کدام مسیر را انتخاب کرده ای؟ هموار یا سنگلاخی؟! - صفحه 47

به نام خداوند مهربان

به نام او که هیچوقت دیرنمیکند

سلام به همگی عزیزانم و عشقای من

امروز روز 53ام این سفر شگفت انگیزه

امروز هوا بارونیه و بسیار خوب بارون دیروز تمام گردوخاک تابستون که روی درختا و طبیعت نشسته بوده شسته و واقعا طبیعت تازه شد و برگ درختان تمیزتر و دیدنی تر

و من چقدر حالم خوبه و احساس آرامش دارم

و این فایل که واقعا عالیه و احساس آرامش داره حرف های استاد خنده های استاد عزیزم و همه و همه زیباس و یه جمله زیبا بود تو متن این فایل که نوشته بود :به اندازه سختی ها و رنج هایی که میکشی موفق نمیشی بلکه باورهایی که داری یا میسازی تعیین کننده اینه که از چه مسیری به خواسته هات می‌رسی مسیر هموار یا سنگلاخ ،

چقدر خداوند قدرت رو به ما داده به دست ما به دست باورها و فرکانس های ما بدون هیچ گونه قضاوت و دخالتی از جانب خودش و عوامل بیرونی (خدای من چقدر هیجان انگیزه و در عین حال بی نهایت آرام بخش وقتی به این جمله فکر میکنم که (من با باورهام به خداوند و جهان شکل میدهم و خداوند چیزی رو میخواهد که من میخواهم )واقعا استاد بی نظیری شما و تحسین میکنم ،میلیاردها بار تا الان شاید از هر جنبه ای تحسین کردم شما رو

که آنقدر در مسیر درست حرکت کردین و انقدر خالص قوانین خداوند و درک کردین و انقدر زیبا با زبانی ساده توحید و قوانین را به ما می آموزی .

این باور که برای موفق شدن با سختی کشید حداقل برای من تا چند وخ پیش خیلی ریشه ای بود و الان شاید کمی بهتر شدم و همواره باید الگوهایی مثل مسی و ریچارد برانسون و آدمهایی که به راحتی به خواسته هاشون رسیدن و مرور کنیم و راجبشون حرف بزنیم با خودمون و جهان هم با هدایتمون به سمت الگوهای بیشتر این باور مارو تایید و تقویت کنه و مدام بهتر و بهتر بشیم .

این باور که مطمعنم در 99درصد ما هست و اکثرا ریشه اییه در ما فقط و فقط به خاطر دیده ها و شنیده ها در 100درصد فیلم ها و کتاب ها نه 99درصد در تمام مردم جامع که راجب موفق شدن و یا ثروتمند شدن کسی حرف زدن اینطوری گفتن از بدبختی ها و زجرا و نخوریا و نداریا فقط ،چون نمیدونن و باور ندارن داستان باورهارو ،و به نظرم دلیل اینکه این باور اینطوری شیوع پیدا کرده یکیش بخاطر حرفی که استاد زد که باید برا مخاطب هیجان داشته باشه و مردم دوس دارن اینطوری بشنون و ببینن البته اونایی که براشون مهم نیس کنترل ورودیشون یا اونایی که به قول استاد میگن لذتش به همون سختیس و داریم همچین آدمایی رو که انقدر این باور براشون تکرار شده که عین وحی منزل و عین آیه ای از قرآن پذیرفتن که باید سختی کشید و خیلی ها از عدم عزت نفس و بودن در مسیر نادرست فکر میکنن که با کشیدن زجرو سختی لایق خواهند شد برای ثروت و پول و همین اتفاقم براشون میفته ،چون اینطوری باور کرده بودن و باوردارن حتی و همه ی اینا بخاطر نشناختن خودمون و موجودیت و مقام خودمون و آگاهی نداشتن به قوانین الهی هس و تازه میان راجبه این باورهای غلط کلی جملات انگیزشی میسازن مثل همین جمله که جاده ای که دست انداز نداره احتمالا به جایی نمی‌رسه ،چقدر این حرف بی منطقه برام چون این فایل و بارها گوش دادم و به قول استاد اصلا جاده هایی که درست و حسابین به جاهای درست و حسابی ختم میشن

وگرنه جاده ای که در دله کوه و دره ها وایناس که نه به جای درست حسابی میرن فوقش منتهی میشن به دره و شوره زار و کویر ولی جاده ای که به کاخ ریاست جمهوری مثلا ختم میشه مطمعنا خیلی بهش توجه میشه و خیلی همواره بدون دست انداز.

یا خیلی جملات دیگه مثل شکست پایه موفقیته و چقدر تناقض داره با قوانین خداوند و به مسیر سخت هدایت می‌کنه به مسیر شکست هدایت می‌کنه این باور مخرب انسان و چرا ؟؟؟چون خداوند بدون قضاوت به باورهای ما پاسخ میده. اصلا به نظرمن شکستی وجود نداره که همش تجربس و حتی بهتر از تجربه یه اسم قشنگ دیگه داره به نام تکامل که ما طی میکنیم و میرسیم به خواستمون یا همون مسیریه که مارو در مدار خواستمون قرار میده و باور من این مسیرو تعیین می‌کنه سنگلاخی باشه یا هموار ؟؟؟!!!

و واقعا دارم فکر میکنم اون نه هایی که من شنیدم و ازشون بازخورد گرفتم و هی بهتر شدم و اگه بخوام اسم شکست روشون بزارم که الان باید خیلی وقت پیش تو همون وهله اول انصراف میدادم هر چند حتی اون نه ها به خاطر باورهای من بوده و هی که داره باورهام بهتر میشه تعدادشون میاد پایین و من می‌دونم که من شکل میدم به اینکه چطوری باشه مسیر و جهان مترجم فرکانسای منه به شکل اتفاقات و شرایط و موقعیت های هم سنگ با کانون توجه من پس باز هم منم که تصمیم میگیرم مسیر هموار باشه یا سنگلاخ با ورودی هایی که از طریق گوشهام ،چشمهام و…به خودم میدم

مورد بعدی که اینم به دلیل کمبود عزت نفسه که طرف اصن کشته مرده ی اینه که بیاد بگه من سختی و زجر کشیدم و پدرم دراومد تا برسم چرا ؟؟؟!!!! چون نیاز شدید داره به جلب توجه چون نیاز داره به تأیید دیگران و تحسین دیگران ،برا همینم استاده عزیزم و تحسین میکنم چون ندیدم کسی انقدر در مسیر درست قدم برداره و ثابت قدم باشه و انقدر درست بیان کنه مسیر رسیدن به خواسته هارو و این نشان از عزت نفس بالای استاده که براش زیاد به اون شکل جلب توجه اصن معنایی ندارد همیشه سعی می‌کنه خلوت گزینی کنه براش تعریف ها و حتی تخریب ها مهم نیس و این عزت نفس بالای ایشون و میرسونه که وقتی به این موفقیت های عظیم رسیدن بیشتر و بیشتر متواضع تر و افتاده تر شدن و بی ادعاتر و اینها همه پاداش بودن در مسیر درسته این منش و این شخصیت استاد نیازی نداره که بگه زجر کشیدم چون همش عشق بوده و عشق چون در مسیر علایقش حرکت کرده چون روی تجربه هایی که کرده اسم شکست نزاشتع و همیشه توکل داشته و من باید باور کنم که جزو اون یک درصد آگاه به قوانینم‌ و هیچ نیازی به زجر کشیدن نیست و آنقدر باید روی عزت نفسم کار کنم تا به این درک برسم کامل که حتی اگر میلیاردها نفر اینجوری به موفقیت رسیدن با سختی به خاطر باورهاشون بوده و با باورشون مسیرشونو انتخاب کردن و من به راحتی و بدون هیچ‌ زجری به همه چی میرسم ،چون جهان و خداوند برای موفقیت من نیاز ندارن من زجر بکشم آخه خداوند با طبیعتش داره فریاد میزنه که نیاز به زجر کشیدن نیس ،چون پرنده برای پرواز زجر نمی‌کشه ،چون درخت برای رشد کردن زجر نمی‌کشه فقط روند طبیعیشو طی می‌کنه و طبیعی ترین حالت زندگی برای من وقتیه که در اوج سلامتی و ثروت و معنویت و لذتم و طبیعت من اینه و هر چیزی به غیر از این نشان از باورهای محدود من میده ، رسیدن به موفقیت مثل تلاش بچه برای اینه که از چهار دست و پا رفتن بیاد بالا و راه رفتن یاد بگیره ،حالا الله وکیلی آیا ما تا الان به این فکر کردیم که بچه ای برای یاد گرفتن اینکه راه بره زجری میکشه؟؟؟؟تا حالا اینطوری فکر کردیم ؟؟!!!من که فکر نکردم ،چون اون رونده طبیعیه اون داره تکاملشو طی می‌کنه و خودش خبر داره از این موضوع برا همینم اولش دوقدم می‌ره و میفته و می‌خنده بعد با تشویق مادرش سه قدم برمی‌داره و میفته و باز می‌خنده و بلند میشه و تا خسته نشده ادامه میده اما با لذت ها با لذت که داره یادمیگیره که دوقدمش شده امروز مثلا چهار پنج قدم و اون این روند و داره میبینه و من که فکر نکنم بچه ای برای اینکه موفق بشه راه بره زجر می‌کشه یا مثلاً ندیدم پدرمادری تو مکالمه هاشون بگن که آره بچه مام داره راه رفتن یاد میگیره و پدرش دراومده و داره زجر و سختی می‌کشه !!!!؟؟؟شما دیدید؟؟؟؟نه معلومه که نه چون پدرو مادره اون بچه اگاهن به اینکه این یک رونده که باید طی بشه ،اما غافل از اینکه اکثریت جامعه آگاه نیستن به اینکه باوراشون تعیین کنندس وگرنه با هر بازخورد و نشونه می‌فهمیدن که دارن بهتر میشن و از مسیر لذت می‌بردن مثله اون بچه که در مسیر یادگیری چطوری راه رفتن لذت می‌بره .

یا مثلاً موقعی که بچه داره دندون در میاره و مدام گریه می‌کنه پدرو مادرش شاید کمی به خاطر احساسات انسانی و پدر یا مادر بودن نگران باشن اما باز هم می‌دونن که این زجر نیست این روندیه که باید طی بشه و اون بچه بعده بزرگ‌شدن اصن یادش نمیاد که موقع درآوردن دندوناش چقدر گریه کرده و بعضی موقع ها بیهوش شده از گریه کردن .

پس این باورهای مخرب ما بخاطر عدم آگاهیه نسبت به قوانین هستی، به خاطر عدم آگاهی از ماهیت خودمون عزت نفسی نداریم و مثله برگی در بادیم .وگرنه همش یک رونده در رسیدن به هر خواسته ای که باید طی بشه نه با زجر باعشق و آرامش داشتن و پی بردن به اینکه زندگی مسیره نه مقصد .

خدایا هدایت مان کن به ساختن باورهای قدرتمند کننده

خدایا هدایت مان کن تا هرروز خداگونه تر شویم و هرروز ساده تر و ساده تر بگیریم موضوعات و مسأله هارو

خدایا آسانمان کن برای آسانی ها

خدایا مارا از مسیرهای هموار و زیبا و از بهترین و زیباترین و لذت بخش ترین مسیرها به خواسته هامون برسون چون تو توانایی چون من هر چی بگم و هر باوری بسازم قادری تا همونطوری بهم جواب بدی پس هدایت کن و کمک کن تا بهترین باورهارو راجب خواسته هام بسازم بهترین و آسانترین و لذت بخش ترین باورهارو چون من لایق ترینم بدون هیچ گونه دلیلی بدون هیچ‌گونه سختی کشیدنی ،من لایق ترینم برای دریافت الهامات تو و هدایت های تو ،من لایق ترینم برای استفاده نامحدود از تمام نعمتهای مادی و معنوی تو فقط به خاطر اینکه انسانم و به این کره خاکی پا گذاشتم و نه هیچ عامل دیگه ای ،من لایق ترینم فقط برای اینکه روح من خداییه و من موجود باارزشی هستم بدون هیچ توجیه اضافه ای بدون هیچ حرکت دیگری بدون هیچ سختی کشیدنی برای لایق شدن ،من لایق ترینم بدون هیچ دلیلی ،من لایق ترینم بدون هیچ گونه دلیل و منطق و توضیح اضافه ای .

تنها تورا میپرستیم و تنها از تو یاری می‌جوییم .