه کدوم را ببین الان ، و دیدم بععععله ، این فایل ، با آگاهی های ناب ایمان و توکل بر خداوند ، چنان من را آرام کرد و ذهنم را هم آرام ، که الان که دارم کامنت مینویسم ساعت 5:30 صبح هست و من از 2 شب تا الان به خواندن متن اولیه تا متن فایل و کامنت دوستان و فایل اصلی مشغولم و الانم که کامنت امروز
دوست دارم این چند جمله را بارها و بارها تکرار کنم برای خودم و دوستی که این متن را میخونه :
+ نگاه مثبت داشتن به هر اتفاقی ، ایمان می خواهد
+ نگران نبودن درباره آینده ، ایمان می خواهد
+ آسان گرفتن به خودمان ، ایمان می خواهد
+ ماندن در این موج ، ایمان می خواهد
.
علاوه بر یادداشت های و نکته ها و آگاهی های امروز که نوشتم ، این دو جمله را هم داخل نوت گوشی نوشتم که مدام یادم باشه :
که موقع هر تصمیم بگم :
” خدایا من نمی دانم ، تو می دانی ، تو منو هدایت کن و بهم بگو ”
و
هر بار در هر چالش و اتفاقی به خودم بگم که :
الان قانون بدون تغییر خداوند خداوند چی میگه ؟ و چیکار باید بکنم ؟!
و اینم بدون که همیشه حرکت خارج از قانون هم باعث جریمه میشه !!!
.
الهی شکر بابت این حس بازگشت ، الهی شکر بابت این احساس آرامش نشات گرفته از این آگاهی ها
الهی شکر برای استاد عباس منش عزیز به عنوان دستی از خداوند برای هدایت ما
الهی شکر
شکر و شکر
دوستتون دارم و در پناه حق