عادتی که زندگی شما را برای همیشه تغییر می دهد | قسمت 2

کلامم رو با ستایش خداوند زیبا آغاز می کنم که به این ظرافت اینهمه عظمت رو خلق کرده. چی بگم از این دریای بی انتهای هفت رنگ، از حجم احساسات مثبت و انرژی ناب این فضای بهشتی که مردم در اون قرار دارند. چقدر اون رنگ فیروزه ای آب لب ساحل رو دوست دارم وقتی که مثل تور سفید دوخته شده زیر یک دامن چیندار میشه لحظه ای که آب به ساحل میرسه. اون جایی که دوربین رفت توی ابرها دیگه اشکم سرازیر شد. خدایی که با این همه دقت این تابلوی نقاشی متحرک رو آفریده و توش روح زندگی رو جاری کرده چطور ممکنه خالق بدبختی باشه؟ این فقط و فقط ماییم که با مسدود کردن جریان نعمت و زیبایی ها برای خودمون فقر و مشکل و بیماری و نازیبایی خلق می کنیم. که این دقیقا عدل و انصافه که خدا هدایتت کنه به راهی که خودت تصمیم گرفتی بری.

استاد من از وقتی با آموزشهای شما آشنا شدم توی همین همین خونه بودم که الان هستم. ولی روز به روز بیشتر زیبا می بینمش. هر روزی که توی خیابونمون قدم میزنم برای این خیابون پهن و تمیز و آسفالت صافش خدا رو شکر می کنم. پیاده روهای پهن و سنگفرشمون رو عاشقشونم.شما توی کرج زندگی کردید و می دونید شهر چهارفصله. اصلا یه باغه که توش ساختمون هم ساختن.وای وای نگم از بوته های یاس پیچ امین الدوله که بوشون توی بهار آدمو دیوونه میکنه. هر دفعه بدون استثنا که از توی پیاده روی کوچه مون رد میشم بلند بلند خدا رو شکر میکنم و میگم این گلهای باغچه و این درختا و یاسهایی که روی نرده ساختمونای کوچه آویزونه خود خود بهشته. هی به ترانه میگم مامان بیا این گلها رو بو کنیم اونم یاد گرفته بو میکنه و میگه به به بوی خوب میده. خدای بینظیرم این گلهای یاس رو طوری آفریده که تا پایین نزدیک زمین هم میرسن طوریکه قد ترانه هم میرسه بوشون کنه. اصلا یادم میره از کجا اومدم و کجا دارم میرم. الان یهو یادم اومد که چرا من به کرج هدایت شدم. من دانشگاه کرج قبول شدم و چهار سال توی حصارک توی خوابگاه بودم. دانشگاهمون دقیقا یک باغ بزرگ بود که چهار پنج تا دانشکده توش بود. همش درخت و گل و زیبایی. انقدر من توی اون چهارسال دلبسته دم به کرج و این فضای زیبا که یادمه همیشه می گفتم احساس می کنم اینجا شهر منه خیلی بهش تعلق خاطر دارم. با اینکه ارشد رو اراک خوندم و پایان نامم هم تهران بودم ولی دلم همیشه پیش کرج بود. خلاصه درسم تموم شد و برگشتم اهواز و کار میکردم ولی همیشه می گفتم دلم میخواد با یه خوزستانی (مثل خودم) ازدواج کنم ولی بریم تهران یا کرج زندگی کنیم. دقیقا همین شد. با آقایی خوزستانی ازدواج کردم که تهران کار و زندگی میکرد. رفتم تهران ولی بعد از 5 ماهخونه خریدیم کرج و الان 5 ساله که کرجم. دنیا اینجوری میچرخه واسه احساسی که خالصانه از قلبت بیاد و حرفش رو همیشه بزنی.

الان با اینکه خونه همون خونه و کوچه و محله همونه ولی من خیلی بیشتر و بیشتر دوستشون دارم. و جالبه که توی کوچه ما دارن بیشتر از هرجای محله ساخت و ساز میکنن و ساختمونهای شیک و نورانی و مدرن ساخته میشه که اونها هم داره بیشتر توجه منو جلب میکنه و از دیدنشون لذت میبرم. مطمئنم که هدایت میشم به یه خونه شیکتر و مدرنتر با اینکه عاشق خونمون هستم.

اصلا الان دارم متوجه میشم چه تغییراتی کردم. مثلا یادمه دو شب پیش رفتم تو پارکینگ که برم واسه ترانه بستنی بخرم دیدم 4 تا از خانمهای همسایه دارن صحبت می کنند و موضوع بحثشون صاحبخونه هاشون بود. همه مستاجر بودن و وقتی من رفتم پیششون به شوخی به من گفتن تو برو مالک ما داریم حرف مستاجری میزنیم و همه با هم خندیدیم. دو سه دقیقه که موندم احساس خفگی و عذاب کردم و سریع در رفتم. دیدم واقعا روحم و ذهنم داره در مورد حرف منفی و غر و شکایت آلارم میده بخدا من قبلا اینجوری نبودم!!!!!! بعدش که با ترانه رفتیم بیرون دیدم ماه شب 14 کامله و از دیدنش اصلا میخکوب شدم. باز شروع کردم به شکرگزاری و تحسین با صدای بلند. به ترانه هم می گفتم تکرار کن. اونم قربون حرف زدنش با زبون بچگونه می گفت خدایا شکرت چه ماه قشنگی! هرچی من می گفتم تکرار میکرد. بعدش شب که ابراهیم از سرکار برگشت گفتم یه ایده دارم. بیا چای و کیکمون رو ببریم پشت بوم بخوریم ماه رو هم نگاه کنیم و دعا کنیم. اونم قبول کرد و رفتیم. ابراهیم و ترانه زودتر برگشن خونه ولی من موندم. سبحان الله هرچی بیشتر نگاه میکردم و مناجات میکردم انگار حرفام بیشتر میشد. هوا هم سرد شده بود ولی مگه من می فهمیدم. نمیدونم چقدر موندم ولی میدونم که اگه تا صبح میموندم سیر نمیشدم. روحیه ای گرفتم که احساس میکنم بمب هم تکونم نمیده. همین شد که با قدرت دارم مسیر تکاملم رو ادامه میدم و نتیجه این شد که به دوستان سطح بالایی در سایت هدایت شدم و از کامنت هاشون به پاسخ بعضی از سوالهام رسیدم . دیگه اینکه یه کار در منزل واسم جور شده که با دو ساعت کار کردن مبلغ قابل قبولی قراره گیرم بیاد. و خدا میدونه دیگه چیا در انتظارمه.

مساله ای هم که با ابراهیم خیلی مختصر داشتم و برام سوال بود که اعراض کنم یا ریشه ای حلش کنم امروز با خوندن کامنت بچه ها و دیدن دوباره این فایل ارزشمند فهمیدم که ریشه مشکل کجاست و چطوری حلش کنم. اصلا از دیشب خودش رفت به سمت حل شدن. الهی صد هزار مرتبه شکرت

راستی اینم بگم لذت بردم از موتورسواری استاد و مریم جان و نمیدونم کسی دقت کرد یا نه که وقتی از پرادایس زیبا خارج شدند در رو نبستند. چقدر باید خیالت از خدا راحت باشه که با خاطر جمع در خونه با اونهمه وسیله رو باز بگذاری و بری. الان متوجه شدم این ترمز منه چون هنوز نتونستم هضمش کنم. اگه من بودم حتما می بستم. ولی روش کار می کنم که برسم به این نقطه از اعتماد به حفاظت الهی و رها کردن…

آهان راستی دق کردم که استاد و مریم جان نپریدن توی اون آب عین آینه. دلم خنک شد وقتی اون آقا که دوست استاد بود دوید و بالاخره پرید توی آب. گفتم آخییییش !

اینم اضافه کنم من خواهری دارم که اول ایشون وارد فضای فرکانسی استاد عباسمنش شدند ولی الان دارن با استاد دیگری همین مسیر رو ادامه میدن و ما دوتا خواهر با اینکه از هم دوریم ولی هر روز تلفنی با هم راجع به پیشرفتها و جذبهای مثبتمون با هم حرف میزنیم. این یه کمک خیلی خیلی بزرگه که یک همراه مثل خواهر من داشته باشی که با شوق از دریافتها و ادراکهای جدیدت یا از پیشرفتهای فیزیکی و نتایج ملموست بگی. یا جایی که به راهنمایی نیاز داشتی بدون اینکه غر بزنی فقط تبادل نظر کنی. من و خواهرم یاد گرفتیم اصلا ناله نکنیم و به جاش دنبال راه حل باشیم.

این شده عادت همیشگیم که در حین کارهای روزمره مثل آشپزی و ظرف شستن گوشهام بیکار نباشن. یا فایل گوش میدم یا با صدای بلند تمرینها و جملات تاکیدیم رو تکرار میکنم. گاهی هم کتاب صوتیهایی که دقیقا در جهت آموزشهای استاد هست. من کتاب زیاد گوش دادم ولی فقط یکی دوتاش هست که دقیقا مثل استاد شسته رفته و بدون حاشیه مطالب اصلی رو بیان کرده. همونا رو گاهی گوش میدم. وقتی این کارها رو نکنم دقیقا ذهن نجواگرم شروع میکنه و من یهو متوجه میشم که مثلا 10 دقیقه هست که دارم به ساز ذهنم میرقصم. استاپ میکنم و میگم بسه من اقتدار جهان خودمم و اجازه نمیدم تو منو کنترل کنی. به قول استاد این اسب چموش رو کنترلش میکنم و ازش سواری می گیرم.

عاشقتونم و امیدوارم همه یه روزی دور هم جمع بشیم و با استاد برای موفقیتهامون جشن بگیریم.