نقش هدف و انگیزه در «سلامتی جسم» - صفحه 25

سلام خدمت استاد عباسمنش عزیز‌ و خانم شایسته نازنین. خیلی ازتون ممنونم که همیشه باعث احساس خوب می شید. دیشب قسمت آخر سریال زندگی در بهشت رو دیدم. سینک ظرفشویی جدید خیلی خوشگل بود و اون میزی که درست کردید عالی بود. و در یک فایل دیگه، اون ابرهای روی دریاچه بی نظیر بود. خدا رو بارها و بارها شکر می کنم که من رو با شما آشنا کرد و به این مسیر هدایت کرد.و از شما بی نهایت سپاسگزارم که زیبایی های زندگی تون رو به ما نشون می دید و در ما احساس خوب ایجاد می کنید.

استاد شنیدن صدای شما واقعاً به من انگیزه و حس خوب می ده و من رو امیدوار می کنه.

گاهی مثل الان، صبح چشم که باز می کنم و بیدار می شم، شروع می کنم به گوش کردن فایل های شما. گاهی که کار بهم اجازه بده و سرم خیلی شلوغ نباشه چندین ساعت پشت هم فایل ها رو گوش می دم و سعی می کنم نگاهم و احساسم رو خوب کنم و به لطف خدا و با کمک و آگاهی‌بخشی شما تا جایی هم موفقم. ولی دوتا مشکل دارم و ازتون جواب می خوام.

یکی اینکه همسرم اصلاً مثل من فکر و نگاه نمی کنه و مدام من رو به خاطر گوش کردن این فایل ها و دیدن سریال زندگی در بهشت تمسخر می کنه.و مدام انرژی منفی می ده و من رو عصبی و ناراحت می کنه. البته فقط این نیست و سر مسائل زندگی هم ناراحتی ایجاد می کنه. مثلاً می آد خونه. من با اینکه خودم شاغلم، غذا درست کردم و کار خونه رو هم انجام دادم و از فرزندم هم مراقبت کردم. غذا می خوره و شروع می کنه انرژی منفی دادن. نه تنها یک تشکر ساده نمی کنه، بلکه ایراد می گیره. مثلا می گه به هر حال ما سیر شدیم ولی این غذا مشکل داشت. تو فلفل نمی ریزی تو غذا اصلاً مزه نداره. یا: این ترشی که درست کردی فایده نداره برای اینکه سیر کم داره. این کیک خوب نشده، یا: این دم‌نوش بود؟ عجب آشغالی بود. و…

و نکته ناراحت‌کننده و عصبی‌کننده اینکه همه این خوراکی‌ها رو هم کامل می خوره و گاهی حتی یک خوراکی مقوی برای فرزندم که کم‌غذاست درست کردم اون رو هم می خوره ولی مدام غر می زنه. و وقتی ازش برای کار خونه کمک می خوام همراهی نمی کنه یا در ازای انجام یک کار کوچیک انقدر عصبی و ناراحتم می کنه که می گم ولش کن، نمی خواد انجام بدی.

گاهی من از صبح، همزمان با کار خونه و کار بیرونم (که الان دورکار هستم) هندزفری می ذارم و فایل های شما رو گوش می دم و کاملاً حالم خوبه و آرومم ولی ایشون که می آد خونه با یک رفتار بد یا تمسخر کردن، اصطلاحاً تمام آنچه رو که من از صبح رشته کردم پنبه می کنه و من رو به عصبانیت شدید می رسونه. شما می گید ما نباید آدمای زندگیمون رو عوض کنیم تا زندگی مون تغییر کنه. اگه نگاهمون رو عوض کنیم آدمای زندگیمون خودبه‌خود خودشون عوض می شن و یا از زندگی ما می رن بیرون. کاملاً درسته استاد. حرفتون رو قبول دارم. ولی یک سوال. تا وقتی که این آدم تغییر کنه یا از زندگی من بره بیرون که کلی از انرژی من از بین می ره و من حسابی خسته و ناامید و بی انگیزه می شم. حداقلش اینه که سرعت حرکت من رو کم می کنه. من چی کار باید بکنم؟

سوال دیگه اینکه می خوام ببینم از کجا شروع کنم بهتره. البته شما مدام می گید که فرقی نمی کنه از کجا شروع کنی. فایل ها رو گوش بده. استاد، من گوش می دم و به لطف خدا و بعد شما تا حدودی نتیجه گرفتم و تغییر ایجاد شده در زندگی و احساسم. ولی دلم می خواد برای بهتر نتیجه گرفتن، یکی از دوره ها رو بخرم تا به صورت مرتب‌تر و نظام‌مندتری روی خودم کار کنم.ولی مسئله اینه که من الان خیلی شرایط مناسبی ندارم و راستش برای خرید دوره باید از پس‌اندازمون بردارم که خود این هم حتماً اعتراض همسرم رو خواهد داشت. ولی مهم نیست. فقط می خوام ببینم از کجا شروع کنم بهتره. چون فعلاً به صورت محدود می تونم هزینه کنم و دلم می خواد دوره مناسب‌تری رو تهیه کنم و در واقع قدم درست‌تری رو بردارم. برای شروع کدوم دوره بهتره؟ ثروت یک یا دوازده قدم یا…؟

ممنون می شم پاسخ بدید استاد عزیز.