روزشمارِ تحول زندگیِ من | فصل 2 - صفحه 40

روز پنجاه و هفتم سفر رویایی من

خداوند برای ما انسانها که جهان و زمین و آسمانها رو برای ما مسخر کرده قانون کن فیکون هست وپاسخ خواسته ها رو خیلی سریع و راحت میده.

اگر ما باورهای متضاد با خواسته نداشته باشیم به محض اینکه درخواست میکنیم دریافت میکنیم. اگر می‌خواهیم و نمی‌شه یا دیر یا به سختی می شه به همون باورهای متضاد و محدود کننده برمیگرده. خداوند بی نهایت دست برای رقم زدن اتفاقات داره و ما نمی تونیم‌فکر کنیم اتفاقات چطور می افتن. اما فقط اگر باورهای مناسب داشته باشیم و ترمز که همون باورمحدودکنندست نداشته باشیم خیلی سریع به خواسته هامون می رسیم.

باورای محدود کننده کم کم ایجاد شدن و کم کم و با شناخت و تمرین هم از بین میرن و جاشون رو باید به باورهایی بدن که در ردیف رسیدن به خواسته ها باشن. این باورها همون افکار و اعتقاداتی هستن که وقتی به رویاها فکر می‌کنیم سراغمون میان و احساسمون رو بد میکنن. احساس فاصله، ناامیدی و ناراحتی به ما میدن.

ما باید اونها رو بشناسیم و باورهای مناسب و مثبت و زیبایی رو درجهت رویاهامون جایگزین اونها کنیم.

رو پنجاه و ششم سفر رویاییم

شرایط هرجور که باشه دوتا چیز باید برای من ثابت باشه: تمرکز روی خواسته هام، توجه به نوع احساسم.

تمام طول زندگی مسائل و جریانات مختلفی پیش میاد که ما رو متاثر میکنه و معمولا باعث میشن کانون توجه ما رو از سمت خواسته هامون به سمت خودشون ببرن. من گاهی به خودم میام‌ میبینم یه اتفاق کوچیک یا بزرگ یا خوب یا ظاهرا تلخ من رو از هدف و خواسته هام غافل کرده‌. گاهی پیش میاد که اون اتفاق و خبر یه مدت حالم رو بد کرده و من حسم رو خوب کردم فکرم رو عوض کردم و به خودم اومدم متوجه شدم من فقط تونستم خودم رو با اون محیط وفق بدم و بین احساس رضایت و دلمردگی و بی حوصلگی باقی موندم.

من برای نقد و قضاوت آدمها و شرایط اجتماعی، برای کنترل و تغییر دیگران اینجا نیستم. من برای تغییر و پیشرفت خودم اینجام، برای اینکه در مدار ثروت و عشق و قدرت باشم. من اینجام که ذهنم رو برای خلق شرایط خودم کنترل کنم.

روز پنجاه و چهارم سفر رویاییم

به نام خدایی که همه چیز و همه کس منه

کامنت یکی از عزیزان رو خوندم که میگفت قبل از خواب از خدا درخواست کن و بخواب.

وقتی خوندمش گفتم لیلا چقدر شبا قبل خواب با خدای مهربونت حرف زدی، یک صدم حرفایی که با عزیزان و دوستات حرف میزنی با خدای مهربونت از روزمرگی ها و دغدغه هات درمیون میذاری؟ بهش اعتماد میکنی؟ اصلا میدونی مخاطب کی هست؟

مخاطبت تنها قدرت جهانه، بزرگترین و زیباترین و مهربانترین نیروی هستیه که جز اون همه چیز از همونه!

چطور باور کنم و موحد باشم؟ به احساسات و افکار و مدارهام توجه و تمرکز داشته باشم.

احساس ایمان و آرامش و قدرت و شجاعت و اطمینان ما رو به راه توحید میبره، ترس و تنهایی و نگرانی و طمع و… شرک.

وقتی با خدای خودم حرف میزنم و ازش درخواست میکنم، نگاه کنم به احساسم. به گفته امام صادق(ع) اگر روایتش درست باشه :وقتی چیزی میخواهی و خواسته ای داری پس اینگونه بپندار که خواسته تو دم در است.

اگه اینجوری فکر کنم و احساس کنم و با خیال راحت و حال خوب بخوابم یعنی تو راه درستی ام.

و از خودم میخوام توی معاشرت هام یه کوچولو حواسم به افکار و احساساتم باشم که به کدوم سمت پیش میره.

خدایا متشکرم

روز پنجاه و دوم سفر رویاییم

همه چیز فرکانس های من و قوانین خداوند برای پاسخ به فرکانس های منه، شغل و مقدار درآمد و روابط و همکاران من همه پاسخ باورها و نگاه من به زندگیه.

اینکه منتظر باشم یه نفر دیگه برای ما فرصت شغلی ایجاد کنه و به ما روزی بده یعنی اون رو شریک خداوند و حتی جایگزین خدا قراردادیم و این کار کاملا با توحید و ایمان ما در تضاده. اون آدم میشه خدای ما و میتونه تصمیم بگیره ما چجوری زندگی کنیم.

خدا رو بخاطر نشونه هایی که این روزها برای راه افتادن کسب و کار مستقلم دریافت میکنم خیلی متشکرم.

روز چهل و نهم سفر رویایی قشنگم

چقدر روند طبیعی جهان برای من تعجب آوره.

خدایا چقدر ازت دور بودم. چقدر حس غریبی بهت داشتم چقدر زیبا و مهربان و توانایی

اون توانایی که قبلا نسبت به تو تصور می‌کردم و باور داشتم چی بود و الان چی دارم می شنوم؟

هروقت به این فکر میکنم که از اون همه تعداد فکری که از ذهنم رد میشه برای من چقدرش مثبته چقدر منفی خندم میگیره. از صبحه چند بار دارم یاد آوری میکنم میگم همین الان داشتی به چی فکر میکرد؟ بعد به خودم میگم با این نوع فکر و این حجم از تکرار نوع فکر توقع داری کجا باشی؟ شرایط جسمی و مالی و روابطت چطور باشه؟ توی این چند روز هروقت یادم اومده داشتم به ناخواسته هام فکر میکردم واقعا شاید ۱الی۵ درصد به خواسته فکر کرده باشم.