سریال تمرکز بر نکات مثبت | قسمت 12 - صفحه 3 (به ترتیب امتیاز)

به نام مدبر هستی

سلام بر همه دوستان

خداروشکر امشب با ارباب تو پارک قدم زدم وصحبت کردیم و هدایت خواستم.

چند روزی هست که با با اینکه به ظاهر تمام برنامه هام تیک میخوره و کارهام انجام میشه اما چندوقته اون احساس خوب کمرنگه و این برای من خیلی اذیت کننده هست.

قبل از اشنایی با استاد خب مثل بقیه ادم ها زندگی معمولی داشتم و اصلا تو فاز این مسیر نبودم اما از وقتی که وارد این مسیر شدم تا الان خیلی برام مهم هست که حالم خوب باشه و وابسته حال خوبم هستم و ارزشش برام بالاتر از هرچیزی تو زندگیم هست

امشب مثل هر شب کامنت بچه ها رو میخوندم به کامنت یکی از بچه ها رسیدم و خوندم و تمام .بعدش یه تلنگر یه الهام بهم خورد چرا من شکرگذار این زندگی که دارم نیستم؟

چه تلنگری…

انگار یهو از خواب بیدار شدم و تا الان نمیدیدمش

پیش خودم و خدای خودم خیلی خجالت کشیدم که اینهمه نعمت و برکت و ثروت به من داده و من همش پیشش غر میزنم و ناراضی هستم که چرا حالم خوب نیست

بعد به زندگیم الان نگاه میکنم من زندگی الان دارم که خیلی ها آرزوشونه .

خداروشکر من راحت ترین و بهترین زندگی رو دارم . این بدن سالم و زیبا و خوش فررم را دارم . انقدر پول دارم که هرچی بخوام میخرم . بهترین غذا . بهترین خونه و این ارامش و سکوت رو دارم .

من به راحت ترین شیوه ممکن دارم زندگی میکنم . الان راحتی دو اسایش و زندگی دارم که همه این ها رو ارباب واسم فراهم کرده. یعنی به خدا که من دارم پادشاهی میکنم. من از خودم هیچی نداشتم روزی که اومدم تو مسیر و پر از ترس و بی پولی دارم و الان چیزهایی دارم که تصور قبلش برام سخت بود .

چقدر خداوند بزرگ میخشه و وهابه و من نمیبینم. خدایا منو ببخش

همین سلامتی من بی نهایت ارزشمنده. چرا من نمیبنم

چرا این همه امکانات و راحتی و اسایش رو نمیبینم و ایا شکر قلبی به جا میارم . واقعا که نه. چون بدیهی شده . خدایا خدت عفو کن . امشب شرمنده شدم

امشب که با ارباب تو خیابون راه میرفتم میدیدم که انقدر ماشین وجو داره که خیابان علاوه بر اینکه پر از ماشین هست مردم مجبورن دوبل پارک کنن و همه ماشین ها بسیار نو و شیک هستن و انقدر مغازه های پوشاک . لوازم خانگی … هست که تو همین مسیر نمیشه شمرد . فکر میکردم اینقدر پوشاکی واقعا چقدر نخ بی نهایت وجود داره که همین راسته پر از پوشاک هست فقط همین خیابان .

بقیه شهر کشور و در ابعاد وسیع تر بی نهایته.چقدر کفش فروشی چقدر لوازم خانه . لوله و تاسیسات . چقدر نانوایی . فکر کن… ادم باید کور باشه که نبینه و فکر نکنه .

به خدا که تمام این هستی . تمام ایده ها لباس ها و … هرچی که وجود داره مال خداست و از خداوند نشات گرفته . ما انسان ها هیچی نداریم تمام ایده ها برای وسایل رو خدا الهام میکنه. تمام این طبیعت و جانوران رو خداوند روزی میده و در اختیار ما قرار داده ایا من شاکرم ؟

از اینجا به بعد ردپا برای خودم مینویسم که بعدا بسنجم خودمو:

امشب یکی از بچه های سایت در جواب سوالی که در عقل کل پرسیده بئد . جواب دادن که زیاد به خودت سخت نگیر و اروم برو .

یا شخصی گفتن که تکامل اروم باید طی بشه

بنظر من جوری به هرکدوم از دوره و کارکردن روی خودم باید نگاه کنم که مثل نفس کشیدن باشه برام . برام مثل مرک و زندگی باشه . یعنی تمام وجودم باید مایه بزارم . تمام زندگیمه

غیر اینه یعنی من باورش نکردم و برام مهم نیست.

اینا رو به خودم میگم. اگه خدا رو باور کنیم و بهمون بگه برو فلان کوه یه قیمتی که خوشبختیه گذاشتم برش دار و یه عمر همه چی داری ایا نمیریم ؟

یا اگه یه بشکه بهم بدن که پر از طلا باشه و بگن اتوبان قم تهران ببر و تحویل بده اینقدر پول میگیری ایا نمیریم ؟

پس چرا این کار کردن روی خودم که مهم ترین کار زندگی و خوشبختی هست رو انجام نمیدم.

جواب بعدی :تکامل به زمان ربط نداره میتونیم جوری روی خودمون کار کنیم و حرکت کنیم که مسیر رو کوتاه تر بشه . یکی یه مسر رو تو یک ماه میره یکی تو 6 ماه .

همه چی به تعهد من بستگی داره . چرا یه عده با وجود عضویت کم نتایج بزرگ میگیرن نسبت به بقیه؟ چون تعهد اهنی گذاشتن

اگر من باورام نسبت به مسیرم قوی تر بود و تعهد بیشتر میذاشتم

تا الان خیلی بهتر عمل میکردم.

خداروشکر که امشب این اگاهی ها بر من فرستادی و چشمام رو باز کردی