روزشمارِ تحول زندگیِ من | فصل 2 - صفحه 7

درود بر همه ی شما عشق آفرینان و بندگان راستین پروردگار ؛ خصوصا آقای عباس منش و خانم شایسته

امروز که مثل همیشه داشتم تو دفترم دریافتهام رو می نوشتم واژه ی “بی خیالی” مدام دور سرم می چرخید. بالاخره نوبت به “بی خیالی” رسید و نوشتم. این که این واژه در خانواده ی ما و شاید خیلیها به معنی “بی غیرتی”، “علافی”، “بی رگی و سیب زمینی صفتی” و “فرار از هرگونه مسوولیت” اطلاق میشه. هر وقت میخوان بزرگترین عیب کسی رو بگن میگن : اون که ازش انتظاری نمیره؛ طرف بی خیال تر از این حرفاس. و کلا کسی رو که نمیخوان جدی بگیرن میگن : خیلی بی خیاله. به همین خاطر وقتی من در فایلی از آقای عباس منش شنیدم که باید بی خیال بود و بی خیالی رو به خونسردی معنی کردن خیلی ذهن منو مشغول کرد. منظور ایشون این بود که این خونسردی از ایمان درست و قوی میاد نه از سر بی توجهی به زندگی و لذت و کامیابی. اما من همچنان با این واژه درگیر بودم. این که چطور میشه با خونسردی ، ایمان قوی داشت و کامیاب شد! جدا از معنی “بی خیالی” به “بی غیرتی و بی مسوولیتی” ؛ معنی دیگرش در دریافتهای من از اطرافیان و دوروبرم این بود که هر وقت کسی میخواست شخص گرفتار و مصیبت زده ای رو دلداری بده و به اصطلاح مثبت نکاه کنه به مشکل پیش آمده و شخص رو آروم کنه میگفت : بابا بی خیال ؛ اینم میگذره. تو بگذر ! ساده بگیر! دایورت کن! و مهمتر از همه فراموشش کن! خود من بارها و بارها این “فراموشی” رو انجام دادم و انقدر درین کار متبحر شده بودم که به سه سوت میتونستم اتفاق ناخوشایندم رو فراموش کنم و با وجودیکه قوانین رو به روشنی الان نمیدونستم اما موفقیتهای ریز و درشتی رو کسب می کردم. تا اینکه به در بسته ی محکمی برخوردم که هیچ مدله باز نمیشد. هرقدر خواستم فراموش کنم؛ بگذرم یا بی خیال بشم نشد که نشد. وقتی با آموزه های این سایت آشنا شدم هنوز نمیتونستم درکش کنم چون خیلی ماجراها بود که باید می فهمیدم. هر چند من قبل از این آشنایی با شرکت در ورکشاپها و سمینارهایی شنیده بودم که ” هراتفاقی برای خوبی من است.” اما تحلیل مساله در موقع وقوع مشکل سخت بود. تا این که اتفاقی برای رابطه ی برادرم با خانمش افتاد که این مساله ی “بی خیالی” رو دوباره به یادم آورد. و من هزاران باره معتقد شدم وقتی مساله ای رو حل نمی کنی و فقط ازش میگذری و فراموشش میکنی مثل اینه که فقط یه قرص مسکن خوردی و دردت موقتا آروم شده و باید ریشه ای به مساله بپردازی. من فهمیدم که ارزش اتفاقات ناخوشایند که در این سایت با نام “تضاد” شناخته شده کمتر از اتفاقات خوشایند نیست. اما تضادها یا خارهای گل به دو گونه اند. اونهایی که موقتی هستند مثل تصاویر ناخوشایند که به طور اتفاقی در کوچه و خیابان می بینیم یا در فضای مجازی با اونها روبرو میشیم که راه حلش عدم توجه به اونها و فی الفور توجه به تصاویر زیباست تا تاثیر اونها رو در دم از بین ببریم و کلا مراقب باشیم که در معرض تصاویر و وقایع و اشخاص این چنینی قرار نگیریم و به این شکل ورودیهای ذهنمون رو کنترل کنیم و دسته ی دوم اونهایی هستند که چندین بار در موقعیتهای مختلف برای خودمون و افراد نزدیک و معاشرمون تجربه ش می کنیم. در این مورد باید جدی گرفته بشه چون منشا اون باور محدود کننده و مخربیه که دیگه با اعراض نمیشه باهاش برخورد کرد و مطمئنا حرف و پیام مهمی داره که اینقدر خودشو تو زندگیمون نشون میده. فهمیدم که باید بهش توجه کنم؛ ازش تشکر کنم که با وجود بی توجهی من بازم بهم هشدار داده که مسیرم رو به سمت خواسته هام دارم اشتباه طی می کنم. فهمیدم به جای ناراحت و عصبانی شدن از وقوع ناخواسته یا تضاد و همینطور مبارزه با اون باید به پیامش گوش کنم و ببینم باور محدود کننده م چیه که سنگ شده تو راه زندگیم و هر روز پام رو هم لنگ تر میکنه! وقتی پیامش رو گرفتم ازش خداحافظی میکنم و برای همیشه از زندگی من بیرون میره. این “همیشه” به این معنی نیست که دیگه تضادی نخواهم دید ؛ بلکه اگر پیام رو دقیق فهمیده باشم و باورم رو درست کرده باشم و از مراقبت مداومش دست برنداشته باشم اون تضاد در اون موضوع خاص رو دیگه نخواهم دید وگرنه با غفلت از کنترل ورودیهای ذهن و مراقبت از سبک وسیاق شخصی و توکل به رب العالمین باز آش همون اش میشه و کاسه همون کاسه! شاید در مواردی بدتر! و توی دفترم نوشتم که با طرز صحیح برخورد با ناخواسته و تضاد میتونم به “بی خیالی” حقیقی که همون ایمان راستین به قدرت مطلق رب العالمینه برسم. به اون خونسردی و عدم نگرانی و آرامش واقعی. و بلافاصله اومدم اینجا و این قسمت سفرنامه رو خوندم و پیام نوروزی آقای عباس منش رو که برای سال 95 فرستاده بودن و خیلی وقت پیش دانلود کرده بودم بازم شنیدم. حالا دیگه با این دریافتها با خیال راحت “بی خیال” میشم و وقتی کسی بهم بگه “خیلی بی خیالی” به جای عصبی شدن و انجام کارهایی به ظاهر جدی و پر دردسر که نشون بدم من خیلی آدم سخت کوش و زحمت کش و مسوولی هستم و تو رو خدا منو دوست داشته باشید و قبولم کنید ؛ فقط به دنبال نکات ریز و درشت مثبت و دلخواهم میگردم که هر لحظه رو بهتر از لحظه ی قبل کنم. میرم بدون خجالت اسباب بازی هایی رو میخرم و باهاشون بازی میکنم که شوق و آرزوشون هیچوقت از دلم دور نشد. میرم همون کتابای شیرین با نقاشی های دوست داشتنی م رو میخونم که با هربار دیدن و خوندن اون کتابا نمیفهمم زمان چطور میگذره. میرم همون لباسای جینگول خودمو می پوشم که هروقت از جلوی آینه رد میشم کلی شاد میشم و با خودم خوشحالم. میرم اون سریالای بامزه ای رو می بینم که وقتی هم تنهام چنان قهقهه میزنم که تا چندتا خونه صدام میره. خلاصه : گفت آسان گیر بر خود کارها کز روی طبع / سخت می گیرد جهان بر مردمان سخت کوش

سپاسگزارم که خوندید. شاد باشید ؛ عاشق باشید ؛ بی خیال باشید !

عزت زیاد ؛ دنیا به کام !