روزشمارِ تحول زندگیِ من | فصل 2 - صفحه 38

روز سی و هشتم سفر قشنگ رویاییم

خلاصه ای که از فایل امروزم درک کردم عادی پنداشتن همه باورهایی که منو به این نقطه ی زندگی رسونده. یه نقطه ی از نگاه خودم معمولی!

اما حالا فهمیدم معمولی نیست، اینکه اجازه بدم یکی کنار من از طلاق و تصادف و گرونی حرف بزنه، اینکه اجازه بدم تو ذهن خودم با کسی درگیر باشم و فکر کنم چه جوابی بهش بدم، اینکه فکر کنم نرسیدن به رویاهام عادی و طبیعیه…

بله با چنین ارتعاش و توجه و باورهایی که شکل داده ام نرسیدن طبق قوانین کاملا طبیعیه اما این طبیعی نیست که من فکر کنم سخته و باید صرف نظر کنم و بی خیال شم.

طبیعیه که من با توجه به باورهام روابط سخت و تلخی و معمولی رو بگذرونم اما باقی موندن در این جنس روابط اصلا طبیعی نیست.

لیلا طبیعی نیست که تو به خونه رویاهات نرسی،

طبیعی نیست که توی روابط بهت نهایت احترام گذاشته نشه،

طبیعی نیست که تو پوست و سلامتی و سرحالی خوبی داشته باشی

طبیعی نیست که از زندگی و وضعیت اکنونت نهایت لذت رو نبری و سجده شکر و عشق بر زمین نگذاری…

خیلی جالب بود که قبل از گذاشتن رد پای امروزم یه قسمتی از لایو استاد عباسمنش و استاد عرشیانفر رو دیدم که فقط به چند ثانیه ای از لایو برخوردم که استاد عباسمنش گفتن ذهن حتی یک دقیقه هم تورو آروم نمیذاره…

همین بود که شنیده بودم شیطان از چهار جهت توی ذهن میخونه. این شد که ذهنم رو بیشتر شناختم که وقتی حس و فکرم خراب میشه دیگه خودم رو سرزنش نکنم و در احساس بد باقی نمونم…

بدونم که اومدن فکر و حس بد طبیعیه ولی موندن در احساس بد طبیعی نیست و حتی سم مهلکه.

خدایا سپاسگزارم…

روز سی و هفتم سفر قشنگ رویاییم

رد پای امروزم رو در حالی اینجا میذارم که هنوز یک ساعت از دانلود و گوش دادن فایل مربوطش نمیگذره. در واقع فایل رو دانلود کردم تا بخوابم و صبح از وقتی بیدار شدم شروع به گوش دادن کنم. اما بخاطر روز تلخ و سختی که گذرونده بودم طاقتم نیومد و فایل تصویری رو با کیفیت عالی دانلود کردم و درحالی که لباسها رو پهن میکردم گوش میدادم. حتی درحالیکه داشت دانلود میشد من متن مریم و استاد عزیزم و تعدادی از کامنتها رو خوندم.

طوفان و تمرکز بر نکات مثبت.

دو نکته خیییییلی مهمی که کاملا مربوط به مسئله همین روزهام می شد. وقتی حرف میزدین بغض کردم و میخواستم از شدت عشق اشک بریزم. چطور شما از طوفان، از یک فروشگاه، از هرچیزی که آدم‌های معمولی به چشم فاجعه نگاه میکنن نکات مثبت و درس و از همه مهمتر وجود و قدرت خدا رو استخراج کردید. خروجی ها و نتیجه گیری های شما نگاه شما با آدم‌های معمولی زمین تا آسمونه. می خواستم بگم آدم‌های معمولی مثل من اما من دیگه نمیخوام معمولی باشم. آدم‌های معمولی فقط کسی رو موفق میدونن که موفقیت مالی  بزرگی داشته باشه درست عین من که کامنتها رو میخوندم هرجا موفقیت مالی بود با خودم میگفتم ها این شد! این نتیجه خوبی گرفته. چون حال عالی و عشق رو اونجور که باید نچشیده و درک نمی کردم نمی تونستم بفهمم اونی که داره از قشنگیای زندگی میگه به چه مدار بالایی از عشق و صلح و موفقیت رسیده. هنوز هم زیاد درک نمیکنم اما جرقه ها و تجربه هایی که میگذرونم اینو بهم میگه که بزرگترین موفقیت همون “احسن الحال” هست که توی قرآن اومده. حالا این احسن الحال میتونه رابطه بی نظیر باشه، ثروت خیلی بزرگ باشه یا قدرت معنوی ناب یا هر چیزی که خودمون میخوایم داشته باشیم.

چقدر زیبا از قدرت خدا گفتین، و اگر گفته های شما بشه باورهای من، تبدیل به لیلایی میشم که همیشه دوس داشتم همسر ایده آلم اونجوری باشه! دوس داشتم توی سختی و تنهایی بهش تکیه کنم و این روزها درکنار همسرم طعم تلخ تنهایی رو می چشیدم و هرچقدر سعی کردم عمق احساسم رو بهش بفهمونم بدتر شد و حرفهایی زدم که اولش خیلی پشیمون شدم و ترسیدم و فکر کردم فاجعه تر از این حرفها پیدا نمی شد. بیشتر بهم ریختم تا اینکه یه چیزی منو به گوش دادن فایل امروز کشوند. اسم طوفان که اومد فهمیدم دیگه نباید از طوفان بترسم‌. فهمیدم تکیه و توکل و ایمان من به خدا نسبت به شما قطره در برابر دریاست…

استاد عزیزم؛ من آموخته بودم خوشبختی و احساس تنهایی ما به دیگران نباید وابسته باشه ولی امشب فهمیدم حتی به خودمم نباید تکیه کنم چون یهو یه طوفان کلامی بلند میشه و هرچی جمع کرده بودم رو با خودش می بره. من فهمیدم باید به قدرت و تدبیر خدای خودم تکیه کنم، به مهر و توجه اون تکیه کنم. حالا خدا کیه؟ چیه؟ کجاست؟ چطور میتونه تنهاییمو پر کنه؟ چطور میتونه همه چیز و همه کس و تمام زندگیم بشه؟ اصلا همه زندگیم بوده و هست، ولی من چطور این بودن رو بچشم و درک کنم؟

میدونم در ادامه سفرم، و احتمال زیاد در دوره عزت نفس باورش خواهم کرد، بیشتر میشناسمش.

استاد نازنینم… چقدر راغبم کردی به این دیدار به این شناخت به این درک و ایمان هرچه بیشتر.‌..

و چقدر امشب احساسم نسبت به خودم بهتر شد وقتی خودم رو توی این مسیر یافتم. وقتی حس کردم که این پشیمونی و نگرانیم از سمت شیطانه و میخواد من فاصله ی عظیمی با خالقم حس کنم. میخواد با احساس گناه و ترس ذهنم رو پر از نجوا و گفتگو و تجزیه تحلیل های پیچیده ای کنه که انتهاش انحراف از راه مستقیمه…

لیلا از خدا هدایت و نجات خواسته که اینجاست، الان کنار شما و پیرو و پشت سر شماست و این جای تحسین داره.

امشب از خدای مهربونم میخوام من رو هزاران بار بیشتر از قبل هدایت کنه. کمکم کنه بشناسمش و ببینمش و همین الان یه احساسی بهم گفت اونجایی که به نجواها توجه نکنی و حتی برعکسش رو باور کنی ردپایی از این دیدار می یابی..‌‌.

خدایا متشکرم…

روز سی و پنجم سفر رویاییم

ماه‌هاست که جای خالی خودم روی توی زندگیم بیشتر حس میکنم. انگار دارم از دل خودم درمیارم اون همه سال غفلت و بی توجهی و بی محبت رو! من توجه و محبتی که به دیگران میکردم شاید یک هزارمش به خودم روا نداشتم و دریغ کردم. میخوام از تنهایی و نیاز دربیام، احساساتم رو درآغوش بگیرم. درباره خودم و برای خودم نامه بنویسم. لذتی رو که در بودن کنار کسایی که دوسشون دارم پیدا میکردم میخوام این بار همون طعم عشق و لذت رو با خودم تجربه کنم. نمیدونم چجوری اما از خدای خودم میخوام و خودم رو به جریان زلال هدایتش می سپرم تا آروم آروم یاد بگیرم چطور همونقدر که اونها رو دوس دارم همون اندازه و حتی بیشتر و وسیعتر و عمیقتر به خودم عشق بورزم.

صدایی از یوسف گمشده خودم از ته چاه می شنوم که دلم سخت براش تنگ شده و عجیب جای خالی اون رو توی زندگی حس میکنم…

روز سی و چهارم سفر رویاییم

اون مثالی که استاد از سمینارشون و اون دونفر زدن هربار منو تا دقیقه های طولانی یاد خودم انداخت. قبل از اینکه ازدواج کنم رابطم با خواهر همسرم خیلی خوب بود ازم خیلی تعریف میکرد از شب خواستگاری چنان راغب ازدواجمون بود انگار میخواست بگه بهتر از تو پیدا نمیشد. با حرفا و تعریفایی که می کرد. این تو ذهنم نقش بست که مثل خواهرم و حتی بهتر از خواهر و دوستم برام میشه و توی زندگی هر مشکلی داشته باشم کمکم میکنه حمایتم میکنه. نمی دونم این چیزی ک می نویسم درسته یانه. ممکنه خودش بخونه یا کسی براش تعریف کنه. اما قلبم میگه این همون ردپا و تجربه ای هست که توی سفرت باید ثبت بشه.

بعد عروسی اگه بگم ۱۸۰درجه عوض شد اشتباه نکردم. انگار اون نبود. به راحتی آب خوردن تحریک میشد و نه تنها نتونستم توی مشکلاتم روش حساب کنم بلکه از تمام کسایی که من باهاشون مشکل داشتم پشتیبانی کرد و جالب اینجاست که خودش هم با همون آدمها مشکل داشت اما جلوی من بشدت متعصبانه از اونها دفاع میکرد و… .

اونجا بود یاد فیلم حضرت یوسف افتادم وقتی برادراش خواستن توی چاه بندازنش گفت یه بار با خودم گفتم با وجود برادرانی قوی و شجاع چرا باید از کسی یا چیزی بترسم؟

دقیقا من با خودم گفتم با وجود دوست و خواهری مومن و دلسوز چرا نگران چیزی باشم؟

یوسف علیه السلام این اشتباه رو یه بار دیگه تکرار کرد اونم توی زندان وقتی دوستش آزاد میشه و میره دوباره در خدمت پادشاه کار کنه، یوسف از طریق دوستش از پادشاه درخواست و طلب آزادی میکنه و روی دوستش حساب وا میکنه.

اما من صدها بار توی حداقل این سه چهار سال زندگیم شاید اشتباهم رو تکرار کرده باشم. روی اصول قلبم پا گذاشتم خیلی جاها از احترام گذاشتن به خودم گذشتم بخاطر عذاب وجدانهای کلیشه ای، بخاطر ترس از اینکه شاید فلانی بتونه مسیر زندگیمو تغییر بده. روی آدمها برچسب بدجنس و بدخواه میزدم و از بدخواهی اونها در هراس بودم. چرا که باور نداشتم تنها یک قدرت در جهان وجود داره غیر از اون هرچی هست صفحه نمایش یا آیینه ای برای نمایش باورهای من و واسطه های خدا برای ثابت کردن این باورها هستند.

نمیگم اجی مجی لیلا الان یه مومن یکتا پرست شده و دیگه اشتباهاتش رو تکرار نمیکنه چون آموختم که شرک در دل مومن مثل مورچه ای سیاه روی سنگی سیاه در دل تاریکی شب هست‌. اما این بشارت رو به خودم میدم که من یک مومن هستم شاید در مدار ایمانی خیلی پایین اما توی مسیر هدایت افتادم، توی مسیر مراقبه و تلاش، مسیر شناخت هرچه بیشتر خالقم‌.

من، لیلا داورپناه، پاره ای از نور و روح الهی، قدم در مسیری گذاشتم که شاید تونل ها و تاریکی های مسیر خیلی باعث رعب و وحشتم بشه اما طی این سی چهل روز طعم شیرینی از فقط اندکی از عشق و ایمان رو چشیدم که اون رو با هیچ چیز عوض نمیکنم. نور ها و روزنه هایی در مسیرم تابیده اند که با هیچ مسیری عوضش نمیکنم. گاهی یا شاید اغلب به راه کج برم، تنفر، کینه، نگرانی و یاس و ناامیدی به من غلبه کنه اما وقتی به خودم میام و احساس پشیمونی میکنم ریسمان الهی رو محکمتر میگیرم و چنگ می اندازم چرا که زیباتر و سرراست تر و راحت تر از این مدار و ریسمان در تمام عمر سی و یک ساله ام ندیدم و نیافتم.

من اول به خودم و بعد به همه مخلوقات عشق می ورزم و دفعات این عشق ورزیدن و مثل رود جاری بودن، زلال و در حرکت بودن رو بیشتر و بیشتر و بیشتر میکنم.

خدایا متشکرم…