حاضری برای هدفت چه چیزی قربانی کنی؟ - صفحه 13

سلام به همه دوستای عزیز سایت بخصوص استاد خوشتیپ و با کلاس و خوش هیکل و پرقدرتم، استاد عباس منش و خانم شایسته با وقار، ناز و دوست داشتنی که من عاشقشم

یهو به دلم اومد بیام سایت چون امروز روز عید قربان بود و نا خودآگاه یاد قربانی حضرت ابراهیم افتادم و به حرفای استاد تو فایل قبلی که برای این موضوع تهیه کرده بودن، افتادم و انگار احساس کرده بودم که شاید استاد راجب امروز و قربانی کردن یه فایل گذاشته باشه چون میدونستم شخصیت حضرت ابراهیم براشون خیلی جذاب و مهمه و وقتی اومدم تو سایت با یه استادی رو به رو شدم که روز به روز داره از نظر ظاهری متین تر و تنومند تر و جوون تر میشه و کلی با دیدن خود استاد تو این استایل انرژی مثبت گرفتم و کنجکاو شدم که فایل رو ببینم.

سعی کردم به ذره ذره این فایل گوش بدم و اگاهی کسب کنم. چقد زیبا گفتید که یه یک موقعیت عالی تو بندرعباس رو برای اهدافتون که حتی و حتی هیچ تضمین و مسیری مشخص و مطمئنی ازش نداشتین، رها کردین چون میدونستید که وقتی بهای بزرگتر و بزرگتری رو پرداخت کنید، به اون هدف میرسید. یه لحظه خودمو جای شما گذاشتم، نه تنها رو این موضوع بلکه رو بقیه موضوعاتی که از خودتون مثال زدید خودمو جای شما گذاشتم و هر بار از خودم پرسید که حسل ایا تو هم میتونی یا نه؟ هدفت چقد برات ارزش داره؟! به جرات میتونم بگم هر باری که برای یه هدف اونم حتی کوچیک، قربانی دادم، بهش رسیدم. من چند روزه همش با خودم جمله، حس خوب= اتفاق خوب رو تکرار میکنم، و هر روز هم شده گول شیطان رو خوردم و افسار ذهنم رو دادم ببره هپروت و یه لحظه به خودم میومدم میدیدم دارم به افراد دور و برم ناسزا میگم و گلایه میکنم و دارم گریه میکنم!!! تو اون حال واقعا تغییر تمرکز ذهن و فکر کردن به یه چیز خوب واقعا سخته و سختتت. ولی سعی میکنم انجام بدم و به همون اندازه ای که سعی میکنم هم خدا نتیجشو میفرسته. مثلا همین امروز تو ذهنم با پدرم دعوا داشتم که یهو به خودم اومدم و کلی کار کردم و عشق نثارشون کردم، بعد چن دقیقه پدرم با لبخند مهربونش اومد و دیدم دستش دوتا دلستره که برای نهار اورده بود. دیدم عشقم بیشتر شد.

وقتی خودمو با شما استاد عزیز مقایسه میکنم میبینم که اگه بخوام نتایج بزرگتر بگیرم، باید حرفای شما رو با ذره ذره وجودم گوش بدم. خودمو بذارم جای شما و اون شدت از تنبلی که شما هم قطعا تجربه کردید رو بتونم کنار بذارم. اون شدت از نجواهای نا امید کننده که شما هم کنار گذاشتید رو کنار بذارم. دوستایی که فک میکنیم با رفتنشون چقد تنها میشیم و با کی بریم بیرون و خوش بگذرونیم و…. که اصلا هیچ فایده ای برامون ندارن که هیچ تازه تمام غم و بدبختیشون رو هم تو ما خالی میکنن رو با یه اراده قوی بذارم کنار. تماشای فیلم و سریالایی که یاس و نا امیدی و پوچی رو تو ذهن من به تصویر میکشن رو بذارم کنار . و این قربانی ها رو به حرف ردیف نکنم اینجا بلکه واقعا تو عمل هم استفاده کنم.

من در حال حاضر هدفی که دارم، قبولی تو ازمون نظام مهندسی هستش ولی در کنارش کار پایان نامه هم انجام میدم. ولی میدونم اگه بخوام صد در صدی تو این آزمون قبول بشم باید متمرکز درس بخونم و دیگه ذهنم چند تیکه نباشه ولی هی نجوا میاد که اگه این پروژه ها رو بپرونی دیگه پولی نمیاد دستت و …. در صورتی که من اگه مهر بگیرم قطعا بیشتر از این پروژه ها پول دستم میاد و ارزشش رو داره که یه قربانی مالی اینجوری براش بدم.

من دوست دارم تو زندگیم احساس خوب داشته باشم. هر لحظه زندگیم خودمو دوست داشته باشم و ناز خودمو بکشم و جوری احساس لذت و ارامش داشته باشم که بتونم با لذت به خواسته هام فکر کنم و باهاشون زندگی کنم. قربانی این هدف تمرکز ذهن و کنترل ذهن به صورتی هستش که هی تو ذهنم کند و کاو کنم که الان داری به چی فکر میکنی . احساست چیه و هر بار این نکته ارزشمند رو به خودم بگم و یاداوری کنم که احساس خوب= اتفاق خوب. سری برم دفتر شکر گذاریم رو بردارم و ۱۰ تا نعمت مختض اون روز رو دربیارم و بنویسم و شکرگذاری کنم. که قربانی این کار، غلبه بر تنبلی ام هستش. باید تو ذهنم هی بگم تو حوصله داری. تو وقت داری. تو هیچ بهانه ای برای انجام ندادن نداری.

باید وقت هایی که بیهوده بسر میبرم رو قربانی کنم و ازشون وقت های ارزشمند بسازم. و خیلی جالبه که با هر بار جلو رفتن من هم ارزشمند تر و متین تر میشم.

از خدا ممنونم که استاد عزیزی مثل شما سر راه من قرار داد که بیشتر درک کنم و بیشتر بدونم.