عادتی که زندگی شما را برای همیشه تغییر می دهد | قسمت 2 - صفحه 18

سلام و درووووود بر استاد عزیز و مریمه جاان :)

جالبه بدونید من هم از نوشتن استفاده میکنم و ف تا الان چندین دفرت پر کردم و به محض اینکه سره کار صبح ها تایم نوشتن ندارم یا کارو برنامه ریزیم به هم میخوره به طرز عجیبی میبینم که اتفات و مسایلی در زندگیم پیش میاد و سریع تلنگری میشه که سریع برگردم و بنویسم .

من با نوشتن انقدر سریع جوای می گیرم که حتی وقتی تاریخ بالای نوشته هام رو میبینم تعجب و شگفت زده میشم

بعضی از آرزوها و تصاویر زیبایی که برای خودم تصور و یا درخواست کردم شاید کمتر از یکماه به واقعیت تبدیل میشه و وقتی من بهش میرسم با تعجب صفحات رو میرم عقب تا ببینم این ارزو یا خواسترو کی نوشتم و با تعجب میبینم که مثلا 17 روز یا 14 روز یا 20 روز قبل بوده و من الان به اون خواسته رسیدم.

*جالب ترین چیزی که چندماهه پیش برام اتفاق افتاد این بود که به خاطر یه بحث کاری بشدت ناراحت شدم و تمامه ناراحتی های چندساله از کار و همکاران رو که سعی کرده بودم ازشون چشم پوشی کنم در یک لحظه و یک روز مثل یک بمب بزرگ منفجر شد و من بحث سنگینی با یکی از مدیرانم کردم . با دستای لرزان از عصبانیت و بغض سنگین داشتم رانندگی میکردم به سمت خونه و هی به خودم میگفتم تو که ادعات میشه عباسمنشی هستی چرااا نفست بالا نمیاااد؟؟؟!!

تو که این همه رو خودت و نکات مثبت کار کردی الان میخوای چطوری حلش کنی ؟؟

آیا تو هنوز همون ادمه ضعیفه چندسال پیشی پس این همه دفتر پر کردی چی یاد گرفتی ؟؟

من شب تا صبح فکر کردم و به خودم و به عباسمنشی بودنم و به زحمات 10 سالم سره کار و جایگاهم و با وجودی که به کارم احتیاج داشتم گفتم صبح با قدرت میرم مامه انچه بر من گذشته و فکر کردم حقم نادیده گرفته شده رو محکم به میرعامل میگم و بعد استعفا میدم

استعفا میدم چون —- خدا رو دارم

صبح یه بغضی همراه با یه قدرت همراه با ناراحتی ولی ته دلی قرص از وجود خدا باهام بود یه حسی که هم خیلی سنگین بود برام هم به خودم میگفتم به خودت افتخار کن

و موقع رانندگی شیشه های ماشینمو دادم بالا و داد زدم این همه نوشتی سپاسگذارم پس سپاسگزار باااش

و تصمیم گرفتم که با فریاد به خودم بگم به خودت افتخار کن که انقد قوی هستی ( درحالیکه ته دلم ترس اینو اشتم که زحمات چندسالم چی میشه ، حقوق و پول از کجا میاد و چی و چی …) و رانندگی میکردم و داد میزدم(( خدایا شکرت که دارم میرم استعفا بدم *)))!!!

خدایا شکرت که انقدر قوی هستم که میرم و استعفا میدم و کلی ازین حرفا خلاصه …

و مستقیم رفتم تو اتاقه مدیرعامل و تمامه حرفای دلم رو زدم و گفتم من نمی مونم چون فکر میکنم داره به شخصیتم توهین میشه و جایگاهم باید تا الان بالا تر از اینا بود و حقم هم داره ضایع میشه و من با این مدیر کار نمی کنم و از تمام مشکلاتم با قدرت حرف زدم و نامه استعفامو دادم به مدیرعاملی که از اول سال 33 نفر رو خودش اخراج کرده بود

اما با کمال تعجب و تمامه حرفایی که من اگر قرار بود و میدونستم قراره اینجا بمونم قطعا نمی گفتم ( یعنی همرو شستم از جمله کلیه اعضای هیات مدیره* خخخخ :)))

مدیرعامل نامه استعفا مو پاره کرد و گفت یکم آب بخور و الان برو استراحت کن مدیر مستقیم شما منم و اگر کسی حرفی زد فقط کافیه به من بگی و من همرو میندازم بیرون اما نیروهای خوبمو به هیچ وجه اجازه نمیدم برن

و چنروز بعد بهم یه پست بالا و افزایش حقوق داد :)

خلاصه از اونروز و از اون فشار فکر ی که تازه این داستان یک دونه از معجزات خداوند بعد از اشنایی من با استاد عباسمنش هست من واقعا یه مرحله بزرگتر و قوی تر شدم .

شاید باید تجربه کنید که بدونید چی میگم اما فرق من از اون ادمی که سالها پیش هیچ خدایی نداشت با ادمی که الان میگه خدا پشتمه پس به هیشکی احتیاج ندارم یک نمونش این بود .

پس الکی و به دروغ هم شده داد بزن حاااالم عاااالیههههه

و حالت به خدااا وندیه خدااا که عالی میشه .

دوستون دارم . الی