روزشمارِ تحول زندگیِ من | فصل 3 - صفحه 1

سلام

روز هفتادم از سفرم

خوشحال شدم از این که فایل امروز مسیله ای دو عنوان کرد که من خدارو شکر توش قوی هستم. خداروشکر هزاربار شکر که همیشه تلاشم این بوده که همیشه خدارو تو کارها، رشد و پیشرفتم ببینم و همیشه می دونستم که دیگران وسیله هستند یا به قول استاد دستان خدا هستند.

سلام

روز شصت و هشتم از سفرم

فایل امروز در مورد ساختن باور ثروت ساز هست. این یکی از اصلی ترین پاشنه های آشیل من هست که خیلی خیلی هم محکم هست. هرچقدر هم فایل های مختلف رو گوش نیدم و باور سازی می کنم ولی باز ته دلم ذهن مرموزم بهم میگه تو که نمی تونی یا از تو گذشته یا بهم میگه تو که نمی تونی ثروتمندترین فرد جهان بشی و با نشون دادن انتهای هر جیزی جلو پیشرفت من رو می گیره. می خوام بگم لازم نیست که من بیل گیتس بشم لازم نیست که من ثروتمندترین فرد جهان بشم ولی لازم هست که من به اندازه ای ثروتمند بشم که توی زندگی احساس آرامش و امنیت کنم. شاید فکر این که بیل گیتس باید میشدم و نشدم بهم استرس و اضطراب بده ولی فکر این که من می تونم بهترین خودم باشم و هر روز تلاش کنم که از روز قبل بهتر باشم یا هر سال نسبت به سال قبلم بهتر باشم بهم آرام میده و کمکم می کنه که تمرکزم روی خودم باشه.

این رو هم به خودم و هم به دوستانی میگم که شاید حس و حالشون مثل من باشه و مضطرب بشن از چیزی که هستند و فکر می کردند که باید بشوند و نشدند. این طوری ذهن مرموز رو خاموش باید کرد هر لحظه که سرو کله اش پیدا میشه.

و من امروز از خودم و تلاشی که برای بودن و ثروتمند شدن و آرامش خودم می کنم راضی هستم و خدارو سپاسگذارم که این فرصت رو به من داد و مهم تر اینکه درک این مسیله رو به من یاد داد.

خدایا دستم تو دستات هست محکم نگهشون دار.

سلام

روز شصت و ششم از سفرم

نکته خیلی مهم این جلسه تو قسمت آخر فایل گفته شده:

“وقتی باورهایت را به گونه ای تغییر می دهی تا با آن قوانین هماهنگ باشد، آنوقت نه تنها شما را نادیده نمی گیرد، بلکه در برابرتان کرنش می کند، حامی تان می شود و به همان اندازه که با قوانینش هماهنگ می شوی، ایده ها، آدمها، شرایط و فرصت هایی را پیش رویتان می گذارد”.

به همان اندازه که با قوانین هماهنگ می شویم شرایط و فرصت ها پیش رویمان می آید. چقدر درست هست و چقدر من این رو با تمام وجودم درک کردم، درست زمان هایی که واقعا هماهنگ بودم و این هماهنگی رو از اعماق وجودم لمس می کردم. بارها شده که توی حس عالی بودم و جهان رو واقعا مسخر خودم می دونستم و چیزهایی که می خواستم واقعا برام اتفاق افتاد. صد در صد و نه حتی ذره ای کمتر.

در مقابلش هم روزهایی بوده که خودم رو انقدر کوچیک و ناتوان حس می کردم و خواسته هام غیر قابل انجام و دور بود که هرگز به لحظه رسیدن بهشون فکر نمی کردم. اما قدرت هماهنگی با کاینات کار راحتی نیست کاری هست که باید هر روز و هر روز کار کنی با خودت یادآوری کنی، انرژی مثبت ساطع کنی تا سطح انرژی بره بالا و اونوقت یک مدار بالاتر بدی و به خواستت برسی یا نزدیک بشی. اینه جهاد اکبر. اینه جهاد درونی که باید مدام و مستمر باشه چون اگه وقفه توش بیوفته یا فراموش کنی یا به خودت غره بشی با سرعت سقوط می کنی.

خدایا دستم تو دستات هست محکم نگهشون دار.

سلام

روز شصت و چهارم از سفرم

بعد از یک وقفه یک ماهه و درک بیشتر قوانین دوباره روزشمارم رو ادامه میدم. چقدر این تاکید درست هست. در واقع اصل قضیه همینه فقط و فقط تاکید بر باور اینکه باید باورهای محدود کننده رو از خودمون دور کنیم. نه اینکه فکر کنیم باورهای محدود کننده باورهای عجیب غریب و خیلی درشت و قابل دیدن و شاخص هستند. نه اتفاقا کاملا برعکس باورهای خیلی ریز و زیر پوستی که حتی به چشم‌نمی یاد حتی فکر نمیکنی این باور رو داری گاهی حتی فکر می کنی این ویژگی شخصیتی من هست. اما انقدر این باورهای ریز مثل پیچک به ما چسبیده اند و فرو رفته اند که واقعا شخصیت ما شدند.

مثلا در مورد خودم اینکه از یک لیوان چند بار استفاده میکنم و نمیشورم. نه اینکه مهم باشه ریشه این کار مهمه اونم اینه که من احساس میکنم اگه لیوان رو بشورم آب رو حروم کردم و زیاد مصرف گردم. همین حس مصرف کردن بهم عذاب وجدان میده. درحالیکه درست نیست. شاید اگه ایران زندگی می گردم و محدودیت منابع آبی بود این رو به این مساله ربط میدادم و درواقع خودم رو توجیه میکردم اما من اینجا تو آمریکا که سرشار از آب و سرسبزی هست. پس این یک تفکر محدود کننده است که من این رو به مرور و آشنا شدن با این مسایل توی خودم پیدا کردم و دارم روی از بین بردنش کار میکنم.

به همین ریزی و به همین سختی.

روز و شصت و دوم از سفرم

باورهای ریز دوست و پاگیر امان ازشون. تازه دارم متوجه باورهای محدودکننده مغزم میشم. تازه شناساییشون گردم و جالب اینه که می فهمم این باورها دارند جلوی حرکت من رو می گیرند و اینکه من اصلا نمی دونستم انقدر ادم خسیس و حساسی هستم اون هم توی چنین چیزهای بی ربط و بی اهمیتی.

مثل اینکه ترجیح میدم از بشقاب استفاده شده باز هم استفاده کنم و نذارمش توی ماشین ظرف شویی تا تمیز بشه چون خسیسیم می یاد یا استفاده از لیوان. خیلی برای خودم جالب هست که توی چنین چیزهایی حساس هستم. و جالب تر این هست که می دونم این باورها دارند جلوی دست و پای من رو میگیرند و من می دونم که باید برطرف کنم این هارو. و چقدر برام سخت هست. چقدر عجیب هست که سخت هست.

ولی خدارو شکر که متوجه شدم و دارم روشون کار می کنم. خداروشکر.