به جای فرار از مسائل، از حلّ آنها پول بساز - صفحه 20

سلام به استاد عزیز و گرانقدرم و مریم جان عزیز و تمامی دوستان گرامی.

منم در گذشته ی نه چندان دور، ینی قبل از آشنایی با استادعزیز ، افکار عموم جامعه رو داشتم و بر این باور بودم که آسایش و رفاه ما در گرو حکومتهایی هستش که برپا میشه به خصوص رئیس جمهورهایی که انتخاب میشن ولی با توجه به صحبتهای استاد عزیز نگاهم به این قضیه کلاً تغییر کرد و به درک و فهم بهتری رسیدم . طوری که افکار و باورهای مناسبتری برای رشد و پیشرفتم ساختم.

همین تغییر نگاه و ایجاد باورهای جدید ، تو حل خیلی از مشکلات و مسائل زندگی شخصیم بهم کمک کرد .

ماها عادت داشتیم همیشه دنبال مقصر بگردیم ، یا کسیو پیدا کنیم که اون کاری بکنه تا ما به آرامش و آسایش برسیم .با توجه به این نگاه اشتباهی که داشتیم هیچ وقت از اون آرامش و آسایش خبری نبود.

فکر می‌کنم نگاه خیلی خودخواهانه‌ای نسبت به این قضیه داشتیم ینی به جای اینکه توجه و تمرکزمون روی سهم و نقش خودمون باشه و خودمون دنبال راه حل مسائل باشیم از دیگران توقع میکردیم . بنظرم این نهایت خودخواهی بود که من به شخصه خیلی داشتم به خصوص نسبت به همسرم. و تا وقتی که با این نگاه پیش میر‌فتم نه تنها نتونستم به خواسته‌هام برسم بلکه هر روز از خواسته‌هام دور و دورتر میشدم.

به خاطر این باور غلط ، مسائل و مشکلات زندگیمو نمی‌تونستم بپذیرم.

سهم و نقش خودمو درست انجام نمیدادم.

باعث شده بود همیشه طرف مقابلم به خصوص همسرم رو کنترل کنم .

هرجا که کم میووردم سریع دنبال مقصر می‌گشتم تا اون مسئله رو گردن طرف مقابل بندازم و خودمو از اون موضوع خلاص کنم.

هیچ وقت صبور نبودم. همیشه سر جنگ با همسرم داشتم فک میکردم سلطه جویی جواب میده و منو به خواسته‌هام نزدیکتر میکنه.

ایمان صفر درصد. اصلا به ذهنم خطور نمی‌کرد که میشه از نیروی قدرتمند دیگه‌ای کمک و هدایت خواست.

در کل که سطح نگاهم خیلی پایین بود و همین منو عقب نگه داشته بود حتی باعث سلب آرامشم شده بود.

تا اینکه خدا رو شکر به کمک آگاهیهای ناب استاد عزیز و تلاش و اراده ی خودم تونستم درکمو نسبت به این قضایا تغییر بدم.

البته که به تدریج و کم کم قانون تکامل رو طی کردم اما از اینکه بالاخره تونستم تو این زمینه موفق بشم خیلی خوشحالم.

به هیچ وجه دیگه از کسی توقع نمیکنم به خصوص همسرم.

مشکلات و مسائل هایی که تو زندگیم به وجود میان رو خیلی خوب می‌پذیرم.

به نسبت قبل خیلی صبورتر شدم.

خیلی ایمان پیدا کردم که خداوند داره تو این مسیر منو هدایت میکنه و وظیفه ی من انجام دادن سهم و نقش خودم نسبت به اون موضوع و پذیرفتن مشکلات هستش.

اینم متوجه شدم که هر چقدر ، روی تغییرات خودمون کار کنیم باز با مشکلات و تضادهایی مواجه میشیم که اگه نگاهمون نسبت بهشون تغییر بکنه و سعی کنیم اون‌ها رو از زاویه بهتری نگاه کنیم هم به راحتی حل میشن همین که من از این چالش‌ها درسها و پیام‌ها و تجربه‌های خوبی کسب می‌کنم.

وقتی نگاهت به مسائل هایی که برات اتفاق میفتن، فرق کنه و نگاه مثبتی نسبت به امورات زندگیت داشته باشی ، مشکلات و تضادها مثل گذشته به نظرت وحشتناک و غیر قابل حل نمیان. اتفاقاً دیدت طوری میشه که مطمئنی اون مسئله خیلی راحت و با کمی صبوری و اعتماد به قوانین خود به خود حل میشه حتی خیلی جاها نیاز به تلاش و حرکت ما نداره و باید کاملاً رهاش کرد و توجه و تمرکزت رو ازش برداشت ، اونوقته که با نتایج مطلوب و رضایت بخشی مواجه میشیم .

همونطور که استاد عزیز گفتن منم در گذشته فکر میکردم کسی که خوشبخته ، با هیچ مسئله و یا تضادی بر نمی‌خوره در حالی که الان متوجه شدم تا زنده هستیم و تا وقتی که زندگی می‌کنیم نیازه که برای رشد و موفقیتهای بیشتر با چنین چالشهایی مواجه بشیم. بنابراین سعی می‌کنم هر اتفاقی که بیفته ، بپذیرمش. هر چند بر خلاف میلم باشه!

دیگه می‌دونم دست و پا زدن و زور زدن و تلاش بیش از حد کردن و وقت و انرژی بیشتری گذاشتن هیچ فایده‌ای نداره .

به جای زوم کردن روی خود مسئله و غصه خوردن و رفتن در فرکانس منفی ، باید دنبال راه حلی برای برطرف کردن اون مسئله باشیم.

یاد گرفتم هر اتفاقی که میفته به خودم بگم الان افتاده تموم شده رفته و اون اتفاق در گذشته ی من قرار گرفته، الان تو لحظه ی حال چکاری باید انجام بدم که منو به احساس بهتری ببره و اون موضوع رو برام قابل هضم کنه و وقتی که آروم شدم فکر راه حلی برای حل اون مسئله کنم .

باید بدونیم که مشکلات و تضادها همیشه هستن و راه گریزی از اون‌ها نیست پس بهتره سخت نگیریم تا سخت بهمون نگذره.

وقتی که آرامش داشته باشیم و تونسته باشیم خشم و عصبانیت خودمون رو کنترل کنیم اون اتفاق رو راحت‌تر می‌پذیریم و بهتر می‌تونیم حلش کنیم.

همگی دیگه بر این باور هستیم که با بودن در احساس بد می‌تونیم اتفاق خوبی رو برای خودمون رقم بزنیم باید به هر طریقی که هست احساس خودمون رو خوب نگه داریم تا شاهد اتفاقات بهتری باشیم البته به میزانی که روی تغییرات افکار و باورهامون کار می‌کنیم و در فرکانس مثبتی قرار داریم کمتر با موضوعات و مسائل ناجالبی مواجه میشیم.

پس تکرار اتفاقات ناجالب و دیدن مشکلات و تضادهای زیاد نشونه اینه که من در مدار درستی نیستم و نیاز به کارکرد بیشتری دارم که خب باید صادقانه با خودم حل و فصلش کنم و ببینم ایراد کار کجاست و چ ترمزها و مقاومت‌هایی از درون دارم که باعث بروز چنین حوادثی میشه.

اینکه بدونم راه حل هر مسئله‌ای تو وجود خودمه و تو عوامل بیرونی دنبالش نگردم کمک دهنده ی بسیار بزرگی برای رفع و حل اون موضوع می‌تونه باشه.

چن روز پیش تو ترافیک با دنده یک ، یه نفر از پشت چنان بهم زد که باعث خسارت و خرابی ماشینم از پشت و جلو شد. اون روز ماشین همسرمو گرفته بودم . و این در حالی بود که با یکی از دوستام تو همون لحظه داشتیم راجع به سپاسگزاری و اتفاقات خوبی که به خاطر سپاس گفتن داشته‌هامون بوجود میاد گپ می‌زدیم.

می‌خوام بگم در فرکانس مثبتی قرار داشتیم ولی با این اتفاق مواجه شدیم.

بعد از گذشت نیم ساعت تا افسر و مامور و این داستانا بیان ، به دوستم گفتم الان تو این وضعیت چه چیزی برای سپاسگزاری داری؟! گفت همین که به خودمون آسیب نخورد همین که راهی بیمارستان نشدیم همین که زنده‌ایم جای شکر داره گفتم آفرین. یه چیز دیگه تو ذهن من اومد و به خاطرش خیلی سپاس گفتم اینکه وقتی به همسرم زنگ زدم و گفتم این اتفاق افتاده ،خیلی ریلکس و خونسرد گفت خب ببینید افسر چی میگه هرچی شد بهم خبر بده همین.

واقعا برای من ، جای سپاس زیادی داشت چرا که می‌تونست طور دیگه‌ای برخورد کنه به خصوص اینکه با ماشین ایشون رفته بودم بیرون.

وقتی تصادف کردیم ، به هیچ وجه عصبانی نشدم و تو اون لحظه فقط چن دقیقه ی اول به خاطر شوکی که بهم وارد شد یه کمی تن و بدنم می‌لرزید. اتفاقاً پیاده شدم و به اون خانمی که بهم زده بود گفتم آروم باش اتفاقی که پیش اومده و با گریه و ناراحتی نمیشه موضوع رو حل کرد.

شب، وقتی که داشتم تمرین ستاره قطبیمو مرور می‌کردم دنبال علت این اتفاق گشتم. متوجه شدم هفته ی پیش، فوت یکی از بستگانمون که خیلی جوون بود که بر اثر تصادف فوت کرده بود رو به این و اون خیلی بازگو کردم.

دقیقاً به خاطر اینکه جوون بود و خیلی الکی مرد ، بالغ بر 10 بار شاید بیشتر، برای این و اون بازگو کرده بودم. این ینی چی؟!!!! ینی توجه و تمرکزم روی تصادف و روی مرگ بوده. در واقع به خاطر حس دلسوزی و نگرانی برای خودم یا عزیزانم ، در فرکانس منفی قرار داشتم و همینم جذب کردم.

ولی خب حالا که این اتفاق افتاده بود سعی کردم نگاهم رو از زوایای منفی بردارم و خودمو سرزنش نکنم و به مثبتهای این اتفاق نگاه کنم.

چون چن ساعتی با اون دو خانم بودم و فردای اون روز هم ملاقاتشون کردم ، با دو خانم متشخص آشنا شدم که تو گپ هایی که با هم زدیم درسهای زیادی ازشون گرفتم .

بیشتر سپاسگزار همسرم شدم و به خودم گفتم بیشتر باید قدرشو بدونی.

حتی یاد گرفتم تو ترافیک باید فاصله ی من با ماشین جلویی حداقل 5 یا 6 متر باشه .من این نکته رو رعایت نمی‌کردم چون دیگران رعایت نمی‌کردن ولی باید از این به بعد رعایت کنم.

چون خودم دنبال کارای ماشین رفتم کلی چیزای جدید یاد گرفتم.

با وجود اینکه چن روز برنامه‌های روزانم به هم ریخت به هیچ وجه عصبانی نشدم و سعی کردم بپذیرم و با آرامش دنبال کارای ماشین باشم.

به خودم یادآوری کردم میشه تو روزای سخت هم حس خوب داشت. به هم ریختن برنامه‌ها و کلاس‌ها هم به منزله عقب افتادن از چیزی نیست باید در لحظه زندگی کرد و اتفاقات را پذیرفت.

سپاسگزاری کردم ب خاطر اینکه اون خانم بیمه طلایی داشت و از اونجایی که میدونست خودش مقصره، تمام خسارت رو قبول کرد.

افسر هم کروکی ای که کشید با وجود اینکه قسمت جلو ماشین باید گردن خودم میفتاد ولی باز تو کروکی نوشت که بیمه بده .اینم خودش معجزه بود که اون آقایی که اومد تعیین خسارت کنه تمام قسمتها را وارد لیست کرد.

بنابراین وقتی با موضوع یا مسائلی به ظاهر ناجالب مواجه میشیم به جای اینکه ترس و نگرانی و استرس اضطراب خودمونو تشدید کنیم بهتره با داشتن آرامش نگاه بهتری به اون قضیه داشته باشیم و دنبال حکمت و مصلحت اون اتفاق بگردیم .حتی اگه نتونستیم به حکمتش پی ببریم همین که احساسمون رو کنترل کنیم و تو فاز منفی نباشیم خودش خیلی عالیه .

وقتی آروم باشیم پی به حکمتشم می‌بریم.

استاد جونم عاشقتم.

الهی باشی همیشه.