عادتی که زندگی شما را برای همیشه تغییر می دهد | قسمت 1

بسم الله الرحمن الرحیم

سلام استاد عزیزم

سلام خانم شایسته نازنین

سلام دوستان گلم

اولین نکته ای که توجه من رو به خودش جلب کرد استاد تیتر این فایل بود

“عادتی که می تواند زندگی شما را تغییر دهد” یعنی چی میتونه باشه؟ چه راز ناگفته ای قرار فاش بشه؟

سریع پلی کردم و با تمرکز 100٪ گوش کردم و فهمیدم برداشت اولیه ام از اون تیتر غلط بود. شما در مورد قانونی صحبت کردید که محتوای اصلی تمام فایل هاتون هست.”اعراض از روی نکات منفی و تمرکز روی نکات مثبت” ادامه دادم، رسید به جایی که شما یک تمرین به ما دادید که هر کسی تو بخش کامنت های سایت یا از تجربیاتش در این زمینه بنویسه یا از شکل و نحوه ی استفاده اش از این قانون.

یکی از ویژگی های فوق العاده شما استاد، اینه که تاثیرگذاری عمیقی روی شاگردانتون دارید و خیلی محکم و جدی صحبت می کنید. طوری که مخاطب مشتاق میشه برای عمل به تمرینات، برای فکر کردن به حرفاتون. این در جایگاه اول قرار می گیره که کمکم کرد تا به سرعت خاطرات تو ذهنم مرور بشه.

حالا برم سر اصل مطلب: سال 400 من سرباز بودم تو یکی از شهرهای زاهدان به اسم میرجاوه. کار من مربوط به مسائل اداری و کاغذ بازی میشد و به سیستم ناجا هم دسترسی داشتم که اینترنت نبود، فقط سایت های که مربوط به نیروی انتظامی میشد.

من تو اون شرایط که از لحاظ جغرافیایی دور و برمون همش بیابون بود، از لحاظ فیزیکی همش بیگاری و کم خوابی بود، سربازا همدیگرو اذیت میکردن کادری ها سربازا رو اذیت می کردند… من سعی کردم تا جایی که میتونم به نکات مثبت توجه کنم تا جایی که میتونم زیبایی ها رو ببینم

چجوری؟ تو همون سایت هایی که گفتم اخبار و روزنامه هایی بود که پایینش چند تا عکس بود. من به اخبارش کاری نداشتم می رفتم عکس هایی رو که قشنگ بودند یا خفن و باحال بودند رو می رفتم نگاه می کردم. مثلا عکس های هنگ چابهار که نیرو دریایی بودن نگاه می کردم عکس های فلان پادگان که تو شمال بود نگاه می کردم و خلاصه می رفتم عکس هایی پیدا می کردم که بهم احساس خوبی می دادند. اونجا هم خیلی خشک و بی روح بود و اگر یه نقاشی درخت هم بهم نشون می دادن کلی ذوق می کردم. وقتی دریا رو می دیدم که دیگه ذوق مرگ می شدم و اصلا روحیه من زمین تا آسمون فرق می کرد.

الان نوبت رسید به اینکه از نتیجه ای که این عمل این تمرکز بر نکات مثبت برای من داشت بهتون بگم. تقریبا یکسال گذشت و ماه مهر بود که من تازه مرخصیم تموم شده بود، دو سه روز از حضورم می گذشت یک روز فرمانده ام بهم گفت اسم من رو برای یک جشنی که از طرف هنگ برگزار میشه رد کرده به عنوان سرباز نمونه اونم وقتی که من نبودم.

فردا صبح من و دوتا دیگه از سربازا رفتیم هنگ و یک‌جایی نشستیم. به ما گفته بودند جشن قراره تو خود هنگ برگزار بشه ولی دیدم که چند تا اتوبوس اومدند و یک دفعه گفتن قراره بریم آبشار لادیز!!

حالا این نکته رو هم بگم که چند شب قبل تر من با یکی از دوستانم که بچه خود زاهدان بود صحبت می کردم و بهم گفتش که همین آبشار لادیز یکی از زیباترین مکان های دیدنی تو کل زاهدانه.

برای من خیلی جالبه از زمانی که آموزشی بودم همیشه می گفتن مرز شوخی نداره و کلی شهید شدن و … ولی هیچ کس نگفته بود که اردوی تفریحی هم برگزار می کنن اما من به هر حال هدایت شدم به سمت تجربه این زیبایی.

ادامه داستان: ما سوار اتوبوس شدیم و نیم ساعت هم بیشتر فاصله نداشت با ما، و من یکی از بهترین روز های عمرم رو تجربه کردم. اونقدر بهم خوش گذشت که یادم رفته بودم که من سربازم. نکات مثبتش: کلی کادر مجرب و باتجربه همراه ما بودند همه طرف رو پوشش می دادند، به خوبی از ما پذیرایی کردند هم صبحانه و هم ناهار که جوجه کباب بود جای شما خالی، هدیه دادند، کلی ورزش کردیم شنا کردیم و … قبل از غروب تموم شد و سوار اتوبوس ها شدیم که برگردیم.

این تیکه آخرش را لطفا با دقت بخوانید چون خیلی نکته مهمی هست؛ زمانی که برگشتم پاسگاه، خیلی هم خسته بودم، همان دم در ورودی فرمانده ام بهم گفت”سجادی برو بالا پستی!” هر پست ما دو ساعت بود ولی به من گفتن که چهار ساعت پست بدم. اولش ناراحت شدم چون فقط دلم می خواست برم بخوابم. خیلی خسته بودم و ذهنم شروع کرد “ای بابا! عجب آدمایی هستن، چقدر مگه آدم میتونه ضالم باشه!” ولی من گفتم نه! اولا که فرمانده ام کسی بود که اسم منو گفته بود و من وظیفه ام بود تا در حقش جبران کنم؛ دوما که الان هنوز تازه سر شبه و بعدش میرم قشنگ تا صبح می خوابم؛ و مهم تر اینکه تو این بیابون، یک بهشت بسیار زیبا به فاصله نیم ساعت از من وجود داشته و من نمی دونستم و ممکن بود هیچ وقت هم ازش خبردار نشوم ولی خدا به من لطف کرد و منو هدایت کرد.

و همه چیز از همون عکس ها شروع شد. همون عکس های که من با ذوق و شوق می رفتم دنبال می گشتم و پیدا می کردم. و به جایی هدایت شدم که همه اون عکس ها رو تو واقعیت تجربه کردم.

من الان به این باور و یقین رسیدم که اگر هر کدوم از ما تو هر شرایطی که هستیم فرقی نمیکنه، اگر با عشق از محتوای سریال سفر به دور آمریکا و سریال زندگی در بهشت استفاده کنیم، تحسین کنیم به یک تجربه واقعی از آنچه که دیدیم می رسیم.

خدا رو صد هزار مرتبه شکر می کنم استاد که باعث شدید من این خاطره رو بیاد بیارم. با اینکه کلی تو دفترام نوشته بودم کلی تحسین کرد این اتفاق رو کلی سپاس گذاری کردم بازم متاسفانه فراموش کرده بودم که چنین تجربه فوق العاده ای در زندگیم داشتم.

ولی فقط یک جرقه می خواستم یک جرقه مثل تمرینی که شما گفتید و من خیلی از شما ممنون هستم که اصول و قوانین رو همیشه به شکل های مختلف تکرار می کنید

امیدوارم همیشه خوب باشید

با تقدیم و احترام

سید مهدی سجادی نیا