عادتی که زندگی شما را برای همیشه تغییر می دهد | قسمت 1 - صفحه 34 (به ترتیب امتیاز)

به نام خداوند مهربان

سلام به استاد عزیز مریم جان عزیز وهمه ی عزیزانم در این سایت الهی

خداروشکر یک بار دیگه این فایل ارزشمند رو گوش دادم و می‌خوام به سوالات این فایل جواب بدم برای خودم

اینکه تمام فایل ها و محصولات و دوره های استاد عزیز حول تمرکز برنکات مثبت می‌چرخه و کل قانون و کل داستان همینه که تمرکز برنکات مثبت به ما احساس بهتری میده و احساس خوب =اتفاقات خوب در این هیچ شکی نیست ،اما اما اما این قانون انقدر سادس ،انقد سادس که همه به راحتی ازکنارش رد میشیم کما اینکه تمرکز بر نکات مثبت یعنی حضور در لحظه ،یعنی رهابودن ،یعنی تسلیم ،یعنی سرسپردگی ،یعنی اعتماد به رب ، تمرکز برنکات مثبت یعنی تجربه ی عمیق زندگی ،یعنی شنا کردن در عمق های عمیق اقیانوس زندگی ، و خیلی‌ها متاسفانه همون ساحل زندگی و شنا در اون قسمت کم عمق رو ترجیح میدن به تمام لذت های واقعی به تمام ناشناخته هایی که پیش روشونه و با حرکت به سمت اون ناشناخته ها هربار عمیق تر خودشونو ،وزندگی رو تجربه میکنن ، آره تمرکز بر نکات مثبت همه چیزه رضا ،رضا تمرکز برنکات مثبت همه چیزه ،تمرکز برنکات مثبت یعنی نگاه کردن از دریچه ی روح ،تمرکز برنکات مثبت یعنی نگاه کردن از دید منبع هستی تنها منبع خیر ،تمرکز برنکات مثبت یعنی قبول اینکه من تسلیمم و باور دارم که در زمان مناسب خواسته های کوچک و بزرگم رخ خواهند داد ، تمرکز بر نکات مثبت یعنی اعراض از ناخواسته ها، تمرکز برنکات مثبت یعنی عمل به قانون بزرگ رهایی ، تمرکز برنکات مثبت یعنی همه چیز ، حالا چی شده که من برای هدفی مدام عجله میکنم ؟؟؟ چی شده که سخته برام بپذیرم که من با کارکردن برروی باورهام و عمل به الهاماتم هرچند مسخره هرچند غیرقابل درک و…. میتونم برسم به اون چشم انداز والایی که دارم ؟؟؟و به جاش از این پیروی میکنم که نه سخته من باید شکست بخورم و ادامه بدم و سختی بکشم و ووووووو ؟؟؟ چرا ؟؟؟ چون بخوام روراست باشم ، دلیلش اینه که کنترل ورودی هارو خیلی مسعلع پیش پا افتاده می‌دونم و میگم حالا یه مکالمه دو دیقس دیگه ،سوار ماشین شدم و به جای اینکه هندزفری تو گوشم باشه و یا بحث و عوض کنم ، چشم و گوش و همه چی و ول میکنم که مزخرفات داخل تاکسی و بشنوه به هوای اینکه حالا بابا چیزی نمونده الان میرسیم و پیاده میشم ، کنترل ورودی های ذهنم یعنی کنترل تمام چیزهایی که دارن به شخصیت من شکل میدن ، کنترل ورودی های ذهنم یعنی کنترل همه ی آن چیزی که می‌خوام تجربه کنم یا نمی‌خوام ،کنترل ورودی های ذهنم یعنی کنترل زندگیم و هدایتش به هرسمتی ، خب چقدر دارم بدون رودربایستی با کسی وقتی حرف از چرت و پرت و مزخرف شروع می‌کنه بزنه حرفشو قطع میکنم ؟؟؟ چقدر برای روحم برای خداوند وجودم که نمی‌خواد تو این فضا باشه و این چرندیات و بشنوه ارزش قایل میشم و جمع و سریع ترک میکنم؟؟؟؟چقدر شجاعت دارم که وقتی طرف شروع می‌کنه از مزخرف حرف بزنه از هر آن چیزی که در مسیر اهدافم نیست و مغایرت داره با قانون ابدی که شناختم ،چقدر شجاعت دارم که اصن بدون اینکه حتی کلمه ای حرف بزنم ، کلا پاشم برم ؟؟؟ یا فک میکنم این بی ادبیه به طرف مقابل؟؟؟بی ادبیه ؟؟؟ نه بی ادبی نیست ،نه زیاده روی نیست ، می‌دونی چرا ؟؟؟ چون اون داره با اون حرفاش سم تحویل من میده ،داره با اون مزخرفاتش زهر میده به روحم ،داره با کلمه به کلمش منو از اصلم دور می‌کنه ،پس بره تو دیوار خیلی بهتره ، چقدر شجاعت داریم ؟؟؟ چقدر احساس لیاقت دارم و چقدر قبول دارم که من ارزشمندم؟؟؟ به اندازه ای که همون اول بحث بلند شدم و یا بحث و عوض کردم به همون اندازه من احساس لیاقت و ارزشمندی دارم ، به همون اندازه که از آدم های سمی خودمو دور نگه میدارم حتی برادر حتی خواهر حتی نزدیک ترین کس به همون اندازه من خودمو لایق می‌دونم خودمو ارزشمند می‌دونم ،به همون اندازه که وقتی پدرو مادرم شروع میکنن کمی حرف نامربوط بزنن با نهایت ادب سعی میکنم بحثشونو عوض کنم و یا با نهایت ادب بدون اینکه ازم برنجن برم تو اتاقم به همون اندازه من خودمو لایق می‌دونم ، به همون اندازه دارم به خدا میگم که خدایا ببین من تعهدم تعهده ها من حرفم حرفه من ارادشو دارم که سمت خودمو انجام بدم و خودمو همه جوره ایزوله کنم ،به همون اندازه دارم به خدا میگم که خدایا من قدممو برمیدارم ها ، و به اندازه هر قدم من خداوند و این سیستم هزاران قدم برام برمیداره ، سرند می‌کنه ، منو وقتی متعهد میبینه جدا می‌کنه از اون آدم های ناجالب ، منو هدایت می‌کنه به سمت زیبایی ها در هر ابعادی و میزان این هدایت بستگی داره به میزان تعهد من به عمل به این قوانین ،به قانون کنترل ورودی های ذهنم در هر بعدی و به شکل دقیق ، و خداوند چیزی نیست جز باورهای من ،اون چیزی نیست جز فرکانس های من و من چقدر لایقم برای مقامی که برام در نظر گرفته ؟؟؟چقدر لایقم ؟؟؟ آیا جانشین لایقی هستم؟؟؟ آیا همانی هستم که خداوند جهان و مسخر اون کرده ؟؟؟مسخر باورهای اون؟؟؟ آیا همانم؟؟؟ آیا چقدر به این قوانین ساده و ثابت الهی عمل میکنم؟؟؟ آیا این حرفای زیبارو مینویسم که بگم منم اینطوریم و بقیه منو اینطوری ببینن یا نه به تک تک نوشته هام سعی میکنم عمل کنم؟؟؟ می‌خوام بگم که

شجاعت یعنی کنترل ذهن

احساس لیاقت یعنی کنترل ذهن

احساس ارزشمندی یعنی کنترل ذهن

عزت نفس یعنی کنترل ذهن

توحید یعنی کنترل ذهن

زیبا بینی یعنی نهایت شجاعت

توجه برنکات مثبت هر لحظه و هرچیز زمانی که حتی اوضاع به هم ریختس به ظاهر یعنی نهایت شجاعت

ایمان یعنی کنترل ذهن

توکل یعنی کنترل ذهن

و کنترل ذهن یعنی تلاش مستمر در هر لحظه برای هماهنگ نمودن ذهن با روح

یعنی تربیت ذهن طوری که به تمام اتفاقات آن نگاهی را داشته باشد که روح ویا خداوند مینگرد ،

کنترل ذهن یعنی ابراهیم که آتش اورا نسوزاند

کنترل ذهن یعنی نوح که در کوهستان کشتی ساخت بی آنکه ضره ای به کار خودش شک کند که بابا آخه کی بالای کوهستان کشتی میسازه ؟؟؟

کنترل ذهن یعنی ابراهیم که بدون در نظر گرفتن درستی و نادرستی کارش و حرف دیگران

فرزندش و به قربانگاه برد.

کنترل ذهن یعنی کنترل زندگی

و من چقدر متعهدم در هر لحظه؟؟؟

هدفم فقط جوابگویی به سوالات این فایل بود اما فک کنم اینا باید بهم یادآوری میشد .

الهی صدهزار مرتبه شکرت

راهکار من برای دیدن زیبایی ها از همون اول صبح شروع میشه و شب قبلش که در هر شرایطی باشم باید باید و باید حسمو خوب کنم و بعد بخوابم و خدارو صدهزار مرتبه شکر که یادم نمیاد در این مدت به تضادی برخورده باشم که آرامش منو بتونه حتی کمی ازم بگیره ،چون از خدا آمده ام و به سوی او بازمیگردم ،چون تضاد برای این اومده که خواستمو واضح تر بشناسم ، چون خداوند جواب تمام سوالات عالم را دارد ،تمام جوابهایی که بشر سوالشان را میداند یا نمی‌داند را دارد ،چون برگی بی اذن اون زمین نمی افته ، چون اون از دانه ای که کاشته میشود از ذرات بخاری که بالا میرود و هرچیز ،از غنچه ای که میشکفد همه و همه خبر دارد و همه به اذن اوست ،پس هیچگاه هیچگاه هیچگاه اوضاع از دست این مدیر کیهان این تنها قدرت هستی خارج نمی‌شود ،اگربه شرایطی برخوردم و فکر کردم که اوضاع دیگه درست نمیشه باید از خداوند طلب بخشش کنم به خاطر این فکر و با توکل در مسیر تکاملم برای کسب ایمان بیشتر حرکت کنم .

پس من سعی میکنم اول صب فرکانسمو با شکرگزاری یا هرچیزی تحت هر شرایطی با فرکانس منبع و روحم تنظیم کنم و و تا وقتی که اجازه ندم چیزی حالمو بد کنه من مدام به سمت زیباییها و قشنگی های بیشتر و اتفاقاتی که حس خوب منو بیشتر میکنن ،براساس قانون جذب بزرگترین قانون هستی هدایت میشم ،خب حالا در حالتی که اوضاع کمی نامساعده چی ؟؟؟چطوری به زیباییها توجه کنم؟؟؟خب از اونجایی که من همواره سعی میکنم در فرکانس خوب باشم و خداوند رو تنها منبع قدرت و خالق باور کنم طبق این قانون اگر در شرایطی قرار بگیرم که کمی اوضاع نامساعده ،توجه میکنم و دنبال اینم که چه درسی برای من داره ،چون وقتی در مسیر احساس خوبم هر شرایطی پیش میاد ،هر اتفاقی به ظاهر نامناسب رخ میده صددرصد به نفع منه صددرصد الخیر فی ما وقع است صددرصد همون اتفاق و یا شرایطیه که منو به خواستم می‌رسونه و یا منو یک قدم به خواستم نزدیکتر می‌کنه و از اونجایی که جهان برده ی باورهای منه ،جهان مسخر فرکانس های منه ،اون اوضاع و شرایط به لطف الله مهربان به همانگونه که من باور کردم و فرکانسشو فرستادم به نفع من تغییر خواهد کرد به لطف الله مهربانم به بی نهایت طریق و به طریق هایی که در گرای ذهن محدود زمینی من نیست ،اما خرد لایتناهی راه را باز می‌کند و من به این خرد لایتناهی متصل هستم ،

و اگر در روز مره به محیطی که وارد میشوم کمی سخت بود پیداکردن نکته مثبت یا در نگاه اول امکانش نبود خیلی راحت از خودم سوال میپرسم ، خب اینجا چه نکته ی مثبتی داره ؟؟؟و ذهنم باید اطاعت کنه و برگرده دنبال جواب سوالی که مطرح کردم و من عاشق این خداوندم که همه قوانینش دقیقه و جهان رو مسخر من کرده ،همه جوره

و اینکه راجب سوالی که مطرح شد اینکه بیشتر نوشتاریم یا گفتاری ؟؟میتونم بگم هردو

بعضی موقع ها رو مود نوشتاریم و بعضی موقع ها رو موده گفتاریم و هردو اون شور و شعف و اون حس بی نظیر و بهم میدن و میتونم بگم که آدم میانه رویی هستم با گرایش خیلی زیاد به برون گرایی و بستگی داره دیگه بعضی موقع ها عاشق اینم که تنها باشم و کم صحبت کنم و شنونده باشم و خلوت کنم و بیشتر موقع ها احساساتم و بیان میکنم با شدت تمام البته به لطف خداوند و آموزه های استاد عزیزم تمام احساساتی که بیان میکنم احساس خوب و رویاپردازی و هیجانات حاصل از اون هاست و وقتی کمی احساسم وفرکانسم پایینه ،و داره می‌ره به سمت احساس بد سریع به خودم نهیب میزنم جمله ی بی نظیر استاد و میگم رضا مهم نیست با چه منطقی ها ولی داری به سمت آتیش میری ، با هر منطقی دست کنی تو آتیش میسوزونتت ،با هر منطقی عصبانی بشی از فرکانس خدا داری میای بیرون ،با هر منطقی ناراحت باشی ، جهان اتفاقات بد و برات میچینه ، پس سریع به دنبال یک فکر کمی بهتر میگردم و کمی بهتر و کمی بهتر و کمی بهتر ‌و ادامه تا به احساس شکرگزاری برسم و البته این نوشتنش عین آب خوردنه و عمل بهش بی نهایت تمرین و ممارست و تکامل میخواد و هربار با اجرای این تمرین دفعه ی بعد طبق قانون بهتر و تواناتر میشیم

خدایا صدهزار مرتبه شکرت بابت بودن در این فرکانس و احاطه شدن با این آگاهی های ناب

خدایا تنها تورا میپرستم و تنها از تو یاری می‌جویم .

خدایا کمکم کن و حمایت و هداایتم کن تا مصداق کسی باشم که حرف و عملش یکی باشه و هربار بهتر و بهتر

خدایا ازت سپاسگزارم بی نهایت بابت وجودت و درهای رحمتت که هر لحظه به روی ما باز است به روی تمام کیهان نه فقط موجودات

الهی سپاس

در پناه الله یکتا .