غذای روح چگونه تأمین می‌شود؟ - صفحه 100

روز شمارتحول زندگی من فصل 1 روز هفتم

به نام خدای نور

سلام به استاد عزیز و خانم شایسته دوستداشتنی و دوستان عباس منشی.

خدایا جونم خودت هدایتم کن به نوشتن هرانچه که باید.

خب مهم ترین موضوعی که داره لحظه به لحظه زندگیمونو رقم میزنه چیه؟ورودی ها و توجه ما نسبت به موضوع هاست که وقتی ما به چیزی توجه میکنیم فرکانسی رو درمورد همون موضوع به جهان هستی ارسال میکنیم و جهان هستی اتفاقات و شرایط و موقعیت هایی رو برای ما به وجود میاره که اساسش همون فرکانس های ارسالی ماست یعنی زندگی مارو رقم میزنه.

خب جونم وقتی انقدر وردی های تومهم چرا بیشتر از اینا حواستو جمع نمیکنی که غذای مناسب به ذهنت بدی وحالا که توجه من نسبت به هرموضوعی انقدر مهم باید به چیزای خوب توجه کنم و به مسائلی فکر کنم یا حرف بزنم که به من قدرت میدن و احساسم رو خوب میکنن و خواسته ی منن و اصلاااا توجهی به ناخواسته ها نکنم ناخواسته هارو بندازم دور و به خواسته ها توجه کنم و به راه رسیدن بهشم فکر نکنم چون خدا از راه هایی اون رو به من میده که حتی من نمیتونم فکرشم بکنم.

خواسته ی من الان چیه؟اینه که توی حرفه ای که بهش علاقه دارم ارتیست بشم و پیج کاریم رشد کنه و به درامد برسم و توی یه سالن خوب با ویو خوب و یه مدیر خوب کار کنم و توی کارم باادم های خوب و عالی فقط ارتباط برقرار کنم و فروانی مشتری و ثروت رو میخوام و خداوند خودش رزق وروزی و ثروت و مشتری رو به کسب و کار من هدایت میکنه و من رد به یه سالندار خوب هدایت میکنه و من از کارم به درامد میرسم میدونم میشه چون بیشتر از هروقت دیگه ای قلب من امیدواره و حس خوبی دارم نسبت به این موضوع.

واسه رسیدن به خواستم میتونم چکار کنم؟هرروز هرکاری که درتوانم هست و میتونم رو انجام بدم لازم نیست کارای بزرگی انجام بدم و همون قدم های کوچیکی که برمیدارم کم کم تکاملم رو شکل میده و راجب خواسته هام فیلم و عکس ببینم و تجسم کنم خودم رو توی اون شرایط و اون نجواهای سمی که غذای فاسد برای ذهنم به حساب میان و بندازم دور خدایا من سپاسگذارم که اینارو به قلبم الهام میکنی و من شروع میکنم به نوشتن.

پیج کاری من توفضای مجازی یعنی من با فضای مجازی سرو کار دارم و نمیتونم قطعش کنم پس راهش چیه که روم تاثیر بدی نذاره؟خودمو نباید درگیر اکسپلور و استوری های بقیه کنم و تمرکزم رو روی پیجم بذارم پستمو بذارم استوریمو بذارم دربیام و اونجا نمونم چون فضاش جوریه که اگه موندی دیگه تمومه و میبینی کلی از وقتتو از دست دادی وقت من باارزش تر ازاین حرفاس که روی چیزایی صرفش کنم که قرار نیست تهش بدردم بخوره و اگر استوری یا پستی میبینم مربوط به کارم باشه اگاهی بهم اضافه کنه عالیه که پس حواسم باشه فضای مجازی باورهای مخربی برام نسازه.

استاد به درجه ای رسیدم که ذهنم تشخیص میده این باور مخربه و انگار چراغ قرمز توی ذهنم روشن میشه و سریع شروع میکنه به ساختن باور درست دربارش واین تشخیص باورهای درست از غلط خیلی خوبه و تاحدودی توش پیشرفت کردم خدایا شکرت.

هرموضوعی که ارامشم وبهم بزنه و احساس بدی بهم بده باید سریع ذهنم بهم الارم بده که این غذای مخرب برای ذهنمه پس باید اصلاحش کنم و ممکنه اون باورمحدود کننده ی من باشه و حواسم باشه چه حس و باوری دارم مثل باور مخربی که چند وقت پیش پیدا کردم نسبت به اینکه برای رسیدن به هدفم ذهنم این منطق و داره که باید سختی کشید و چون من الان تو ارامش و ساده ترین راه برای رسیدن به هدفمم هعی ذهنم نجوا میداد که تو تلاشی نمیکنی و.. که فهمیدم این باور مخربه منه و سعی کردم اصلاحش کنم خداجونم سپاسگذارم که این باور مخربم و پیدا کردم.

خلاصه اینکه حواسم باید باشه ذهنم رو با چی تغذیه میکنم چون درهرلحظه به وسیله اونچه که میگم ،میشنوم،میبینم،به یادمیارم و یا بهش فکر میکنم دارم به ذهنم غذا میدم و اینا باورهای من هستن پس یادرحال قدرتمند کردن یه باور قدرتمندم یادرحال محدودکننده تر کردن یه باورمحدود کننده هستم اینا باورهای منن باید حواسم بیشتر بشون باشه.

خدایاشکرت که امروزم هرحسی که داشتم رو نوشتم خدایاشکرت بابت این حس خوبی که دارم خدایاعاشقتم که انقدر عاشقمی و به بهترین شکل هدایتم میکنی.

شاد،سلامت،موفق و ثروتمند باشید.