گاهی در زندگی، روبروی شرایطی قرار میگیریم که شاید در نگاه اول سخت و ناامید کننده به نظر برسد، اما اگر توانایی دیدن تصویر بزرگتر را به کمک نگاه “تمرکز بر نکات مثبت” داشته باشیم، خیلی راحت همه چیز تغییر کرده و آرام میشویم.
این روزها، فلوریدای آمریکا شاهد طوفان ایرما بوده که به گزارش هواشناسی، بزرگترین طوفان ثبت شده در تاریخ طوفانهای اقیانوس اطلس است.
اگر بگویم، طوفان ایرما بیشتر از خرابی، با خود برکت به همراه داشته، حقیقت را گفتهام!
زیرا من دیدم که ایرما، فرصتی بود برای خداشناسی، برای تمرین توکل بر خداوند، تمرین کنار گذاشتن منیت ها و تمرینِ پیشه کردن خضوع و خشوع در برابر نیرویی که منبع همه تواناییهای ماست و فرصتی برای دیدن دستان خداوند در همه جا!
من جلوه خدا را در تک تک مردم میدیدم.
آدمهایی که دست از هر کاری برداشته و با تمام وجود، عشق به هم نوع خود را در قالب آماده نمودن مقری برای پناه دادن، غذا دادن و پراکندن امید به هم نوعشان، ابراز مینمودند.
بازاریهایی که با عشق، کالاها و سرمایهشان را در اختیار هم شهری هاشان قرار دادند تا بتوانند برای آدمهایی که حتی آنها را نمیشناسند و شاید دیگر هیچگاه همدیگر را هم نبینند، شبی آرام در طوفان مهیا سازند.
مگر عشق چیزی جز این است.
توکل، امید و عشق این مردم، ایرما و نگرانی هایش را از یاد می برد. احترام، صبر و کمک به هم نوع، برای تجربه لحظهای بهتر و خوشایندتر، همه جا جاری بود، از جادههایی که پر از ماشینهای آدمهایی بود که خانه و شهرشان را ترک میگفتند، تا استراحت گاههایی که در مسیر به این آدمها خوش آمد میگفتند و امکانات اولیه زندگی را برایشان مهیا کرده بودند.
ایمان و امید به وهابیت دستی که همه ما را آفریده و در جهانش پرورده، به یادمان میآورد که این دست به اندازه قدرتش، بر ما مهربان نیز هست و حتی در اتفاقی چون طوفان ایرما، قادر است امید، برکت و زندگی را برایمان نوید دهد.
طبیعت با همه پستی و بلندیهایش، با همه زیبایی و بلایایش، با همه تولد و مرگهایش، فرصتی است برای پیاده سازی توحید عملی، فرصتی است برای تمرین توکل بر خدا، تمرین بازبینی رابطهمان با منبع و با انرژیای که همه چیز از اوست.
فرصتی است برای تمرین تمرکز بر نکات مثبت، در هر لحظه. تمرین اینکه “همه چیز خوب است!”. زیرا همین دستی که این طوفانها را پدید آورده، قدرت ساختن دوباره زندگیمان را از هر شرایط و وضعیتی، در دست خودمان گذاشته . پس تنها کارما این است:
همزمان که به این قدرت توکل نمودهایم و رویش حساب باز کردهایم، یادمان باشد که تنها وظیفهمان، لذت بردن از هر لحظه به کمک تمرکز بر نکات مثبت آن لحظه است.
این بالاترین توانایی است که میتوانیم در خود بسازیم و بزرگترین توانایی است که برای ساختن زندگیای بهتر، به آن نیاز داریم. زیرا اگر بتوانیم از تصویری بزرگ همه چیز را ببینیم، در خواهیم یافت، هر اتفاقی نهایتاً به رشد جهانمان کمک میکند. در نهایت اگر در آن اتفاق بمیریم، به منبع مان بازگشتهایم و اگر زنده بمانیم، از ما آدمی متوکلتر، صبورتر و با ایمان تر میسازد که هم می تواند خوب زندگی کند و هم کمک می کند تا جهان جای بهتری برای زندگی باشد…
سید حسین عباس منش
برای مشاهدهی سایر قسمتهای «توحید عملی» کلیک کنید.
- نمایش با مدیاپلیر پیشرفته
- فایل تصویری سریال تمرکز بر نکات مثبت | قسمت 797MB21 دقیقه
- دانلود با کیفت HD438MB21 دقیقه
- فایل صوتی سریال تمرکز بر نکات مثبت | قسمت 713MB21 دقیقه
به نام خداوند هادی
سلام دوستان
این نوشته ها رو برای خودم مینویسم که رد پا بذارم و باورهام رو بهتر کنم
این فایل رو چندین بار تا به حال گوش کردم و بسیار برام یاداوری قانونه و اموزنده است نه برای اینکه حرف های قشنگ باشه ولی عملی نباشه .نه چون منو هربار به فکر فرو میبرد و چشام رو اشک میگیره
گاهی به خودم میگم ایا من از همینی که هستم لذت ببرم . ایا من با چیزی که دارم احساس رضایت دارم . رضایت یه حس درونیه که به هیچ چیز جز خودم وابسته نیست.
هیچ وقت نمیدونم چقدر زمان دارم اما باید طوری برای خودم زندگی کنم که لذت ببرم . مدت ها پیش اونچه رو داشتم از ماشین و موتور و دوچرخه و… رو الان ندارم دیگه
و به خودم میگم احساس خوب من نباید وابسته به اون وسایل باشه یه زمانی داشتم و اتفاقی افتاد ندارم . باید با همینی الان دارم و هستم لذت ببرم و هی اینو به خودم میگم و بزرگترین تغییر برای من هست که در هر حالتی رها باشم و از زندگی لذت ببرم و این تفاوت داره با خوردن و خوابیدن نه یعنی تا روزی که زنده ام واقعا زندگی کنم و حرکت کنم به سمت هدفام و استفاده کنم از این هدیه که خداوند به من به اسم زندگی به من کادو داده
مورد دوم یک روی سکه اتفاقات و نعمت های بزرگ نهفته هست ولی من چقدر میتونم این زیبایی ها رو ببینم و استاد گفتن که هر اتفاقی باعث پیشرفت میشه و همین زمین لرزه باعث فرصت ها و زیبایی ها میشه.
درسته از نگاه اول توی اون قضیه من همه چی رو از دست دادم ولی تجربه هایی بدست اوردم .
و گنجی بدست اوردم خیلی باارزشه و منو داره به جلو حرکت میده و خیلی از قوانین رو درک کردم و اتفاقات خوب برام رقم زده . پس من سود کردم
خیلی مهمه من چطور نگاه میکنم ایا در مقابل باد دیوار میسازم یا بادبان ها رو میکشم و حرکت میکنم.
و سوم : سوال من اینه که چه منشی هست که افراد در مقابله با این طوفان میاد و شیرینی درست میکنه یاوسایل مغازه خودش رو میده چه فکری ؟ چه باوری ؟ نمونش بود و چندین نمونه در سفر به دور امریکا و زندگی در بهشت دیدم.
و در مقابلش اینطرف دنیا اشخاصی توی این اسیب ها کمک ها رو میدزدن.
چه باورهایی امریکا رو امریکا کرده و چه باورهایی در اینجاست. چه درسی داره ؟ ایا من درس میگرم یا از کنارش رد میشم؟
زمانی که خیلی کم سن و سال تر بودم همش به این فکر میکردم که ما که توی این دنیا ادعای این مذهب خاص رو داریم و خودمون رو برتر میدونیم و به حق میدونیم .
ایا یه شخص در مذهب دیگه مثلا مسحیی . سنی . زرتشتی . یهودی .شنتو . بودایی و … ایا این فکر رو در مورد دین یا مذهب خودش نداره ؟ شاید اون راست میگه و من اشتباه میکنم و شاید من در این جوی که هستم فکر میکنم افکارم درسته من که خودم انتخاب نکردم این مذهب و دین رو و بر اساس این موقعیت جغرافیایی به من گفتن و من پذیرفتم. مثل چون تو ایران بدنیا اومدم و میگن امریکا بده .یهود بده و فلان کشور فلانه ولی من که ندیدم و دیگران بر اساس حرف های بازم دیگران گفتن
کسی که هیچ دینی نداره . کسی که در چین و ژاپن و شاخ افریقا کشورهای دیگه هستن ایا اون ها انسان نیستن .
اونا بی هدف افریده شدن چون من دین دارم پس بهتر از اونا هستم.خیر
دین و جغرافیا و مذهب انسان ها رو دسته بندی کرده . هرکسی در درون خودش خدایی داره که راه رو نشانش میده . خداوند قضاوت نمیکنه و همه بندگانش رو دوست داره . ما هیچ نمیدونم تو قلب انسان ها چی میگذره و مهم نیست هرکس هرسبکی داره خودش میدونه و ما انسان ها تفاوتی نداریم فقط باورهای ما باعث نتایج ما شده
به نام خداوند الغفور الرحیم
قدم 37
درود بر استاد عباسمنش استاد شایسته و همه عزیزان
خدارو میلیارها بار شکر که در مدار دیدن این اگاهی ها قرار گرفتم. چقدر عالی
خدای من چقدر اون گلهای قرمز زیبان عاشقشونم انگار دارن لبخند میزن . و اون درختان بزرگ و این اب جاری واقعا عشقه
موقعی که از کمک کردن و رفتارهای مردم با یکدیگر گفتید اشک تو چشام جمع شد . این مردم بی نظیرن . به الله من توحید رو توی این مردم امریکا دیدم. من عشق . ادب و احترام . عدم وابستگی . رابطه درست . باور فراوانی و …خیلی چیزهایی درست دیگه رو در این مردم دیدم . توی سفر به دور امریکا و زندگی در بهشت خیلی ملموس هست. این همون باوری هست که ما از یه روح هستیم که به جهان اومدیم و این مردم فوق العاده هستن و این کشور رو زیبا کردن و معنا دادن
نوع دیدگاه شما به زندگی و این اتفاق که این طوفان همه جا رو خراب میکنه برام درس داره به قول خواننده رضا بهرام که میگه ارامشی دارم که طوفان رو بغل کردم رو استنباط کردم
به راستی که ادم بزرگ و موفق هستن که به اتفاق نگاهی دارن که پر از فرصت هست و افراد کوچک بر کمبود
وقتی این ایمان و باور رو داری که زندگیت رو خودت خلق میکین . وقتی باور داری حتا این مسئله به ظاهر سخت توش خیر هست .وقتی هدف خودتو لذت بردن و زندگی کردن هست . وقتی درک میکنی که بازگشت ما به سوی اوست و اومدی خودتو کشف کنی حتا اتشی هم باشه برات گلستان میشه
استاد تحسینت میکنم که اینقدر این پایه های خودت رو محکم ساختی که این زندگی رو خلق کردی و نیاز باشه صدبار دیگه هم خلقش میکنید که ایمان و باوری داری که محکمه