«الگوهای موفق» در خانواده صمیمی عباس منش - صفحه 59

سلام به همه ی عزیزان دل

نفس به نفس خداروشاکرم بابت دوستان مهربان ودوست داشتنی چون شما عزیزان جان

ممنونم که هستید ووجودتان مایه آرامش

درود خدابرروح پاک وخداییتان

وسپاسگذارلطفتان که این چند سطرنوشته را مهمان چشمان زیبا وپر محبتتان می کنید

متن آقای زارع وآقای معموری وخانم میر گلم راکه خواندم بیاد موفقیت های خودم و دوستم افتادم که قلبم گفت بنویس

من ودوستم همزمان با آقای عباس منش آشنا شدیم زمانی که ایشان یک کارمند رسمی بود ومن یک دانشجوی ارشد ،بعداز گوش دادن ودیدن سی دی قانون جذب( اونموقه سایت الان نبود )یک انفجار بزرگی در ما ایجاد شد .

ایشان مغازه شیرینی فروشی کوچکی هم داشتن که بعداز ظهرها مدیریت میکردن ،بعداز آشنایی با این قوانین کم کم ایشان تصمیم گرفتند که استعفا بدهند وبه کار شیرینی پزی خود متمرکز شوند وآن را وسعت دهند چون واقعا به این کار علاقه داشتند اما باور اینکه در این کار پول نیست و عدم اعتماد به خدا تا آنموقه آن را وسعت نداده بودند ،بگم که همه به دوستم میگفتن این کار تو دیوانگیه محض، تو مسئول مالی، با حقوق ثابت ،با بیمه و…..وخلاصه همه مخالف بودن همه، اما دوستم تصمیم گرفت بین ترس وایمان ،ایمان را انتخاب کند وبه خدا اعتماد کندو استععفا بدهد.

بعد از استعفا دادن ایشان به کمک ومنت خداوند الان شعبه دوم قنادی ویک کارگاه بزرگ شیرینی پزی راه اندازی کردند

والان هشت ماه از استعفا دادن ایشان میگذرد و همه دوستان وهمکاران به ایشان غبطه میخورند ومیگویند واقعا کارخوب ودرست تو کردی وآزاد شدی واقعا خوش بحالت.

داستان زندگی دوستم واین پروسه ای که طی کرد مرا یاد داستان زندگی آن موجودی می اندازد که آقای ریچارد باخ در کتاب پنداربیان کردن،بهای رهایی آرامش و درآرامش حضور خدا…

والان وقتی به هشت ماه قبل نگاه میکنم وآرامش وآزادی وعلاقه وافر دوستم را دراین کار میبینم به خودم وبه ایشان میگم که این یک جهاد اکبر بود در حینی که می ترسیدی وهمه مخالف بودن اقدام کردی و فقط به اعتماد واتکا خدا در این مسیر قدم گذاشتی واین آرامش بهای همان اعتمادبه آن قدرت مطلق وصاحب ومالک اصلیمان است.

در این مسیر آنقدر معجزات دیدیم که خدا میداند ،ومن واهی بودن ترس را با همه ی وجودم لمس کردم وخدا میداند که که فقط از تجربه های ایشان من چقدر قدرت گرفتم

تا جایی که اوایل من وقتی با این آموزه ها آشنا شدم از ارشدشیمی انصراف دادم وتصمیم گرفتم دوباره در کنکورشرکت کنم این بار به نیت رشته پزشکی ،بعد از یک سال واندی قبول شدم .

در همین زمانها بود که دوره عزت نفس استاد ومسیر تحول دوستم را همراهی میکردم واینجا بود که متوجه یک باورنادرست وبهتراست بگویم شرک آمیزی در وجودم شدم

از آنجایی که در این مدت طبق آموزه های استاد به این نتیجه رسیده بودم هرجا به ترس یا باور ضعیف کننده ای که میرسیدم باتمام قدرت روش کار میکردم ودر دلش میرفتم وخودم بمباران میکردم همین که متوجه این باورشرک آمیز شدم تصمیم گرفتم با قدرت واردش بشم وفقط از خودش خواستم که کمکم کنه وفرمان قلبم رودر دست بگیره.

باور ضعیف کننده که مرا به سمت این رشته سوق داده بود برمن واقف شد که این رشته ودانشگاه را بخاطر اینکه سر زبانهاست ودر اجتماع پرستیژدیگه ای داردورشته ای است که در آن پوله واحترام وقدرت وووووووووو……انتخاب کرده بودم

و این رشته ودانشگاه را بخاطر علاقه واعتمادبخدایم انتخاب نکرده بودم

برای اینکه بیشتر برام ثابت بشه که این راه ،راه من نیست چون همه ی وجودم این رافریاد میزد که این راهی نیست که باآن به من برسی صفا واز آنجایی که من مطیع ندای قلبم هستم چون واقعا به من آرامش میده ومرا هدایت می کنه تصمیم گرفتم چند روز بادوستانم در محیط بیمارستان سر کنم وهمین جا بود که نشانه ها رابه وضوح هرچه تمام تر دیدم و به ندای قلبم بیشتر از قبل ایمان ویقین آوردم ،واو راست میگفت این راه من نبود برای رسیدن به خدا ،ودر کمال ناباوری همه وارد دانشگاه ورشته نشدم.

واین بزرگترین نقطه عطف زندگیم بود وبرای اینکه با تمام قدرت روی خودم کار کنم چون تا اینجا من متوجه باور شده بودم اما کاملا برطرف نشده بود که ، به همین دلیل تقریبا دوماه درجایی که فقط من وخدا بودیم رفتم واین هم پیشنهاد قلبم بود ،وبعدازاین دوره واین موضوع زندگی من زیر رو شد

نعمت وآرامش وثروت از آسمان وزمین بر من می بارد شاید کسی باور نکند اما دیگه برای من قابل باوره ومیدانم از کجا آب میخوره

الان جوری شده که خیلی از خواسته هام فقط از قلبم میگذرونم وبرای من به وجود میاد حتی به زبان هم نمی آورم واین موجب شکر گزاری من از تنها قدرت این کاینات شده ،آن قدر زندگیم ،خودم آرامشم ومهم تر از همه ایمانم تغییر کرده که نمیدانم چه بنویسم.

واقعا نمیدانم چگونه سپاسگذاری کنم از خدایم،

به خدایم میگویم خود شاهد باش که اشک هایم جای زبان با تو حرف میزند

وودراین حال عجیب نام شما دوستان عزیزم واستاد ارزشمندم هم بر زبانم جاری می شود..

از این حا ل وهوا نوشتن برایم آسان نیست اما چه کنم که فرمان قلبم است وخدا میداند.

ممنون از نگاه پرمهرتان که براین نوشته افتاد

دوستتان دارم وخدارا برایتان آرزومندم.

الهی که همه ی او شوید.