در جهانی که طراحی شده تا آنچه را به شکل فرکانس از تو دریافت میکند، به شکل اتفاق، تجربه و شرایطی هم-اساس با آن فرکانس به تو بازگرداند، و برای موجودی که طراحی شده تا با فرکانس‌هایش (کانون توجه‌اش)، زندگی‌اش را خلق کند، هیچ چیز مهم‌تر از آگاه بودن و کنترل آگاهانه داشتن بر آنچه که فرکانس‌هایش را شکل می‌دهد و ارسال میکند، نیست.
هیچ چیز مهم‌تر از آگاه بودنت درباره‌ی آنچه به آن توجه کرده‌ای و آنچه به عنوان واقعیت در ذهنت نگه داشته‌ای نیست، زیرا تمام تجربه تو از زندگی را آنچه شکل می‌دهد که، به عنوان واقعیت در ذهنت مرور و نگه داشته می‌شود.
برای تو هیچ چیز مهم‌تر از سرند کردنِ ورودی‌ها‌ی ذهنت و متمرکز ساختنِ آگاهانه‌ی کانون توجه‌ات بر آنچه نیست که: قلبت را مطمئن، ایمانت را استوار میکند و ترس‌ها و نگرانی هایت را به گونه‌ای محو میکند که عزمت راسخ و قدم‌هایت آنچنان یارا می‌شود که، حرکت می‌کنی و نتایج را رقم می‌زنی.
و در یک کلام، هیچ چیز مهم‌تر از احساس خوب داشتن و در احساس خوب ماندن نیست.
هیچ چیز مهم‌تر از این نیست که اصلی‌ترین اولویت زندگی‌ات در هر لحظه، ماندن در آرامشِ ذهنی‌ای باشد که- نه حاصلِ به مسائل برنخوردن- بلکه حاصل توانایی تمرکز بر نکات مثبت هر موضوعی است.
هیچ چیز مهم‌تر از داشتنِ ذهنی آرام نیست.
اما ذهن آرام فقط با شخصیتی هم-نشین است که، توانایی تشخیصِ نکات مثبت هر موضوع و متمرکز ماندن بر آن را دارد و مهم‌تر از همه، منطق این کار و ارتباط آن با ساز و کار جهان را درک کرده است.
متمرکز ساختن کانون توجه‌ات به نکات مثبت هر موضوع یا نعمت‌ها و امکاناتی که در زندگی دیگران موجود است -به گونه‌ای که این تمرکز،حتی برای دقایقی، موجب اعراض از ناخواسته‌ها و متوقف کردن آن فرکانس بشود و تو را به احساس خوب برساند- نه تنها ذهنت را آرام میکند، بلکه «نگرش جدیدی از امکان پذیریِ داشتنِ آن نعمت‌ها» را در وجودت متولد میکند.
نگرشی امیدوارانه و مطمئن که به تو فرصت می‌دهد تا به جای آرزوهای دور و دراز، قلبت را با خواسته‌های جدیدی پر کنی که برای تحقق‌اش برنامه‌ای غیرقابل مذاکره چیده‌ای.
نگرشی که به تو فرصت می‌دهد تا نگاهِ دقیق‌تری به خودت و ارزش‌ها و لیاقت‌هایت داشته باشی و وضعیت نادلخواه کنونی‌ات را به عنوان سرنوشتی غیر قابل تغییر و غیر قابل کنترل، تحمل نکنی.
یادت باشد، توجه به نکات مثبت، تأیید زیبایی‌ها و نعمت‌ها و تحسینِ امکاناتی که در زندگی دیگران هست و داشتن‌شان را آرزو داری، نه تنها شواهد و اسنادی معتبر برای امکان پذیر بودنِ خواسته‌هایت هستند، بلکه دستیارهایی ماهر، خودکار و کاربلد برای هدایت تو به سمت تجربه‌ی آنچه هستند که میخواهی تجربه کنی.
برای همین، دیدن، تأیید کردن و دنبال کردن‌شان اینقدر مهم است.
برای همین، «نگرش مثبت داشتن»- نه به معنای سرپوش گذاشتن بر مسائل بلکه، به معنای توانایی حل آن مسئله را در خودت باور داشتن است.
به معنای با احساس خوب به استقبال مسائل رفتن و «پاداش‌های نهفته در آنها » را دریافت کردن و ظرف وجودت را رشد دادن است.
این مهم‌ترین ضرورت برای پیوستن به جریانی است که: سلامتی، استقلال مالی، رفاه و آرامش، طبیعت و ذات آن است.
برای دیدن سایر قسمت های سریال تمرکز بر نکات مثبت کلیک کنید
- نمایش با مدیاپلیر پیشرفته
- دانلود با کیفیت HD570MB39 دقیقه
- فایل تصویری سریال تمرکز بر نکات مثبت | قسمت 18224MB39 دقیقه
سلام بر استاد عزیز و خانم شایسته
چقدر نگاه خانم شایسته زیبا هست که از همه چیزهای کوچیک و زیبا فیلم تهیه میکنن و اینقدر در لحظه زندگی میکننو توجه دارن به همه چی.
داستان انگار از این قرار هست ک برای یه کار اداری باید از تمپا به واشنگتن برین و 10 دیقه دیر کردین. صحبت شما در این لحظه این هست ک من به خدا گفتم خودم رو دست تو میسپرم و برام بهترین هارو رقم بزن. یعنی تسلیم هستین شما و مقاومت ندارین. یاد یکی از صحبت هاتون افتادم ک گفتین وقتی شما دارین روی خودتون کار میکنید ممکنه بخواین ی سری جاها برید ولی جهان ب شما این اجازه رو نده و تسلیم باشید و مقاومت نکنید. دقیقا عین اتفاقی ک امروز برای من افتاد ک قرار بود یه دیدن یکی از دوستام برم و شوق زیادی براش داشتم ولی نشد ک برم و ب خودم گفتم جهان این اجازه رو با اتفاقات مختلف نداده و تسلیم باش و به کارای دیگت برس سعی کن با انجام کارای دیگه لذت ببری واقعا خداروشکر بابت وجود این اگاهیا ک به ادم احساس ارامش میده و مقاومت هاش کمرنگ میشه . تسلیم میشه و انقدر حال بد گذشته رو تجربه نمیکنه. اینکه من هنوز جای کار دارم که انکار ناپذیره ولی همین ک تو این شرایط مشابه نسبت به گذشته اروم ترم و حالم بهتره و دارم یاد میگیرم طبق قانون عمل کنم و تسلیم باشم خودش ی نکته مثبته.
چقدر واشنگتن هم زیبا بود واقعا ب خصوص مجسمه هاش ک انقدر زیبا تاریخ رو به تصویر کشیده بودن و بنای تاریخیشو مردمی ک اومده بودن ب تماشا در کمال ارامش و خلوتی…
جو مثبتی بود اونجایی ک اون اقای سیاه پوست داشت تواناییش رو بروز میداد و جمعی از پسر و دخترها نشسته بودن و یه پسر میرقصید با اهنگ..
من وقتی اون اقا رو دیدم ک در حال نواختنه با اون امکانات اندک یاد اون بیت شعر افتادم ک میگه
تو پای در راه بنه و هیچ مپرس خود راه بگویدت که چون باید رفت…
اون اقا اومده بود اونجا با ی ایده ای ک بهش الهام شده بود و خدا دستانی مثل استاد رو براش فرستاد تا پاداشی باشه برای عمل کردنش ب الهامات و بهش پولیو بده و ازش فیلم بگیره تا انگیزش برای ادامه دادن بیش تر بشه. ذهن ما اونقدر محدود و کوچیکه که نمیتونه هیچ ایده ای بده ک وقتی من ی کاریو شروع کردم قراره بعدش چه طور مسیر برام روشن بشه ولی استاد تو ی ویسی میگفتن ک خدا ادم ها، ایده ها و شرایط رو ب سمت شما هدایت میکنه و این قسمت داستان مهر تاییدی بود انگار بر این حرف ک روی ذهنمون حساب نکنیم و انقدر دو دوتا چهارتا نکنیم. مبحث هدایت با منطق حل نمیشه و جداست. خدا خودش هدایت میکنه ب موقع و هیچ وقت دیر نمیکنه. اون اقا از کجا میدونست قراره دقیقا همون روزی ک او بره ب اون مکان ، استاد هم باشه ولی از اونجایی ک خدا داره کل جهان رو هدایت میکنه و جهان رو طبق برنامه و نظم پیش میبره کاری میکنه ک یه هم زمانی اتفاق بیوفته و استاد این اقارو ملاقات کنه و با فیلم گرفتن و پول دادن بهشون، دستی باشه از طرف خدا تا تشویقش کنه ک راهش رو ادامه بده و تکاملش رو طی کنه.
چقدر صدای خانم شایسته زیبا و ارامش بخشه و چقدر قابل تحسین ک انقدر زیبا درمورد تضادها و وجودشون ک پر از خیر و برکته حرف میزنن…😍🥺😘
این بخش از سریال خیلی حس خوبی رو بهم منتقل کرد طوریکه داشتم خواب میرفتم ولی دوست داشتم تا پایانش رو ببینم گرچه ی بار دیگه هم از قبل دیده بودم🙂😅
دوستون دارم و ازتون دارم کم کم خیلی چیزارو یاد میگیرم.همیشه حال دلتون خوب باشه الهی❤