«اعتماد به ربّ»، پیام ابراهیم از قربانی کردن فرزندش - صفحه 96 (به ترتیب امتیاز)

رد پای من در روز سوم سفرنامه

سلام به استاد سراسر عشق و مریم خانوم عزیز

اول از هرچیزی سپاسگزار خداوندی هستم که به بهترین شکل و در بهترین زمان منو به این سفرنامه هدایت کرد

استاد عزیزم وقتی فایلو گوش میکردم احساس میکردم خدا با زبان شما داره جواب ترس ها و تردیدهای منو میده من مدتی هست که تصمیم گرفتم به یه استان دیگه مهاجرت کنم جایی که نه فامیلی داریم نه کار و شغلی واسمون فراهمه

ناگفته نمونه که جسارت این مهاجرت با فایل استاد که در مورد مهاجرتشون به تهران صحبت کردن، رو گرفتم و باخودم گفتم الگوی من استاد عباسمنشه برای ایشون شده پس من هم تمام تلاشمو میکنم که بشود و بتونم ترسامو تبدیل به ایمان کنم

تاریخ مهاجرتم رو هم مشخص کردم چندروز قبل یه سفر چندروزه به اون استان داشتم هم واسه تفریح هم اینکه محل زندگی بعدیم رو انتخاب کنم و شرایط رو بسنجم

قبل رفتنم پسرمو بغل کردم و ناخواسته گریم گرفت این اولین باری بود که 10 روز ازش دور می‌بودم به پدرش گفتم بنیامین رو اول بخدا و بعد به تو میسپارم خلاصه کنم که توی سفر متوجه شدم پسرم تصادف کرده و نفهمیدم چجوری با گریه خودمو رسوندم و مدام توی ذهنم می‌چرخید که خدایا من که بتو سپردم چرا اینجوری شد

بعد دیدن ماشینی ک پسرم توش بودو تصادف کرده بود احساس شرمندگی کردم و بخدا گفتم تو پسرمنو بغل کرده بودی موقع ضربه و گرنه با او شدت ضربه ک ماشین جلوش له شده بود الان معلوم نبود چی میشد

بعد مردد شدم که من یک هفته نبودم بچم اینجوری شد چطور میتونم بدون پسرم مهاجرت کنم سردرگم و ناراحت مدام ذهنم مشغول بود ( پسرم 18 سالشه و قصد اومدن با من به استان دیگه رو نداره )

من بعد دیدن این فایل به این اگاهی رسیدم که چرا اینقدر وابستگی شدیدی به پسرم دارم که نمیتونم دنبال هدف ها و آرزوهای خودم برم؟

چرا فکر میکنم اگه من نباشم ازش مراقبت کنم دیگه معلوم نیس چی سرش بیاد؟

چرا نتونستم کامل بخدا اعتماد کنم به خدایی که خودش پسر منو خلق کرده و خودشم حواسش به همه ی مخلوقاتش هست؟

چرا موقع سفر نتونستم خودمو رها کنم از ترس ها و نگرانی ها و تسلیم رب نباشم؟

و فهمیدم و درک کردم من ایمانم اونقدری که فکر میکردم نیست و توی شرایط که قرار می‌گیرم کلا فراموش میکنم که تنها یک قدرت در جهان هست و باید تسلیم او بود

من باور دارم که به این فایل هدایت شدم که جواب تردیدهامو بگیرم

من به این اگاهی رسیدم که تسلیم خداوند باشم توی هر اتفاقی که به ظاهر زیبا نیست سعی کن زیبایی های اون اتفاق و درس هاشو بگیرم

من به این اگاهی رسیدم که اعتماد به رب یعنی رفتن توی دل ترس ها و تردیدها

یعنی من همه چیرو بخدا میسپارم و پشتم گرمه که حمایت و هدایتم می‌کنه

یعنی توی شرایط سخت باید بهش توکل کنم و با احساس خوب حرکت کنم و ادامه بدم

یعنی ابراهیم رو ببین و تمام سعیتو انجام بده تا بتونی از توحیدش الگوبرداری کنی

اعتماد به رب یعنی ابراهیم

بسیار سپاسگزارم از استاد عزیزم و مریم نازنین که این سفرنامه رو استارت زدن، قطعا شما یکی از بهترین دستهای خداوند در زندگی من هستید

در پناه الله یکتا شاد باشید