میزان تحمل شما چقدر است؟

سلام

امیدوارم عالی باشید.

چه منظره عالی و چه باران دل نشینی اونم توی تابستان.

اتفاقا امروز در جایی که من زندگی می کنم هم هوا بارانی شد و به شکل نم نم

انقدر بارونای این شهر را دوست دارم وقتی توی خیابون هستی و بارون میشه انقدر بارونها پودری هست که خیس نمی شی و لذت می بری و امروز که اوایل تابستانه این بارون برکتی عظیم بود.

و حسم گفت امروز به جای عصر همین الان صبح بزن بیرون

انقددددددر لذت بخش بود انقدر با رب حرف زدم و عشق بازی کردم که تازه شدم.

الهی صد هزار مرتبه شکرت برای نعمت های آشکار و نهانت. خودت ما رو هدایت کن.

در مورد صبر یا تحمل:

اولین بار معنی و تفاوتش را توی دوره 12 قدم فهمیدم و بسیااااار برام جرقه بود که چرا ما همیشه این دو تا رو از دوران مدرسه همیشه مترادف و با هم به کارش می بردیم ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

و خیلی توی ذهنم نشست

که صبر یعنی تو حال دلت خوبه و نگرانی باهاش نیست و داری لذت می بری و می دونی که قراره اتفاقات عالی بیوفته ولی تحمل یعنی ترس و

بی قراری و توجیح و ادامه دادن با حال بد و رفتن توی نقش قربانی و اجبار

یادمه :

یه دوره ای که به دلیل تنها کسی که مجبوره بپذیره و قبول کنه مسِیولیت کارهای پدر بزرگم را بعد از فوت ماربزرگم

با این توجیح که:

مدام از طرف خاله و دایی ها چون هیچ کدومشون ایران زندگی نمی کردند که شما ها کل دوران کودکیتون کنار مادر و پدر بزرگ بودید حالا جبران کنید و جالب تر از کل نوه ها فقط من می بایست می پذیرفتم

چون باز من تنها نوه پایتخت نشین بودم اون دوران

و خودم کاملا پذیرفته بودم .حالا چرا؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

چون تمام خاطرات کودکی میومد جلوم و فکر می کردم راهی نیست و نمی تونم ((نه)) بگم

و چندین سال در اتوبان ها در تردد بودم و با پرستارها سر و کله می زدم

در اصل مقصر تماماااا خودم بودم به خاطر تمام نا آگاهی هام

و با این کار داشتم تایید و تحسین می گرفتم که من خیلی توی کارم واردم و مو رو از ماست می کشیدم بیرون

وااای وقتی یادش میوفتم الان اصلاااا ناراحت نمیشم اقتضای اون دوران و اون باورها همین بوده

و باعث شد که من به تضاد بخورم و از درون به تنگ بیام و درخواست بدم

و چه قدر عالی ورق زندگیم برگشت و الان توی بهشتم و وقتی دارم روی خودم کار می کنم تمام اینها میشه اون سایه ها و درون آشفته و باورهای مخرب و ترمزهای پوسیده ی من که یکی یکی پیداشون می کنم

الان به راحتی (( نه )) میگم

یعنی اول درونم یه استاپ بهم میده و یه تایم می خرم و میرم یه دور می زنم با خودم خلوت میکنم و فکر می کنم و سوال می کنم و صبر می کنم و با آرامش جواب میدم.

حتمااا خیلی جاها در گذشته تحمل کردم ولی یادم نمی یاد و دوست هم ندارم بهشون فکر کنم

به اندازه کافی زیر و رو کردم درونم را و آرامش دارم ولی یادمه من از اون آدمایی بودم بسییییار لجباز و سریع عصبانی می شدم در خونه و همیشه شاکی و منتقد

خدا روشکر که تغییر دادم اون شخصیت را و همیشه اون موقع ها هم از خودم می پرسیدم چرا من انقدر لجباز شده ام ؟ قبلا اینجوری نبودم ؟؟؟؟ ولی باور کرده بودم به خاطر شرایط و اطرافیانه و کاریش نمیشه کرد

این در شخصیتم شکل گرفته

امااااا الان می بینم نه

هر چیزی راه حل داره و این تغییر شخصیت هم یکی از آرزوهای من بود در اون دوران و

الان شد و مدام در حال رشد و بهبوده…..

چقدر حرفای شما به دل میشینه استاد نازنینم

از رب جهان تنها قدرت مطلق جهان ممنونم که پیش بهترین دستانش هدایتم می کنه .