غذای روح چگونه تأمین می‌شود؟ - صفحه 100 (به ترتیب امتیاز)

به نام او که می ماند سلام به استاد عزیزم و مریم شایسته مهربان و همه اعضای خانواده عباس منش

اگه یه کسی تو یه بیابانی گم شده و خوراک و آبش تمام شده و به کسی هم دسترسی نداره چه حسی خواهد داشت؟

من می دونم ترس و نگرانی و آشوب و اضطراب و نا امیدی و من کم و بیش تو تمام این سالها در چنین فضایی بودم داشت باورم میشد که من اینگونه خواهم مرد یه مرگ تدریجی اما در تمام اینها بازم خدایم رو صدا زدم با وجود تمام اشتباهاتم بهش گفتم بازم فرصت می خوام و شد و چراغهای کم سوی از دور پیدا شدن آره من تو این بیابون بی آب و علف راه نجات رو پیدا کردم و دارم حرکت می کنم نمی دونین دونستن و آگاهی چه لذتی برای من داره چه برسه به عمل کردن هر روز یه نکته رو یاد می گیرم البته هنوز نتونستم ذهنم منسجم کنم اما راهشو به کمک استاد خوبم پیدا می کنم شاید الان هیچ پولی نداشته باشم که دوره ها رو بخرم اما کار می کنم و میخرم می دونین دونستن این آگاهی‌ها خیلی بهم ذوق میده نه اینکه چون روزهای اول مسیر نههه چون اگه بود بازم مثل تموم کارای نصفه و نیمه که رها کرده بودم این مسیر هم رها می کردم اما ذوقی هست آتش سوزانی درونم هست که هرو روز منو به اینجا میاره چون حالا دیگه فهمیدم ایراد کارم کجاست من سر کلاس معلمی نشستم که می خوام بهترین شاگردش باشم و روی خودم کار می کنم قبلا هر فیلمی بود از سرگرمی نگاه می کردم چقد پیگیر اخبار بودم و تو شبکه های مجازی دنبال هر خبر زدی بودم و ترانه های غمگین گوش میدادم اما حالا همه رو گذاشتم کنار و چقد خودمو دوست دارم ایده ها به ذهنم میان و عملیشون می کنم اولین نتیجه همین حس و حال خوبمه و بعد بیشتر متوجه اتفاقهای بهتر شدم

خدا رو هزار بار شکر که من چراغهای راهم دارم میبینم اگه چه دورن اما با هر قدم نزدیکتر میشن ممنون از شما استاد مهربانم