تسلیم بودن در برابر خداوند

به نام خداوند بخشنده مهربان

سلام و عرض ادب خدمت استاد عزیز خانم شایسته گرامی و همه اعضای گل سایت

این فایل منو یاد یکی از تجربه های ترسناک زندگیم میندازه که یه جورایی شبیه این موقعیت ترسناکی هست که استاد تعریف کردن

یه مدت داشتم روی الگوهای تکرار شونده 8(ترس) کار می‌کردم

در بحث ترس از تاریکی و تنهایی فکر میکردم نمی‌ترسم اما …

شب ساعت 9 9ونیم بود دراز کشیده بودم تو خونه که یه الهام اومد که تصویر یه امامزاده در فاصله 160 کیلومتری شهرمون در وسط بیابان اومد تو ذهنم و بهم گفت بلند شو باید بریم اونجا ،گفتم چشم

افتادم با ماشین تو جاده که رفتم بهم گفت قهوه بخور آب خنک هم بخر و بخور و خلاصه قهوه خوردم و کلی آب و هرچی آب تو ماشینم هم بود خوردم

و یک ساعتی رانندگی کردم که مثانه و معده م تحریک شد(من مخصوصا زمانی که قهوه میخورم اینجوری تحریک میشم)

تو مسیر بهم گفته شد دستشویی نرو هیچ جا همون امامزاده که رفتی برو دستشویی

(مدتی قبلش منو مثلا واسه شفا برده بودن اون امامزاده و به اینا هم اعتقادی نداشتم و اونجا به زور منو با بند بستن که مثلا شفا بگیرم ،و اونجا رو میشناختم و میدونستم سرویس بهداشتی هم هست)

(کلا اون امامزاده هم واسه مردم خیلی بزرگ بود و مثلا حاجت میداد،آداب خاصی داشت مثلا اون امامزاده فقط شبهای چهارشنبه (شب سیدها) باز می‌شد و مردم شب تا صبح اونجا می‌خوابیدن تا حاجت بگیرن بقیه روزها درش قفل بود، یا اینکه میگفتن موقع ورود به امامزاده هم نباید بسم الله الرحمن الرحیم بگی ،و منم آدمی لجباز اون شب که برده بودنم کلا میگفتم. خخخخ

خلاصه تو مسیر گلاب به روتون ادرارم شدت گرفت

ولی حسم بهم گفت فقط باید اونجا دستشویی کنی(و اون حس بهم گفت هاشم میتونی بری روی دیوار امامزاده ای دستشویی کنی که همه دارن ازش حاجت میگیرن و خیلی قبولش دارن همونجوری که ابراهیم با تبر زد تمام بت های عزیز و گرامی مردم رو شکست (من چون به قدرت تجسم ایمان کامل دارم اون حالت رو تو ذهنم تجسم کردم و گفتم چشم اگه بگی باید اینکار رو انجام بدی انجام میدم )

هیچی خلاصه رفتم و رفتم تا اینکه ساعتای نزدیک به 12 شب رسیدم اون امامزاده توی دل کویر در تاریکی مطلق

هیچی رسیدم اونجا سریع رفتم سر دستشویی ها که راحت بشم

بچه ها چراغای ماشین رو که خاموش کردم شد تاریکی مطلق

شما تصور کن این شرایط ترسناک دستشویی هم داشته باشی

هیچی با نور گوشی سریع دویدم تو دستشویی ها که دیدم نه شیر و لوله آبیه و نه یک قطره آب

دویدم سمت ماشین که یکم آب پیدا کنم که آب‌های تو ماشینم که خورده بودم و یک قطره آب هم نبود و یه لحظه یه حسی بهم گفت عجله نکن شاید حکمتی داره

دیگه یه خورده خودم رو کنترل کردم و بهم گفت ماشین رو روشن کن تا برگردیم بریم و یه خورده رفتم بهم گفت دور بزن منم دور زدم ،بازم دور بزن، ،چندین بار اینکار رو کردم

بچه ها اون لحظات توی اون فضای ظلمات هم تمام اون فکرای ترسناک دوران بچگی در مورد جن و تاریکی و تلقین ها میومد تو ذهنم و هی میترسیدم و تا اینکه حسم بهم گفت برو تو بیابونی راحت شو و وقتی راحت شدم بهم گفت (ترس از تاریکی و تنهایی )

وبهم گفت بیوفت راه و برگرد و افتادم تو جاده و موقع برگشت بهم گفت هاشم شیر آب بود و اما تو اون رو ندیدی

و من برنگشتم عقب اونجا که ببینم درسته یانه

اما یه چهار تا شیر پلاستیکی درب و داغون توی اون وسط بیابون چیزی نبود که هرهفته بخوان باز کنن که مثلا دزد نبره

لا اله الا الله، سبحان الله