روزشمارِ تحول زندگیِ من | فصل 2 - صفحه 32

بسم الله الرحمن الرحیم

شروع میکنم سفرنامه پر هیاهو و پر ماجرای خودم رو.

میخوام از تجربیاتم از سفرنامه اول بگم براتون.

از کارکردن و نتیجه دادن قانون در هرجهتی که ازش استفاده کنیم،چه منفی و چه مثبت،تحت هر شرایطی جواب میده…

اولین روز سفرنامه ام را که شروع کردم ۱۸ مهر بود و اما امروز ۴ بهمن است که میخوام فصل دوم را شروع کنم،

توی اون ۳۰ روز چه بر من گذشت…

بگذار اول از قبل عملم بگم،

کلا از وقتی توی سایت ثبت نام کرده بودم شاید ۵ بار اومده بودم تو سایت، اونم وقتی میومدم از بس سرگردون بودم که چیکار کنم،صفحه رو میبستم و میرفتم دنبال زندگیم!

تقریبا یک ماه،بیست روز بود که به صورت جدی توی سایت میومدم و فایل گوش میدادم ولی از اینکه کامنت بذارم میترسیدم!عزت نفسم به شدت پایین بود..بلد نبودم چی بنویسم و از کجا بنویسیم و اصلا چرا من باید بنویسم؟ کامنت من که قرار نیست به هرحال لایک بخوره یا امتیاز بالایی بگیره، پس چرا اصلا بنویسم؟

اونقدر ترس توی دلم بود که…نسبت به همه چی..

نزدیک یه سال بود که استرسم شدت گرفته بود،قبلا خیلی کم بود ولی نسبت به افراد عادی زیاد تر بود،کم بود وزن شدید داشتم،سال ها بود رنگ عدد ۴۶ رو روی وزنه نمیدیدم با اینکه نه  سنم و نه قدم به این وزن میخورد،نرمال وزن برای من حداقل ۵۰ بود! با دکتر رژیمم نه تنها خوب نشد بلکه یه کیلو هم کم شدم،اون زمان ها مینداختم گردن اون دکتر به درد نخور مثلا!

اگه چند روز از مامانی جونم جدا میشدم که دیگه هیچی!

همش بخاطر استرس حالت تهوع داشتم و نمی تونستم تو جامعه باشم!بخاطر استرس زیاد کنکورمو خراب کردم با اینکه خونده بودم!

خلاصه از اخرای شهریور بود که فهمیدم با این وضع زندگی تنها خواستم مرگه!

اولین کامنتی که گذاشتم ۶ مهر بود،اونم از مدیر فنی دوست داشتنی بابت کیفیت سایت تشکر کردم،هنوز جرئت نظر دادن نمیکردم،

خلاصه گذشت و گذشت چون مامانم چندتا از محصولات رو خریده بودند،منم یکم گوش میکردم،

تا اینکه سفرنامه رو  شروع کردم۱۸ مهر بود،۴ ماه پیش!

هرروز تو نوت گوشیم مینوشتم، حدودا تا الان بیشتر از۲۰۰صفحه نوشتم،

هرروز خواسته هامو،ارزو هامو،کوچکترین نشانه هامو،مثل کد تخفیف،چیزی سفارش میدادم ارسالش رایگان میشد،یه لبخند از طرف دوستی،ثبتش میکردم و تایید میکردم.

اون روز ها بود که نتایج کنکورم اومد،خیلی دوست داشتم تهران قبول بشم ولی نشدم،

خب…خیلی ناراحت شدم،ولی چون داشتم یاد میگرفتم نذاشتم ناراحتیم از حد نرمال تجاوز کنه،اون روزا با استفاده از اهرم رنج و لذت صبحا زود پا میشدم و چون رشتمم زبان هست ساعات زیادی رو صرف خواندن میکردم، یه روز که البته اتفاقی هم نبود، داشتم فایلارو زیرو رو میکردم که خواستم کشف قوانین قسمت۷ رو گوش کنم،پلی کردم،یه تا بلو فرش کوچیک دارم که میبافم،در حین بافتن بجای اهنگ،اونو گوش دادم،اخراش داشتم دیوانه میشدم،دقیقا همون حرفایی که باید میشنیدم،

اینکه یه مکان فیزیکی خاص خوشبختی تورو تضمین نمیکنه،اینکه اول بپذیر این شرایط تو خالقش بودی،بعد عوض شو،اونم باهات عوض میشه،

فک میکنم بیش از ۲۰،۳۰ بار در طول ماه گوشش دادم،باورش داشتم،درعین حال همشم منتظر نبودم که همین الان جام عوض بشه یا معجزه ای رخ بده،یه چیز و خیلی خوب یادگرفتم،اونم تکامله و رها کردن…

وقت رفتن به دانشگاه بود،چون اون مورد دلخواهم نبود(البته رشتم همونیه که میخوام ولی دانشگاه نه)،ذهنم مدام بازی در می اورد و از زمین و زمان و استادا و دانشجو هاو طرز درس دادن و خلاصه همه چی عیب میگرفت!

منم ساکت ننشستم!

یروز قلم و کاغذ برداشتم و شروع کردن به نوشتن خوبی های دانشگامون و بچه هامون،چقدر توی اینترنت راجب خوبی های دانشگاهمون چیزی پیدا کردم،در کنارش نوشتم که هنوز تازه وارد این محیط شدم،ادم های مثل من و هم فرکانس من کم کم دور و برم پیداشون میشن،کم کم منم دوست خوبمو پیدا میکنم،و یه عالمه چیز دیگه…

این فایلو با صدای خودم ضبط کردم،فک کنم حدود ۲۱ روز یا چند روز کمتر هرروز گوش میدادم،دیگه انقدر حالم خوب شده بود و محتویات اون جزوی از وجودم شده بود که ذهنم نمی تونست دهن باز کنه!و واقعا هم دانشگاهمون و استادامون و بجه هارو دوسشون داشتم

همون روز ها بود که داداشم که ازدواج کرده بود باید میرفت سر خونه زندگیش،تهران زندگی میکنه ،چون اونجا درس میخونه…

باید برای جهازیه و اسباب کشی کمکش میرفتیم تهران،این اولین نشونه برام بود که فهمیدم دارم روی باورام کار میکردم!

خلاصه اون سفر بینظیری بود..

علاوه بر اون چقد استرسم کم شده بود و من خیلی وقتا فراموشش میکردم که یروزی بخاطر همین استرس از وقتی میخواستم سوار قطار بشم،بجای خوشحالی سفر،بی دلیل اظطراب داشتم،همون روز ها بود که شدم ۴۶ کیلو! ۴ کیلو اضافه وزن برای من از مدال طلای المپیک ارزشش بیشتر بود!

چقدر سفر خوبی بود،

خونه ایی ‌که داداشم خرید نقطه ای عالی از شهر بود و خداروشکر!

برگشتیم شهرمون..ما یزد زندگی میکنیم، خیلی دلم میخواست دست از وابسته بودن نسبت به مامانم بردارم و یه سفر تنها برم تهران،.هفته ی بعدش بلیط توی دستم بود،اونم تنها فقط با بابام، درحالی که من برام مهم نبود مامانم الان اینجا نیست!

اصلا باورم نمیشه چجوری رفتم!

منکه یه بانک میخواستم برم حالت تهوع از استرس داشتم اونم بی دلیل!

دقیقا یکی از بهترین زمان های دنیا استاد فایل اصل بقا رو قرار داد و من هم صوتی و هم تصویریشو بیش از ۵۰ بار دیدم! چقد به من قدرت میداد..به منی که چون زن بودم دوست داشتم بهم ترحم بشه….تا بهم رحم کنن و تاییدم کنن که کارم درسته…قوی شدن رو یاد گرفتم…چقدر این فایل به من کمک کرد،خدایا شکرت..استاد از محکم حرف زدنت خوشم میاد..بعضی وقتا روم نمیشه حتی بعضی حرفاتو بشنوم،ازت میترسم و یه جورایی خجالت میکشم و فک میکنم یه معلمی هستی که داری منو میبینی وجنگم میکنی و میگی محکم باش! صاف واسا!

قوز نکن!

اون شبی که با بابام رفتم تهران،واقعا انتظار حالت تهوع و اظطراب داشتم ولی هرچی صبر کردم نیومد! برام جالب بود! خوشحال بودم! همیشه بی دلیل دلهره داشتم و اونروز فقط به رفتن و خوش گذروندن فکر میکردم،دست خودم نبود که استرس نداشتم،واقعا نبودش!

جالبش اینجاست من هیچ فایلی تحت عنوان چگونه از اظطراب خود بکاهیم گوش ندادم!

فهمیدم مهم نیس چی گوش بدی،اگه در مسیر درست باشی..همه مشکلات خود به خود به صورت کاملا طبیعی درمان میشن!

رفتم تهران،همون شهری که میخواستم دانشگاه‌ رو اونجا قبول بشم،این نشون میده  تنها راه رفتن به یه جای خوب حتما از طریق  کنکور نیست!با ساک قرمز نرفتم ،بلکه قهوه ای!

چه کارهایی که نکردم!

خودم تنهای تنها یه سبد خرید دستم گرفتم و رفتم بازارچه خرید اونم پیاده توی کوچه خیابون هایی که نمی شناختم، قبلا از اینکه از کسی ادرس بپرسم خجالت میکشیدم،اما اون زمان با اینکه ادرسو هم میدونستم،بازم میپرسیدم،تازه مردم از اینکه روشون یه جورایی حساب باز میکنی و اعتماد میکنی و در یه جمله ادم حسابشون کنی خیلی هم خوشحال میشن!

خودم تنهای تنها خط واحد سوار شدم و یه مسیر طولانی رو رفتم تا کتاب فروشی که میخواستم،مودبانه و با صدای بلند با فروشنده ها صحبت کردم،درخواست کردم و تمامش انجام شد! ندانسته به فروشگاهایی رفتم که همیشه تخفیف بودن! و چقدر سود کردم من..

نه از شب ترسیدم نه از تاریکی! نه از مردایی ‌که فکر میکردم همشون هرزن و خاکبرسر!

۱۰ روز تهران موندم ‌ هرروز یه عالمه تجربه کسب کردم!خیلی ها از اینکه لهجه تهرانی ندارن خجالت میکشن صحبت کنن! درحالی که من انقدر اعتماد به نفس پیدا کرده بودم ‌‌که فقط یزدی صحبت میکردم،تازه انقدر خوششون میومد فروشنده ها که نگو! سر همین قضیه چقدر تخفیف گرفتم!

بعد از اون سفر پربار برگشتم خونه، درحالی که پدرم فقط چندروز موندن و من تنها شدم!

بعد از اون جای همگی مخصوصا استاد خالی،رفتیم بندرعباس،خونه ی چندتا از عموهام اونجاست، برنامه این بود که بریم قشم گردی، هروقک میرفتیم بندر من از ترس قایق و کشی روی اب میترسیدم و قشم نمیترسیدم،

اندفعه هم خواستم بهانه بیارم و نرم و بازی درارم

ولی گفتم باید روی ترس هام پا بذارم،رفتم خیلی هم خوش گذشت!

میخوای بزرگی خدا رو ببینی برو دریا، عمیق! بزرگ!

همیشه خومو از خیلی از سرگرمی ها بخاطر ترس،محروم میکردم،

اونجا شتر بود که سواری میداد!

با اینکه یه پا میگفتم نرم یهو میوفته

اما گفتم نهههه! باس رفت!

خیلی هم حال داد!

بعد از اون سفر فهمیدم منشا خیلی از ترس های ما واقعا ترس نیست،چون ناشناخته هستن ترسناک بنظر میرسن وگرنه میتونن خیلی جذاب هم باشن!

فهمیدم چرا خدا توی قران به سفر سفارش میکنه!

چون ادم باز میشه،ادمای جدید میبینه،یه عالمه ترس هاش میریزه، بزرگ تر میشه!

واقعا سفر خاصیتش اینه.

تا اینجا گفتم از موفقیت هام،اگه سر و تهشو بزنی و بخوای زمان مفید حساب کنی میشه ۲ ماه مفید که من انقدر تغییر کردم و عوض شدم!

ولی خب یه جاهاییم کوتاهی کردم..

بذارین بگم براتون…

از وقتی رفتم تهران اخرای اذر بود تا وقتی از بندر برگشتم که اخرای دی ماه بود من به شدت کم و یا اصلا فایل گوش نمیکردم، اون نوشتنا و توی سایت اومدنا تعطیل شده بود، درسته که ادم میره مسافرت سرش شلوغ میشه،گرم کارای دیگه میشه،ولی ایا میشه گفت یادمش بره توی مسافرت نفس بکشه؟ یا غذا بخوره؟ باور کنید خداشاهده ارزش این فایلا و اهمیتش مثل غذا خوردن و نفس کشیدنه!

باور کنید اغراق نمیکنم!

اون دوماه کارکردن مفید و خوب تونست من رو یک ماه سیر نگه داره،یه ماه سرپاه و پر انرژی نگه داره،اما کم کم هضم شد و تمام!

نمیدونم باور میکنید یا نه الان که ۴ بهمنه،من درست شدم مثل چند ماه پیشم،۲ کیلو وزن کم کردم،استرسم و دلهر و حالت تهوع های بیجا و بی دلیل برگشتن و دارن من رو دیوونه میکنن!

تنها چیزی که میدونم و خیالم بابتش راحته اینه که میدونم اگه دوباه سفر نامه رو شروع کنم،نوشتن رو شروع کنم حالم عالی خواهد شد،

دیشب میخواستم برم  کتاب بخرم،از فکر اینکه تنها باید برم و مامانم نیست چه حال بدی بهم دست داد…

منی که دوماه پیشش تنها توی شهر غریب باحال خوب و ارامش رفته بودم خرید…

از هردو حالت قانون استفاده کردم..

اول اینکه مطمئن شدم جواب میده و این حرفا حقیقت داره

دوما اینکه هرجور بخوای دنیا برات پیش میبره

اصلا نگاه نمیکنه ایا به ضرر توعه یا به نفع تو،ایا حال تو با این خوب میشه یا بد،ایا تو دوستش داری یا نه!

توجهمون رو در هر لحظه روی موارد دلخواه و خواستمون بذاریم و با این فایلا و این جنس صحبت ها و هرروز گفتن و نوشتن ها حتی دوسه خط یا صحبتش با خودمون زندگی کنیم..مثل غذا خوردن واجب بدونیم!

الانم اومد سفرنامه فصل ۲ رو شروع کنم تا خوشبختی   ارامش رو به زندگیم برگردونم..

به راستی ما خالق شرایط خود هستیم!

۴/۱۱/۹۹