به جای فرار از مسائل، از حلّ آنها پول بساز - صفحه 9

بنام خدای مهربون

سلام استاد عزیزم

سلام به همه خوبان

دوست دارم درسهایی که ازین فایل گرفتم رو بنویسم چون همونطور که استاد گفتند،نوشتن بهترین شیوه تمرکزه

اولا که استادجونم نوش جانتون باشه غذای مجانی

این خودش نشون دهنده فراوانیه

و نشوندهنده ی طبیعی بودن رزق و روزی درجهانه

یعنی این طبیعت جهانیه که خدا خلق کرده که ما بصورت طبیعی، سیر و سیراب باشیم و تک تک خواسته هامون اجابت بشه.برای اجابتشون نیازی به پول یا ابزار خاصی نیست.پول قانونینه که انسان وضع کرده .چرا بجای اینکه خودمون رو اسیر قوانین انسانی کنیم،خودمونو هماهنگ نکنیم با قوانین ثابت الهی؟!

هماهنگ شدن با قوانین الهی ساده تر و لذت بخشتره یا دنبال پول دویدن؟

هرچی خودمو بیشتر با خدا و سیستمش هماهنگ کنم ،هرچی بیشتر سعی کنم اگاهی هایی که دارم رو برای خودم مرور کنم و در زندگیم اجرا کنم،هرچی بیشتر ظرف وجودیمو بیشتر با اب گوارا بشورم و پر کنم،

اونوقت مثه استاد جریان ثروت نعمت بصورت کاملا طبیعی وارد زندگیم میشه.

استاد شما خیلی ساده فقط با بیان یه خاطره بدیهی و لذتبخشی که هرروز بطور طبیعی دارین تجربه میکنید،برام منطقی کردین که چقدر ثروت و نعمت به طور طبیعی هست.این منم که با باورهای نادرست جلوشون رو گرفتم و تنها کاری که باید کنم اینکه اجازه ندم که ورودی های نادرست باعث بشند باور کنم که طبیعت جهان سخت و ناگواره.تنها کاری که باید کنم اینکه با ورودی های خوب و حال خوش و رهایی و شناخت خدا و خودم،بمباران کنم این سدیو که جلوی طبیعت فراوان هستی رو گرفته.

حتی بمباران کردن این سد هم لذت بخشه.

چون باید حالم خوش باشه و خوش بگذرونم

باید از مسیرم لذت ببرم

چون باید به خدای خودم و خودم نزدیک شم

چون باید خودمو دوست داشته باشم و برای خودم ارزش قائل شم و خودم رو بسیاااررررررررررررررر بالیاقت بدونم

و همینطور که کیف میکنم،این سد،ارام ارام و لذتبخش، شل و شلتر میشه و همراه با شل شدنش کلی ثروت و نعمت وارد زندگیم میشه.??

???

استادجونم چه درس بزرگیو بهم دادین

به هیچ وجه نباید از کسی متوقع باشم.به هیچ وجه.بجاش تاااااااا میتونمممم باید فقططط به جنبه های مثبتش توجه کنم.

در جامعه ای بزرگ شدم(در مداری) که درین مدار ادمایی بودند که رئیس جمهور مسئول همه چیز بود.

اما الان فهمیدم هیچ کس مسئول نیست حتی رئیس جهور

هیچ کس

اگر میخوام که تجربیات متفاوتی از الانم رو تجربه کنم،نباید به هیچ وجه دنبال مقصر بگردم

حتی نباید خودم رو بقصر بدونم یا عذاب وجدان داشته باشم

باید تا میتونم دنبال دلیل بگردم که خودم و دیگران رو بیشتر دوست داشته باشم.

بنظرم حداقل درمورد من اینطوره که تمرین در دوست داشتن خودم تمرین مهمتریه.چون وقتی یادبگیرم خودمو دوست داشته باشم ،خیلی جاها به صورت بدیهی نتیجش این میشه که دیگران رو دوست داشته باشم.

دوست داشتن خودم،یه مسئله چالش برنگیزه.چون اگر بخوای خودتو دوست داشته باشی نباید خودتو به هیچ وجه قضاوت کنی.نباید اشتباهاتتو هی برای خودت مرور کنی.نباید خودتو به هیچ وجه سرزنش کنی.

و وقتی یادبگیرم خودم رو مقصر ندونم یا قضاوت نکنم یا سرزنش،انوقت کس دیگه ای رو هم نمیکنم!

یکی دیگه از درسهای بزرگی که از استاد گرفتم،سرزنش نکردن خود هست.فهمیدم یکی از عوامل مهم نتیجه گرفتن استاد ازین مسیر ،سرزنش نکردنه.وقتی استاد مثال از مهاجرتشون از قم به بندرعباش زندند به این نکته پی بردم.ایشون از نظر همه هممداری های اون موقعشون،زندگی بسیار عالی داشتند اما ایشون برخلاف حرف مردم عمل کردند و مهاجرت کردند و تا سه ماه شرایطشون خیلی بدتر از قم شده بود.اما خودشون رو سرزنش نکردند.نگفتند ای وای من.همه گفتند همهههههههه.کاش نیومده بودم.وای گند زدم وای.کاری که اگر من بودم احتمالا میکردم

بجای سرزنش دنبال تغییر مسیر گشتند و این تفاوت عمل بود که باعث شد همون روز نتایج خوب وارد زندگیشون بشه.

(هدایت شدن به نرفتن به سرکار و همون روز انفجار رخ داد و بعد شدند سوپروایزر)

خلاصه با تموم این حرفا میخواستم اینو بگم که:

نتنها نباید کسی رو مسئول یا مقصر چیزی بدونم

و بطور کلی نباید توقع اینو داشته باشم که کسی کاری کنه به امید اینکه نتایجی که من تجربه میکنم متفاوت باشه

بلکه بجای تمرکز کردن روی ناخواسته ها باید سعی کنم در مرحله اول تمرکزم رو بذارم روی چیزای خنثی

بعد که اروم شدم و خواستم یه کار موثرتر در زندگیم انجام بدم، باید تمرکزم رو بذارم روی چیزایی که حس خوب و زیبایی میده

دراین مثال تمرکزم رو بذارم به ویژگیهای مثبت رئیس جمهور

و اگر وقت بذارم و دنبال ویژگیهای خوبش بگردم یه کار موثر درزندگیم کردم.

و قطعا دراین صورت نتایج زندگیم شروع میکنند رفته رفته بهتر شدن!

ممکنه اتفاقی در زندگی ادمهایی که در مدار فعلیم هستند نیوفته ،اما در زندگی من میوفته 100%

بااینکاره که میتوان توقع نتایج بهتر رو داشت نه با مسئول و مقصر داشتن و حس نفرت

بخاطر همین میخوام چند موردی از ویژگی های خوب اقای روحانی بنویسم:

1. بنظرم ایشون ارام هستند

2. چهره مهربونی دارند و منو همیشه یاد خانومی میندازند که بشدت خوبیه ما رو میخواست و همین حس رو به اقای روحانی دارم و بنظرم ایشون هم خوبیه ما رو میخواد و اگر الان رئیس جمهور شده ،برای این بوده که دوست داشته اثر مثبتی ایجاد کنه?

3. روحانی هستند ولی تعصب زیاد ندارند و بنظرم در خیلی جاها روشن فکر عمل میکنند.یا حداقل مثه برخی افراد دنبال این نیستند که عقاید خودشون رو تحمیل کنند .مثلا دنبال این نیستند که جلوی کنسرتهارو بگیرند

4. متوسط آمار بیکاری در سمنان بیش از 12.5 درصد بود اما اکنون این آمار به کمتر از 9 درصد رسیده است.

5. در 2 سال گذشته بیش از 85 هزار میلیارد ریال تفاهم نامه سرمایه گذاری در این استان با بخش خصوصی منعقد شد و اقدامات دولت زنگ کاهش آمار بیکاری را در سمنان به صدا درآورد.

6. حذف نکردن دهک های یارانه ها: حذف ننمودن شتابزده ی یارانه ی برخی افراد اگر چه به شدت مورد انتقاد منتقدان بوده و هست ولی از رفتارهای عاقلانه ی دولت به شمار می رود، در حالی که هم مسئولان دولت قبلی و هم این دولت می دانند کشور فاقد بانک اطلاعاتی اقتصادی منسجم در خصوص درآمد و داریی مردم است، هرگونه رفتاری بر مبنای این اطلاعات ناقص و غلط به خصوص مورد حساسی مانند “حذف یارانه” در نهایت می تواند منجر به فشار به برخی خانواده های مستحق و تحت فشار و وارد شدن هزینه های اجتماعی و سیاسی به کشور گردد.

7. عذرخواهی رئیس جمهور در خصوص نحوه ی تخصیص و توزیع سبد کالا از نقاط قوت دولت بود، در جامعه ای که کمتر مسئولی بابت اشتباهش از مردم عذرخواهی می کند، جناب روحانی در همان ماه های اول ریاست جمهوری به این عمل اقدام کرد، هرچند چیزی از این عذرخواهی نگذشته بود که دکتر نوبخت به عنوان معاون رئیس جمهور اعلام کرد این عذرخواهی بی مورد بوده است.

8. در حالی که دولت قبل به لحاظ برخورد با سایر قوا حواشی زیادی را در اواخر کارش تجربه کرد، دولت یازدهم در یکساله ی اخیر تعامل خوبی با سایر قوا داشته است که بهترین نمودِ این تعامل ها را در تحویل به موقع بودجه و متعاقب آن همکاری مجلس در خصوص تصویب بودجه شاهد بودیم.

.?

دوست دارم چندتا از ویژگی های ترامپ رو هم بنویسم:

1. ادمیه که خیلی اعتمادبنفس و عزت نفسش بالاست

2. خیلی به خودش مطمئنه و اگر کاریو بخواد انجام بده،انجام میده حتی اگر کل دنیا پشتشو خالی کنند و سدش بشند.

3. بسیار ثروتمنده

4. درکارهای قبلیش هم خیلی موفق بود و هرچقدر نتیجه که میخواست به دست اورد

5. به نیروی درونش ایمان داره و بهش اعتماد میکنه

6. صلاح قانون مالیاتی و کاهش میزان مالیاتها عمده ترین موفقیت رئیس جمهوری و حزب حاکم است.در این قانون که درآخرین روزهای سال ۲۰۱۷ به امضا رسید مالیات شرکتهای بزرگ از ۳۵ درصد به ۲۱ در صد کاهش یافته و برای افراد نیز تخفیف های مالیاتی در نظر گرفته شده است.

???

به چه نکته مهمی اشاره کردین!

مردم امریکا مسائل رو حل میکنند و ازش پول میسازند!!!!

اگر امریکا داره نتایج بزرگ میگیره و اینهمه شرکتها و محصولات جهانی داره ،بخاطر دولتشون نیست که!!! فقط و فقط بخاطر مردمشونه و این طرز تفکرشونه که این نتایج رو رقم زده.

و واقعا دمشون گرم.اگاهانه یا نااگاهانه چه خوب دارند قانون رو اجرا میکنند.بجای اینکه ایراد بگیرند از هرچی که هست،از همون چیزی که هست پول میسازند.یعنی نتنها توجه نمیکنند بلکه یه پله بالاترند و اوضاع رو به نفع خودشون ازش استفاده میکنند.

ادمی که یاد گرفته فقط ایراد بگیره و غر بزنه و برای دیگران از ایرادها و نقصها بگه،هرجای دنیا که باشه حتی بهشت،همیشه زندگیش بروفق مرادش نیست.

اما ادمی که به یه مسئله مواجه میشه سریع از خودش میپرسه چطوری میتونم هم حلش کنم هم ازش پول بسازم؟!همین سوال به تنهایی باعث میشه به چیزایی هدایت شه ،که زندگیش از چیزی که هست خیلیییی بیشتر وفق مراد باشه.و اون مسئله باعث ورودی های بیشتر به زندگیش بشه.

اینه فرق ادمهای ثروتنمد و شاد با ادمهایی که همیشه از یه چیزی ناراضیند

مسئله هست

برای همه هست

اما یکی ازش پول میسازه و یکی بدبخت میشه.(وای این جمله رو 1000بار از استاد شنیدم الان واسم یه درک تازه ای داشت??)

ماهایی که داریم روی خودمون کار میکنیم ،اینجوری نیست که به مسئله ای برنخوریم.اتفاقا الان هم مسائلی داریم.شاید حتی شاید گاهی ظاهرش گنده تر از قبل .اما چون ظرفیتمون رفته بالا میتونیم حلشون کنیم و ازشون پول بسازیم.هم پول هم زیبایی های مختلف.اما من یکی که قبل از کار کردن روی خودم با مسائل نمیدونستم جه برخوردی کنم.و خیلی وقتها مدت زیادی درگیر مسائل خیلی پیش پا افتاده میشدم.و کلا یه خلا بزرگ تو زندگیم بود و اونم اینکه باید واقعا با مسائل چیکار کنم؟باید چطوری زندگی کنم؟باید دقیقا چیکار کنم که هم خدارو داشته باشم هم خرمارو؟!اما واقعا بلد نبودم.بلد نبودم چطوری فکر کنم که وقتی یبار یه اشتباهی رو کردم،اقلا دیگه تکرارش نکنم یا خیلی جاها چطوری رفتار کنم.و همین ندونستن ها باعث میشد مسائل پیچیده تر بشند و هردفعه بزرگتر.

بعضی وقتها خانوادم که از درگیری های ذهنیشون میگند،تعجب میکنم که چرا اینقدر درگیرند.بقول استاد تازه یادم میاد منم قبلا اینطوری بودم.خیلی از مسائلشون اینقدر واسم پیش پا افتادست و با یه فرمول ساده اونم سپردن به خدا و مطمئن بودن ازینکه خدا همه چیو عالی پیش میبره و در مدار زیبایی ها فقط زیباییست،رها میکنم و اصا نگران نمیشم که یه وقت چی میشه.چون خیالم راحته که هیچی نمیشه?

خانم شایسته هم که تو یه مقاله ای برامون منطقی میکنند که از حل مسئله لذت ببریم.?باید حتما دوباره بخونمش.بنظرم این هدایت امروزه!

???

باورهای مخرب:

باور عدم فراوانی

باور اینکه ما توانایی پولسازی نداریم و یکی دیگه برامون اینکارو کنه و یسری ادمهای خاص میتونند

حس طمع که از باور کمبود و عجله که بازم از باور کمبود نشات میگیره

???

دلیل اینکه 90درصد کارافرینهای موفق امریکایی هستند همین طرز تفکره که چطوری باهمین چیزی که هست پول بسازم؟!

بجای اینکه بیشنند و منتظر باشند تا دولت بیاد کار ایجاد کنه یا یکی بیاد استخدامشون کنه،خودشون دست به کار میشند.

?

دلیل اینکه خیلی چیزا در امریکا بصورت زنجیره ایه، اینکه ریششون قویه.نه اینکه یهو از صفر به 100 رسیده باشند.کار کردن، عمیقا کار کردن.این چیزی که میبینیم شانسی نیست.کسی با پارتی یا ارث به جایی نرسیده.اینایی که اینقدر مشتری داشتند که کارشونو هی توسعه دادند و هی مشتریان چندین برابر شده،بخاطر شانس و پارتی نیست.یا مثلا منتظر باشند یکی بیاد استعداد یابی کنه اونا رو کشف کنه.خودشون به جایی رسیدند که سیو که میخواند کشف کنند.بخاطر عمیقی کار کردنشونه.اونا هم از یه جایی شروع کردن.شاید از خیلی پایین از خیلی پایینتر از ما.اما جاهاهی که همه تسلیم میشدند و اجازه میدادند حرف مردم و شرایط موجود اونارو متوقف کنه،ادامه دادند.استقامت و استمرار داشتند که به این مسیرهایی که نتیجه بخشه هدایت شدند و البته و 100%باورهای دست هم داشتند که ما داریم اینجا از استاد یادشون میگیرم.ولی نه اینکه فقط دلمون رو خوش کنیم که داریم باورسازی میکنیم و کافیه.نه!باید حتما حتما با همین چیزی که هست شروع کنیم و ادامه بدیم درکنار باورسازی.و این باورسازیه باید حتما باشه.

???

باحل کردن مسئله، همه سود میکنند.

نتنها خودمون سود میکنیم بلکه همهههه از مشتری ها گرفته تا اثرات جانبی که ایجاد میشه.

این همینکه ایده ای اجرا بشه و نتیجه بده حتی اگر ایده تکراری بشه،همین به تنهایی کلی باورهای یه ادم رو تقویت میکنه که میتونند انجامش بدند.و ادمهایی که با باور توانستند،کارهای موردعلایقشان رو انجام میدهند ادمهای خوشبختی هستند و چه چیزی باارزشتر از دادن حس خوشبختی به دیگران.

مامان و بابام از بچگی میگفتند که ان شالله یه روزی مایه خدمت به مردم میشی.و به هردلیلی این ذهنیت در من شکل گرفته بود که خدمت کردن فقط اینکه دکتر شم و مایه شفا بیماران شم. و نقاشی رو بیهوده ترین کار میدونستم بااینکه عاشق نقاشیم و چندسال نقاشی نکردم بخاطر این باورها.

ولی الان فهمیدم که من فقط وقتی میتونم به کسی خدمت کنم که خوشبختی رو بتونم بهش ببخشم و فقط زمانی میتونم این کارو کنم که خودم خوشبخت باشم.و کی میتونم خوشبخت باشم؟وقتی که به خودم اهمیت بدم و زمانم رو که باارزشترین داراییمه، صرف کاری کنم که دوستش دارم و ایمانم رو دراون به کار بندازم برای پولسازی.

اگر یه پزشکی باشم که خالی از حس خوشبختیه،پزشکی که خیلی وقتها فقط بخاطر پول میره سرکار و خنده هاش بوی مرده میده و خیلی وقتها پر از اخم و حس بده،میشم کسی که فقط گره های ادمهارو باز میکنه.گره هایی که خود ادمها میبندند و مهم نیست تو چند بار گرشون رو باز کنی.اونا دوباره میبندند.چون جز این بلد نیستند و حتی دنبال این هم نیستند که یادبگیرند که درست تصمیم بگیرند و درست زندگی کنند.و گره باز کردنی که خالی از حس خوشبختی باشه بیهوده ترین کاره.اما نقاشی یا هرچیزی که از نظرت خیلی بیهودست،ولی از روی تماما عشق و شادمانی باشه،باارزشترین کاره.چون کمترین چیزی که داره اینکه حس خوشبختی توش داره.و چه چیزی بیشتر از این حس میتونه جهان رو بشکل زیبا گسترش بده؟

همه ادمهایی که ارزش ایجاد کردند یا چیزایی رو ایجاد کردند که الان کلی همه دارند ازش سود میبردند،اون کار رو باعشق انجام دادند حتی اگر همه یه زمانی میگفتند این کارا به هیج دردی نمیخوره.

???

استاد عزیزم،خانم شایسته همیشه مهربون، بچه ها ،

عاشقتونم