معرفی «تمرین ستاره قطبی | دوره 12 قدم» - صفحه 4 (به ترتیب امتیاز)

به نام ربّ

سلام با بی نهایت عشق برای شما

رد پای روز 16 دی رو با عشق مینویسم

امروز

یک شنبه های خاص و دوست داشتنی که خدا بهم هدیه داده و من برای پیشرفتم در نقاشی با عشق این روز رو میرم تا تجریش که یاد بگیرم

و مهارت کسب کنم

وقتی صبح بیدار شدم و تمرین ستاره قطبیم رو نوشتم

نوشته بودم که یه هدیه بزرگ میخوام

یه بوم بزرگ هم میخوام

میخوام به داداشم بوم رو بدم

چون داداشم گفته بود اگر یه هفته بوم دادن ، بوم بزرگ بردار بیار من روش خطاطی کنم

صبح وقتی رفتم کلاس وقتی خط عوض میکردم به سمت تجریش، قطار وایساده بود و هی آدما با پاشون نگه میداشتن که سوار بشن، در قطار باز بود خواستم سوار بشم

هی گفتم تو هم بدو سوار شو

اما یاد اون روزی افتادم که به یک باره راننده مترو به یکی از مسافرا گفت ،که خانم وقت بقیه رو نگیر با گرفتن پات جلوی در کارت درست نیست

طبق درکی که اونروز داشتم و فهمیدم که وقتی در مدار سوار شدن به قطار باشم ، وقتی من میام ،همون لحظه قطار میاد و من در لحظه سوار میشم

و یاد تک تک رورایی که اینجوری میشد میفتادم تا میرسیدم و وایمیستادم قطار یا بی آر تی و یت اتوبوس میومد

حتی چند نفر مسافرم میگفتن تا تو اومدی ،اتوبوس اومد یا بی آر تی و …

اینارو به یادم آوردم و گفتم

نه اینکه بخوام عجله ای سوار بشم و یا بدوام که مثلا سریع تر برسم به تجریش

مثل این میمونه که برای طی کردن مدار های بالاتر عجله کنم و به نتیجه نرسم

درسته که این مثال شاید مثالی نباشه که با مدار بخوام مقایسه اش کنم

اما من یاد گرفتم

چند تا چیز رو

1 اینکه عجله نکنم

این موضوع صبر رو بهم یاد داد که نخوام با عجله به جایی که درمدارش نیستم برسم

چون یاد گرفتم که همه چی آسون بدست میاد و همه چی خود به خود و راحت رخ میده

نه اینکه بدویی و خودتو به قطاری برسونی که هی درش باز و بسته میشه و به خودت ارزش قائل نشی و این فرکانس رو ارسال کنی که بله طیبه

به جهان هستی ارسال میکنی که من بی ارزشم

وقتی ارزشی برای خودم و دیگران قائل نیستم نباید انتظار اینو داشته باشم که برای من ارزش بدن

اینا همه برای من درس داشت

من کل روز سعی میکنم حتی به ریز ترین چیزها هم توجه کنم

از وقتی توجه کردم بیشتر خدا بهم درساشو یاد میده و سعی میکنم عمل کنم

2 اینکه من وقتی در مدار دریافت باشم

مثل همیشه بیشتر وقتا که میرم یهویی اتوبوس و بی آرتی و قطار مترو ،همین که من میرسم ایستگاه میرسن و من سوار میشم و میرم

به همین راحتی .

پس وقتی میبینم رسیدم و اتوبوس رفت

تقلا نکنم

چون درمدار اون لحظه نبودم و باید درمدارش باشم

و باید آرامشمو حفظ کنم و از مسیرم لذت ببرم تا قطار یا اتوبوس بعدی برسه

حتی شده یه بی آرتی اومده اما جمعیت زیاد داشته ،من سوار نشدم یه وقتایی کفتم بعدی حتما خالی میاد

واییادم و یکی دو دقیقه دیگه یه اتوبوس اومده خالی بوده و من راحت سوار اتوبوس شدم

خیلی حس خوبیه وقتی خدا اینجوری درسارو یادم میده

بعد من سوار نشدم ، هم برای خودم ارزش قائل شدم

هم برای تمام انسان هایی که به مقصدی قصد حرکت داشتن

به جلسه دو عزت نفس گوش میدادم

بعد که قطار اومد داشتم فکر میکردم و دستمم پر بود و میخواستم بشینم رو صندلی

اما وقتی در باز شد مثل همیشه واینستادم که آدما پیاده بشن و بعد من سوار بشم

چون چشمم افتاد به یه جای خالی صندلی سریع رفتم داخل

نباید این کارو میکردم ،اما به اشتباهم پی بردم و گفتم اشکالی نداره این بار شد اما سعی کن سری بعد درست عمل کنی

حتی اگر ایستادی ،اینجوری سوار نشو

درست عمل کن

و سعی کردم خودمو همونجور که هستم دوست داشته باشم و میدونستم با این کار به خودم ظلم کردم ،اما از خدا خواستم کمکم کنه که راه درست رو انتخاب کنم

وقتی رسیدم تجریش و رفتم سر ورکشاپ

دیدم چند تا سماور بزرگ گذاشتن و چشمم افتاد به میز

وای من از ذوق داشتم فقط میگفتم خدایا شکرت

من اینو تو تمرین ستاره قطبیم نوشتم

من نوشتم که بوم بزرگ میخوام

وقتی که رفتم سه پایه بردارم چون دیروز استادم گفته بود رنگ روغن کار کنم

وسایلامو با خودم برده بودم

درسته سنگین میشد اما لذت بخشه یادگیری و پیشرفت

برای دوستم و خودم جا گرفتم و با هم شروع کردیم ، یهویی دیدم یکی از استادا اومد گفت سه پایه منو برداشتین ؟؟

و من گفتم از استادم گرفتم که گفت اسم من روش هست و برای من هست و هنرجو دارم اگه میشه برگردونین

منم بردم برگردونم دیدم کسی نداشت ،یه استاد بود کنارم کار میکرد بهم گفت یه سه پایه دارم

باهم رفتیم و از گالریش برداریم دیدم سه پایه دکوریشو که یه تابلو بزرگ بود برداشت و گفت ببر

خیلی حس خوبی داشتم خدا همه جوره هوامو داشت

وقتی رفتم بوم بزرگمو خواستم بردارم تا به استادم بدم نگه داره وقتی برگشتم باخودم ببرم خونه

اما نگهبان سالن نذاشت گفت نمیتونین با خودتون ببرین بیرون

وقتی برگشتم سالن یه حس گناهی داشتم میگفتم این کارات یعنی چی طیبه و حس دزدی کردن اومد سراغم

بارها گفتم نه من دزد نیستم

بعدشم اینجا یه استاد هست که ،دو هفته پیش گفت میتونی ببری بومت رو

و من بردم

پس هیچ گناهی نداره

بعد هی می گفتم من حس میکنم انگار دزدی کردم باید از صاحب اصلیش اجازه بگیرم

به خدا گفتم خودت کمکم کن من برم مدیریت پاساژ و بگم که من دو بار بوم برداشتم و الانم میخواستم بردارم نگهبان گفت برندار

تو دلم تا غروب این افکار رو داشتم

و گفتم نه من بعد ورکشاپ میرم به مدیریت پاساژ میگم که من بوم برداشتم که کارم درست باشه

وای یعنی انقدر خدا دقیق میچینه؟؟؟؟؟؟

من که اینو گفتم یکم بعدش یه آقایی اومد و همه بهش سلام میدادن و بلند میشدن ،وقتی به کار من رسید و سلام دادم و رفتن

از استادی پرسیدم که ایشون کی بودن

که گفت صاحب پاساژ هستن

اونموقع یه جرقه اومد به ذهنم

سریع حرفم یادم اومد

گفتم وای خدای من ،چند دقیقه پیش گفتم برم مدیریت پاساژ

مدیریت که هیچی

خدا صاحب پاساژ رو آورد اینجا تا من به خود صاحب اصلیش بگم که هزینه این بوما رو میده

که در اصل خود خدا صاحب همه ایناست وگرنه همه اینا هیچ کاره ان

خدا بخواد بچینه چقدر با شکوه میچینه

از خوشحالی نمیدونستم چیکار کنم

در عجب بودم

چون هیچ وقت ندیده بودم صاحب پاساژ بیاد ورکشاپ

انقدر خوشحال بودم

یه حسی بهم میگفت که آره الان وقتشه

الان برو بهش بگو

دیدم تنها وایساده رفتم بهش گفتم میتونم چند دقیقه وقتتونو بگیرم

اولش که گفتم من میتونم بوم بردارم ،من هنرجوام و دارم یاد میگیرم ،قلبم تند تند زد و باز حس دزدی کردنه اومد سراغم و ترسیدم وقتی داشتم صحبت میکردم

بعد قشنگ گوش داد به حرفم و گفت بریم کارتو ببینیم ، من یه قوری و لیوان کشیده بودم

گفت که کار هفته پیشت رو ببینم و کارمو که نشون دادم یه گلدون گل بود

همین که دید گفت من میسپرم به بچه ها که شما بوم رو برداری و ببری

وقتی رفت انقدر خوشحال بودم و میگفتم ببین خدا چیکار کرد

به هموار ترین شکل حتی من نرفتم مدیریت

صاحب اصلیشو آورد اینجا

که در اصل صاحب اصلی خودشه که به شکل های مختلف به من عطا میکنه فراوانیش رو

وقتی داشتم کار میکردم روی قوری یه عکس شاه بود شاه نمیدونم کدوم زمان بود

من چون نمیدیدم از دور یه عکس کشیدم و چشم و ابرو شبیه بچه ها کشیدم انقدر خندیدم

به دوستم نشون دادم اونم خندید و چند تا استاد هم خندیدن

خیلی حس خوبی داشتم بایه طرح کوچیک همه مون داشتیم میخندیدیم و به قدری دلم شاد بود که حس خوبی داشتم

وقتی ورکشاپ تموم شد و برگشتم کارمو به استادم نشون دادم استاد رنگ روغن و طراحی هم برای اون یه تیکه که کار کردم و برای خنده نگهش داشتم خندیدن

اما در کل طراحی کارم رو درست انجام داده بودم

خیلی حس خوبی داشتم بوم رو برداشتم و تو راه گفتم هدیه میدم به داداشم

چون داداشم گفته بود یه بار بوم برای من بگیر

وقتی رسیدم مترو

18:7

میرفتم پایین مترو گفتم خدایا نشونه بده که قلبمو آروم کنی و دلم آروم بشه

درسته که حالم خوبه

اما دلم میخواد حالمو بهتر تر کنی

نمیدونم چی ؟

خودت بگو

یهویی دیدم پایین دیوارای کنار پله ها نوشته

حس خوبی که میماند

وقتی پایین اومدم نوشته بود گیفت ،هدیه

گرفتم منظورش چیه از هدیه

اما یه حسی بهم میگفت باید از چیزایی که هنوز نتونستی بگذری رها بشی طیبه

اما خودمو به اون راه زدم ،میدونستم دارم مقاومت میکنم و ترس داشتم از برداشتن اون قدم

و توجه نکردم و رد شدم

انقدر حس خوبی داشتم تو مترو

خدایا شکرت

بعد توجه کردم وگفتم نشونه

بعد که رسیدم سمت نماز خونه مترو تجریش رفتم نمازمو بخونم گفتم خدا من وضو ندارم به جاش تیمم میکنم اشکالی که نداره

میخوام باهات صحبت کنم

سعی کردم با توجه نمازمو بخونم و بعد که اومدم خیلی حالم عالی بود و به فایل جلسه 3 دوره عشق و مودت گوش میدادم

از پله برقی سمت جلو قطار رفتم که سوار قطار به سمت کهریزک بشم

پله برقی میومد پایین سرمو بالا بردم و عمیقا خندیدم

و به خدا فکر میکردم که از بین شبکه هاش دیدم روی سقف دیوار داخل شبکه ها نوشته

فقط خدا

وای خیلی خوب بود

این همه میومدم مترو تو این سال ها اصلا نگاه نکرده بودم به داخل اون شبکه ها نگاه کنم

جاهای دیگه تو متروهای دیگه نگاه میکردما اما اینجا رو نگاه نکرده بودم

چه نشونه قشنگی بود

خیلی ذوق کردم مثل دیوونه ها داشتم میخندی

فقط خدا

این نشونه ای هم بود که مربوط میشد به همون تبلیغ مترو که گیفت نوشته بود

که حس کردم خدا بهم گفت فقط خدا و بس

باید بگذری از اون چیزی که بهت فهموندم

19:23 بود رسیدم ایستگاه بی آر تی

تو بی آر تی بودم انقدر خوشحال بودم به خاطر بوم بزرگی که خدا بهم هدیه داده

هی میگفتم شکرت

چشمامو بستم و گفتم تو هیچی نیستیا طیبه

این یادت باشه که ضعیف و ناتوانی و خداست که همه هست

و قدرت مند ترین ربّ

یهویی این بیت به زبونم جاری شد

همه هست آرزویم که تو باشی همه ام

با تو بودن ز همه دست کشیدن دارد

خیلی خوشحال بودم به خدا گفتم کمکم کن

شب یه پیامی از دوستان برای من اومد که تاکید بود بر اینکه طیبه رو باورات کار کن

دیگه کم کاری نکن

به سرعت پیش برو

همه چی باوره

من وقتی پیام رو دریافت کردم رفتم سایت و گفتم خدا واقعا هیچی نمیدونم تو به من یاد بده

که عمل کنم

همین که نشونه ام اومد قانون آفرینش بخش 6 تقسیم کار با خداوند بود

وقتی اینو دیدم به وضوح خدا داشت میگفت که طیبه مگه من بهت نگفتم روی باورات تمرکزی کار کن چرا به فکر خواسته هات هستی دوباره

یا اینکه میخوای یه چیز جدید بدونی

همه چی باوره

همه چی باوره

تا باوراتو قوی نکنی در همه جنبه ها

من نمیتونم کار خاصی برات انجام بدم

مگه بهت وعده ندادم و نگفتم باورات قوی بشه رخ میده

پس سرعت بده به تمرکزت

چرا بازم داری دور خودت میچرخی

تو باید رها بشی و بشینی تمرکزی روی باورا و روی کارای خودت برای پیشرفت خودت توجه کنی

این همه بهت گفتم چرا نمیگیری

میدونم دارم میبینم تلاشت رو داری با حال خوب ادامه میدی اما این کافی نیست تو باید تمرکز 100 در 100 گذاشتن روی موضوعی که داری در لحظه انجامش میدی رو یاد بگیری

تمرین کن

امید داشته باش

من کمکت میکنم مثل همیشه

وقتی رسیدم خونه با خنده بوم رو به داداشم دادم

گفتم این بوم رو برای تو گرفتم

خیلی خوشحال بودم

همیشه وقتی میخواستم یه چیزی رو ببخشم میگفتم خودم استفاده اش کنم

که این بار حس فوق العاده ای داشتم و با عشق بوم رو به داداشم دادم

امروز خیلی خیلی روز خاص و خوبی بود و من بی نهایت لذت بردم از مهربونیا و توجه های خدا

خدای من سپاسگزارم

و برای تک تکتون و استاد عباس منش عزیز و مریم جان و همکارانتون بی نهایت شادی و سلامتی و آرامش و عشق و ثروت از خدا میخوام