از کجا شروع کنم؟ - صفحه 68 (به ترتیب امتیاز)

سلام به همه، به ویژه استاد عزیزم که شب و روز صداش تو گوشمه، به قدری که دیگه واقعا احساس می کنم یکی از اعضای خونواده خودمه. دو سه روز پیش کلیپی از یکی از اشعار سهراب سپهری به دستم رسید که به نظرم اومد نسخه نظم قانونیه که دارم سعی می کنم با همه وجود درکش کنم. فکر کردم خالی از لطف نیست شما هم اگه حتی قبلا اونو خوندید، این بار از یه دید دیگه بخونیدش:

نه تو می مانی

نه اندوه

و نه هیچ یک از مردم این آبادی

به حباب نگران لب یک رود قسم

و به کوتا هی آن لحظه شادی که گذشت

غصه هم خواهد رفت

آنچنانی که فقط خاطره ای خواهد ماند

لحظه ها عریانند

به تن لحظه خود جامه اندوه مپوشان هرگز

تو به آیینه،نه! آیینه به تو خیره شده ست

تو اگر خنده کنی او به تو خواهد خندید

و اگر بغض کنی

آه از آیینه دنیا که چه ها خواهد کرد

گنجه دیروزت، پر شد از حسرت و اندوه و چه حیف!

بسته های فردا همه ای کاش ای کاش!

ظرف این لحظه ولیکن خالی ست

ساحت سینه پذ یرای چه کس خواهد بود

غم که از راه رسید در این بر او باز مکن

تا خدا یک رگ گردن باقی ست

تا خدا مانده به غم وعده این خانه مده!