«اعتماد به ربّ»، پیام ابراهیم از قربانی کردن فرزندش - صفحه 45

به نام خداوند بخشنده ی مهربان‌

سلام به استاد خوبم و خانم شایسته ی مهربان

همیشه وقتی یه فایلی از استاد میبینم از خودم میپرسم تا حالا تونستی قانون رو به اینشکل اجرا کنی؟

بعضی وقتا جوابش اره هست بعضی وقتا هم نه

میخوام داستان یکی از دوستام رو بگم

من یک دوستی داشتم که دبیرستان باهم بودیم.توی دورانی که ما هممون درگیر کنکور و کلاس و تست زدن بودیم اون اصلا به درس توجه نمیکرد و سرش به کار خودش بود اون زمانا درمورد اینکه میخواد چیکار کنه هیچ حرفی نمیزد.به خاطر درس نخوندنش از سمت معلما خیلی حرف میشنید گاهی شاهد بدرفتاریه معلما باهاش بودم ولی اصلا به هیچکدومشون توجهی نمیکرد تا رسید زمان کنکور و بعدشم جواب دانشگاه که اومد. همه ی بچه های اون کلاس رفتن دانشگاه به جز دوستم که گفت من میخوام تو حرفه ی ورزشم فعالیت کنم و قصد دانشگاه اومدن ندارم اخه دوستم ورزشکار بود اما خب دیگه همه باور جامعه رو میدونیم حرف بود ازینطرف و اونطرف که بابا بیخیال اخه چه اینده ای توی این ورزش هست ولش کن خودتو علاف میکنی و ازین حرفا بعضی ها هم شاید مسخره میکردن

یادمه حتی مامانش گفته بود اگه بری دانشگاه من قول میدم یه ۲۰۶ برات بخرم ولی دوست من اصلااا به این حرفا توجه نمیکرد فقط میگفت من میخوام برم دنبال ورزشم دانشگاه منو به چیزی که میخوام نمیرسونه

اون ایمان داشت به چیزی که میخواد میرسه مطمعن بود به کاری که قراره بکنه و زمزمه های بقیه روش هیچ اثری نداشت

دوست من آخرش کار خودشو کرد و دانشگاه نرفت و شروع کرد به تمرین و باشگاه

انصافا توی دوران ۱۹ ۲۰ سالگیه ما که جز درس خوندن کار دیگه ای نمیکردیم اون تند تند در حال مقام اوردن بود شرایطش توی اصفهان خیلی خوب و رو به رشد بود مدرک مربیگری های مختلف گرفته بود کار میکرد شناخته شده بود همه بهش احترام میزاشتن یعنی همه چی عالی بود برا یه دختر ۲۱ ساله

اما تو همین شرایط عالی تصمیمشو گرفت که بره تهران

بازم با مخالفتای بقیه رو به رو شد بازم کلی سنگ جلوش انداختن که نره

مامانش که مخالفه مخالف بود ولی بازم به حرف هیچکس گوش نمیداد

اصلا نمیترسید هرموقع باهاش حرف میزدم میگفتم واقعا نگران این نیسی ‌که توی شهر به اون بزرگی تنهایی میخوای چیکار کنی؟ پول به اندازه کافی داری؟

فقط میگفت بار من روی زمین نمیمونه خدا هزارتا دست داره که هربار از یکیش به من کمک میرسونه

اینم بگم که دوست من از همون دوران دبیرستانش استاد عباسمنشو میشناخت و فایلاشو گوش میکرد

خلاصه که بازم به ترسش غلبه کرد و جمع کرد رفت تهران.اون واقعا ایمان داشت واقعا بلده قوانینو توی زندگیش به کار ببره و اجراش کنه

و تنها کسیه که میتونم در مورد قوانین باهاش حرف بزنم

انصافا که شاهد رشد بیشترش هستم خیلی خیلی بیشتر از وقتی که توی اصفهان بود و به نظرم شرایطش عالی بود

چند روزا پیشا هم مقام طلا اورده بود و میدونم خیلی خیلی بیشتر ازین ها هم موفق میشه چون ایمان داره

برای همه ی دوستان سایت و خودم آرزو میکنم که ایمانمون روز به روز تقویت بشه که اگه ایمان و توکل باشه دیگه همه ی کارا حله

در پناه حق