هر زمان که آیه‌ای درباره ابراهیم می‌خوانم، به وضوح می بینم که جنسِ این آیات متفاوت است. یک عشق ناب میان خالق و مخلوق است. هر زمان که واردِ قرآن می شوم و با نامِ ابراهیم روبرو می شوم، شخصیتِ این انسان، مرا به وجد می آورد:
شیوه ی تسلیم بودنش در برابر ربّ. شیوه موحد بودنش. حنیف بودنش… همه‌ی رفتارهای این انسان، وجودم را به شدّت متحول می کند.
برای من، ابراهیم، نمادِ یکتاپرستیِ ناب است. یکتاپرستی ای که آنچنان در وجودش به درستی ریشه دوانده، آنچنان عمیقاً جزئی از شخصیتِ وجودی اش شده، که او را تسلیم ِ امر ربّ گردانیده، آنچنان ربّ را بعنوانِ نیروی برتر که مدیریت همه ی جهان به دستِ اوست، که محافظِ هر جنبنده ای است، که بدونِ اذنش برگی از درخت نمی افتد، باور دارد، که می تواند از هر آنچه که با “تسلیم بودنش در برابر ربّ” مغایر است، دست بشوید.
می تواند بی هیچ تردیدی درباره درستی یا نادرستی عملش، مملو از یقین، هاجر و طفلِ شیرخواره اش را در بیابان رها کند و با اعتماد به ربّ، فرزندش را به قربانگاه ببرد و از همه ی امتحانات، سر بلند بیرون بیاید و تا آنجا پیش می‌رود که می تواند خلیل الله و رفیق خداوند باشد.
هیچ چیز حتی جانِ فرزندش، قادر نیست ذره ای تردید در اعتمادِ او به ربّ، ایجاد کند.
به راستی ابراهیم کیست؟
کدامیک از ما قادر است تا آن اندازه تسلیم امرِ ربّ باشد، که فرزندش را قربانی کند؟
بی دلیل نیست که خداوند در قرآن از هر فرصتی که پیش می‌آید، به گونه‌ای از ابراهیم یاد می کند، که ما در صحبت هایمان از دوست‌داشتنی‌ترین آدمِ زندگی مان. در هر مناسبتی که در قرآن پیش آمده، خداوند به نوعی خاص او را اسوه‌ای حسنه می‌خواند.
همواره آرزویم این است که “ایمانِ راستین ابراهیم و تسلیم بودنش در برابر ربّ “، اولویت اصلیِ زندگی‌ام باشد. بتوانم آن را در رفتارم بروز دهم و نیز بتوانم آن را به شما و همه‌ی افرادی که می‌خواهند خوب زندگی کنند و کمک کنند که جهان جای بهتری برای زندگی باشد، توصیه کنم. زیرا همواره به خودم می‌گویم، اگر ابراهیم توانسته رفیق خداوند باشد، ما هم می‌وانیم.
اگر او به چنین حدّی از اعتماد و تسلیم در برابر خداوند رسیده، ما نیز می توانیم. زیرا هیچ چیز نمی تواند از این بالاتر باشد، که انسان، پایه های تمامِ زندگی اش را بر “اعتماد به قدرتی بچیند و رفیق نیرویی باشد که برگی بدون اذنش از درخت نمی افتد و اتصالمان با او دائمی است.
اعتمادی که سبب بشود ، افسار ۱۰۰درصدِ زندگی‌مان را به این نیرو بسپاریم و به پشتوانه‌ی اهدانا الصراط المستقیم، از عهده‌ی کنترل ذهن‌مان در هر شرایطی برآییم، از مرز ترس ها و محدودیت های ذهنی مان فراتر برویم تا هم فرکانس با صراط الذین انعمت علیهم غیر المغضوب علیهم ولا الضالّین بشویم.
اعتمادی که چنان شرک را از وجودمان بزداید که از ما خلیل اللهِ دیگری، بسازد.
پیام ابراهیم از قربانی کردن فرزندش، چیزی نیست جز:
«آموختنِ این جنس از اعتماد به خداوند و توانایی اجرای آن در عمل»
برای مشاهده‌ی سایر قسمت‌های «توحید عملی» کلیک کنید.
- نمایش با مدیاپلیر پیشرفته
- دانلود با کیفیت HD214MB18 دقیقه
- فایل صوتی «اعتماد به ربّ»، پیام ابراهیم از قربانی کردن فرزندش16MB18 دقیقه
سلام به استاد عباسمنش جان جانان خانم شایسته عزیز و همه دوستان در خانواده صمیمی که دارم
روز سوم از سفر من
درک من از این فایل:
✍🏻مقام حضرت ابراهیم در قرآن به عنوان یک فرد خاص و اسطوره و الگو بارها و بارها تکرار شده،حضرت ابراهیم به مقام خلیل الله رسیده و بارها خداوند در قرآن گفته که پیرو آیین ابراهیم باشید که او موحد بود و مشرک نبود و از تمام آزمایشات ما سربلند بیرون آمد.
✍🏻حضرت ابراهیم در حدی ایمان و اعتقادش به خداوند محکم بوده که بچه شیرخوارش رو تو بیابان رها کرده و به خدا اعتماد کرده.
✍🏻در صورتی که اکثر آدم ها هر کاری برای خوشبختی و راحتی و آسایش فرزندشون میکنن و خوشبختی خودشون رو در گرو موفقیت و خوشبختی بچه می بینند اصلا انگار خودشون هیچ هدفی برای زندگیشون ندارن و هدف زندگیشون اینه که خوشبختی فرزندشون رو ببینن.
✍🏻از نظر هر کسی شاید طبیعیه که خوشحالی و خوشبختی خودمون رو در خوشحالی فرزندمون بدونیم، طبیعیه که هر کاری برای آسایش و داشتن زندگی راحت رو براش انجام بدیم، طبیعیه که حتی جونمون رو بخاطر فرزندمون از دست بدیم چون عشق به فرزند متفاوت با عشق ها و دوست داشتن های دیگه س
اما ابراهیم از نظر کل مردم کار غیرطبیعی رو انجام داد و پاداشش رو هم گرفت عزیز خدا شد چون تسلیم بود چون ایمانش واقعی بود و عمل کرد.
✍🏻ایمانی که عمل نیاورد حرف مفت است.
✍🏻نمیتونه هدف زندگی یه فرد بچه هاش باشن و بهترین حمایتی که ما میتونیم از بچه هامون داشته باشیم اینه که بچه هامون رو حمایت نکنیم.
✍🏻تسلیم بودن و ایمان داشتن به این معناست که من ایمان دارم خداوند به من کمک میکنه خودم رو میسپارم به خداوند و خودش شرایط رو جوری پیش میبره که همه کارام حل میشه.
✍🏻نشانه تسلیم بودن و ایمان احساس خوب و آرامشه
✍🏻وقتی من تسلیم باشم وقتی من ایمان داشته باشم و بدونم خداوند خیر من رو میخواد و من رو به مسیرهای درست هدایت میکنه و منو تنها نمیزاره من حالم خوبه و پشتم گرمه پیش میرم و نمیترسم شجاع میشم و حرکت میکنم و میگم خداوند کمکم میکنه.
✍🏻من تسلیم امر پروردگارم و اگر اتفاق بدی برام بیوفته یا برای فرزندم نمیرم عزاداری کنم و خودکشی کنم میگم حتما برام خوبه و تسلیمم و این جز طبیعت جهانه.
✍🏻اگه فردی تونسته تو جهان به جایگاهی برسه پس ماهم میتونیم.
✍🏻اگه ابراهیم تونسته اینقدر روی خودش کار کنه ماهم میتونیم.
✍🏻سعی کنیم قلبمون رو ایمانمون رو و باورهامون رو به ابراهیم نزدیک کنیم و از خدا هدایت و کمک میخوایم که بریم تو دل ترس هامون و ایمان داشته باشیم که خدا از ما حمایت میکنه.
👣ردپای سوم من
❤️استاد جان سپاسگزارم از این همه آگاهی که با عشق دارین منتشر میکنید.