داستانی درباره هدایت الهی | قسمت 1 - صفحه 14

سلام بر استاد عزیزم.

من خیلی وقته که کامنت نزاشتم و با خودم گفتم تا نتایج ملموس نگیرم کامنت نمیزارم…

اما این فایل مربوط میشد به سوالاتی که این چند وقت با خودم میپرسیدم و جوابش رو گذاشته بودم به عهده ی خدا،که اتفاقا طبق مداری که توش قرار داشتم،مصادف شده بااین فایلی که شما گذاشتین.

پریروز داشتم فایل جواب مسابقهمهمترین عامل موفقیت کسب و کار رو نگاه میکردم،بعد داشتم فکر میکردم هم این فایل و هم همه ی فایل های استاد رو از هر بعدی که نگاه میکنیم،به توحید میرسیم،به ایمان و عمل صالح میرسیم…

به اعتماد به خداوند میرسیم.همینجور داشتم‌فکر که میکردم ،دیدم داره احساسم بد میشه و به ریشه ی اون احساس بده نظارت کردم ،دیدم شیطون داره میگه پس اگه تو به جایی نرسیدی ادم بی ایمانی هستی،ادم بی عملی هستی.ولی نشستم واسه ی ذهنم دلیل اوردن که نه به استناد این مثال و مثال ها در گذشتم،اتفاقا خیلی کارهای شجاعانه ای کردم،خیلی جاها کارایی کردم که بعضی ها حتی فکرشم نمیتونن بکنن که انجامش بدن.اما اینجا سوال واسم پیش اومد که خب پس چرا نتایج ادما علی رغم حرکت کردنشون و به خدا اعتماد کردن انقدر متفاوت میشه؟؟؟

حداقل من خودم رو دارم میگم،واقعا استاد من درون خودم و پیش خودم شرمنده نیستم،چون تو تمام حرکت های شجاعانه ی زندگیم با توکل به خدا قدم برداشتم،ولی خب نتایجی رو که دوست داشتم رو نگرفتم،و همین باعث شده اعتمادم به خدا کم بشه،قدم برداشتن هام‌با شک بشه و حتی خیلی وقتا که بخوام‌قدم های شجاعانه ای بردارم و برم تو دل ترس هام ،نجواهای شیطانی میاد و میگه یادته اون کارارو بااون همه ریسک انجام دادی اما خدا نتیجه ای رو که میخواستی بهت نداد؟؟

و خب واسه ی این نجواها واقعا جوابی ندارم که منطقم رو قانع کنم…

و حب این نتیجه نگرفتن ها کم کم باوری تو ذهنم‌ساخته که خدا واسه کی خواسته واسه کی نخواسته،من شانس ندارم،من تقدیرم اینه دیگه ،خدا عادل نیست و …. ازین دست باورهایی که الان حداقل میدونم باورهای اشتباهی هستن.

حتی واسه ی منطقی کردن باورهای درستش نشستم ایه های قرانی رو پیدا کردم که خدا قسم میخوره من با تو دشمنی ندارم و هر چی تو زندگیت هست عاملش خودتی.

و ۱۰۰ درصد مطمئن هستم اگر نتایج دلخواهم رو در مقابل حرکت های شجاعانم کردم،نگرفتم،قطعا یه چیزی درون خودم بوده…

سوالم اینه که الان چجوری میتونم ایمانم رو دوباره بسازم؟؟؟

چجوری میتونم اون نتیجه نگرفتن ها رو ساکت کنم و دوباره قدم بردارم؟؟؟

میدونم که باید رو باورهام خیلی کار کنم،اما میخوام بدونم جنس هدایت چیه؟؟ایا وقتی رو باورامون کار میکنیم،دیگه هر کاری که انجام میدیم،هر قدمی که برمیداریم،میشه قدم برداشتن در راستای ایمان و توکل؟؟

خب تا کی رو باورها و کنترل ذهن کار کنیم و کی قدم هارو برداریم که نتایج دلخواهمون هم رقم بخوره؟؟

اصلا مرز بین کار کردن روی باورها و ذهن با قدم برداشتن چیه؟؟

از کجا بفهمیم کارکردن روی باورها به حدی رسیده که با نشون دادن ایمانمون و قدم برداشتمون ،خداوند پاسخ خواهد داد؟؟

تو اکثر مواقعی که شما از ایمان و حرکت صحبت میکنین،کارهایی رو انجام دادین که خب از نظر بقیه ی ادم ها منطقی نبوده،اما اینجا سوالی که همش تو ذهنم پیش میاد اینه که خب عباس منش از برداشتن تو قدم های قبلیش جواب گرفته و هی ایمانش قوی تر شده و حالا با چندتا چمدون‌ بلند شده اینجوری رفته سفر تا مهاجرت کنه،اما تویی که اون کارای شجاعانه رو انجام دادی،و نتیجه نگرفتی،اما همون کاراهارو کسای دیگه خیلی راحت تر انجام دادن و به نتیجه رسیدن رو توچرا میخوای انجام بدی؟؟

در واقع هیچکدوم از درخواست های من این نبوده که با زجه و ناله از خدا بخوام و بشینم تو خونه و کاری رو انجام ندم،اتفاقا هرچی به ذهنم میرسیده رو انجام میدادم ‌.

این فایل که اوند رو سایت و دیدمش،با خودم گفتم دقیقا میشه از استاد سوال کرد که مرز ایمان و حرکت کردن و قدم برداشتن،بعد از کار کردن روی باورها رو چی معلوم‌میکنه؟؟منظورم اینه که کی میتونم از ایمانم،شجاعتم و در نهایت قدم بداشتن هام‌جواب بگیرم؟؟و دلم میخواد به مثال های نتیجه نگرفتن های گذشتم در قبال شجاعت و حرکت کردنم،اضافه نشه.

انشاالله که تو مدار دریافت سوالم توسط خوده خودت باشم استاد جان.و اگر نبودم امیدوارم خداوند از بینهایت دستانش منو به جوابم برسونه.

خیلی ممنونم از فایل بی نظیری که امروز گذاشتی رو سایت استاد جان.

فعلا خدانگهدار