می خواهی جزو کدام گروه باشی؟ - صفحه 13

با سلام خدمت استاد عباس منش و عرض ادب و احترام خدمت ایشون و تشکر ویژه از تیم همراهش.

استاد عزیز اگر من چند ماه پیش با سایت شما آشنا نمیشدم بدلیل اوضاع روحی خرابم نمیدونستم که چه بلایی به سرم میومد.خدا شمارو سر راه من قرار داد و نمیدونم میدونین یا نه ولی تاثیری که در فرزندان این مرزوبوم میگذارید و در زندگی اشخاص خیلی بزرگه واین رو نمیشه باتشکر دراین سایت جبران کرد…

چه زمانی بوده که تغییر کردید و پیشرفت کردید؟

و چه زمان هایی تغییر نکردید و عدم تغییر باعث از دست رفتن خیلی چیزا شده؟

میخام داستان رو اینجوری آغاز کنم.من تازه از خدمت سربازی ترخیص شده بودم و با مدرک دیپلم شروع کردم به گشتن دنبال کار و متاسفانه هیچ کاری پیدا نمیکردم.من دو تا مدرک فنی داشتم در زمینه ماشین آلات و جوشکاری و جالبه در اونا هم تخصص لازم نداششتم و من هی بیکار موندم. سال 85 بود که تابستون داشت تموم میشد من با یک سازمان آموزش مهارت فنی ثبت نام کردم و از رفم دوره جوشکاری آرگون رو یادگرفتم که حدود 6 ماه طول کشید تو این مدت من از مربی هایی که اونجا بودن خیلی یاد گرفتم.یادمه اقای حسین زاده بود که بهمون میگفت رویاهاتون رو بسازید اونقدر قدرتمند شین و اونقد پولدار که دیگه تو فکر مسافر کشی و کار تو تاکسی تلفنی نباشین. حرف های این مربیا رو من تاثیرات فوق العاده ای داشت و من در اون زمان شروع کردم دنبال کار گشتن در حالی که مشغول گذراندن دوره آموزشی بودم.من از طرف یکی از آشنایان تو یک شرکت قول کار گرفتم که بعد از تموم شدن دروه ام برم و اونجا مشغول بشم.دوره تموم شد و من رفتم تو این شرکت و با زحمت فراوان استخدام شدم و شروع کردم به کار. کار من جوشکاری بود ولی تو اون شرکت فقط جوشکار نبودم بلکه اپراتور دستگاهی بودم که کار باهاش سخت بود و ضرر بدنی داشت و بعد از اون هم کارای فنی و کارای گارگری.چیزی که بود این بود که من نمیخاستم کارگر بمونم و همیشه نگاه میکردم به مهندس های شرکتمون ازشون سوال میکردم از همکارام در مورد زندگیشون در مورد تحصیلاتشون چیکار کردن که به اینجا رسیدن.شرایط من داشت خوب میشد و یه کارگر توی یه کارخانه بودم و سنم بیست و سه سال بود.من تو این مدت یه تصمیم گرفتم و اون این بود که ادامه تحصیل بدم چون این شرایط رو که من کارگر بمونم ذهنم قبول نمیکرد با این که اونجا هم مشکلی نداشتم. من ثبت ام کردم تو کنکور و شروع کردم.تا ساعت پنج کارگری ،جوشکاری کار با دستگاه و از ساعت پنچ به بعد میومدم میشستم و تا ساعت دو درس میخوندم و بعضی روزا از ساعت پنج به بعد میرفتم کلاس و از کلاس برمیگشتم و باز شروع میکردم تا حدی که روی کتابا خابم میبرد و واقعا همه چیرو گزاشته بودم کنار اصلا دیگه بیرون رفتن گشتن واینارو نداشتم.تا اینکه روز موعد رسید و من کنکور دادم و یادمه وقتی از جلسه کنکور اومدم بیرون به خدا گفتم من تلاشم رو کردم بقیش رو سپردم به تو. اومدم و چسپیدم به کارم و منتظر شدم تا نتایج بیاد.نتایج اومد و من مجاز و انتخاب رشته و از دانشگاه پیام نور تویه یکی از رشته های مورد علاقه ام قبول شدم توی شهر خودمون.خیلی خوشحال بودم.میدونستم راهم درسته. توی شرکت من رو همکارام مسخره میکردن و میگفتن ولش کن و نخون چیه درس اینا ولی همزمان هم کار میکردم و هم درس میخوندم و این خیلی سخت بود و یادمه یه سرپرست کارگاه داشتیم که با وجود مخالفت های مدیر عامل به تحصیل من اون هوایه منو داشت و مرخصی میداد تا من برم دانشگاه.سال دوم دانشگاه بودم که مدیر عامل منو برای انجام کاری فرستاد تهران و من ترم تابستون درس برداشته بودم.من بعد از یک هفته اونجا موندن بدلیل اینکه امتحان داشتم از سرپرستمون اجازه گرفتم و برگشتم ارومیه.و رفتم امتحان رو دادم و جالبه وقتی مدیر عامل منو تویه شرکت دید صدام زد و بهم گفت تو اینجا چیکار میکنی تو مگه نباید توی تهران باشی الان و چرا برگشتی و برام مهم نیست که تو درس میخونی.من تو اون لحظه خیلی ناراحت شدم ووقتی که برگشتم خونه یه تصمیم گرفتم و اون این بود که استعفا بدم و برم فقط درس بخونم. خیلیا گفتن بهم نکن این کارو داری هم کار میکنی و هم میخونی و لی من تصمیمو گرفته بودم و میخاستم که خیلی به درسم برسم و نمرات بالایی کسب کنم.رفتم و استعفا دادم و چسبیدم به دانشگاه بدون توجه به حرف اطرافیانم.خدارو شکر تونستم نمرات خودم رو بالا ببرم . رویای من احداث یک کارخانه تولیدی و یک بیزنس من بودنه. و این رو همیشه در سرم میپروندم والانم همین هست.من بعد ازاتمام دانشگاه همون طور که دوست داشتم توی یک شرکت تولیدی بزرگ در قسمت مرتبط به رشته شغلیم(مطابق با تصوراتم) به عنوان کارشناس مشغول شدم و الانم مدت سه سال هست که کارمند این شرکت هستم و خدارو شکر میکنم و راضی هستم و جالبه بدونین که اون شرکت قبلی که من توش کارگر بودم بعد از دوسال از رفتن من ورشکست شد و ازبین رفت ومن الن از کارگری به کارمندی رسیدم. اون تصمیماتی که من به تغییر گرفتم در اون شرایط از زندگیم باعث شد مدار من عوض بشه و کسایه دیگه شرایط دیگه و بهتر و عالی تر رو تجربه کنم. و الانم مدت دوسال هست که فکر میکنم چطوری میتونم شرایطم رو بهبود بدم و به رویاهام برسم به احداث واحد تولیدی و یا یک بیزنس من بشم.من همچنین الان دانشجوی کارشناسی ارشد هستم. و این مرحله از زندگیم تو شرایط اسونی قرار ندارم .بعد از اشنایی با سایت استاد عباس منش رویاهای من که توی این سه سال کمرنگ و کمرنگ تر شده بود قوت گرفت و از پنج فروردین 94 بعد از اشنایی با این سایت دائما من در حال فکر کردن به یک ایده جهت اتصال به رویااهای خود هستم و مطمعنم که خداوند کمکم خواهد کرد. الان موقع تصمیم گرفتن من برای تغییره و من میدونم که باید تو این لحظه تغییر کنم و بهبود بدم شدیدا احساس نیاز میکنم و لی هنوز ادامه داره این تلاشم. و اگر نشه نمیشه.فقط دنبال ایده میگردم و از خدا میخام که برسونه برام.

من 30 سالمه و مجرد هستم و پارسال یک رابطه رو شروع کردم با قصد اشنایی و این منجر به صمیمیت ما دوتا شد ووابستگی ولی بعد از چند ماه آلارم دریافت کردم و احساسم بهم گفت که باید این رابطه رو ترک کنم ولی نکردم و من هر روز و هر روز وابسته تر شدم و توی رابطم با وجودتمام خوب بودنم نسبت بهش رابطرو از دست دادم و من به شدت افسرده شدم تاچند ماه و تنها و هیچ کس هم نمیدونست و من روزای بدی رو سپری میکردم تا اینکه با سایت استاد اشنا شدم و به من دنیایی دیگه ای رو نشون داد حالم خوب شد .اما چند روز پیش باز به طریقی وصل شدم به رابطه قبلی و تحقیر شدم من الان دو باره حالم بد شد ولی دارم تلاش میکنم که زود حالم رو خوب کنم. چون من دیگه آدم قبلی نیستم و استاد بهمون فرمول زندگیرو داده میخام اینو بگم که اگه من بعد از دریافت آلارم رابطه رو ترک میکردم الان شاهد این همه افسردگی و غمگین شدن نبودم.ولی به مدد الله و کمک های استاد عزیزم دارم بهتر میشم و میخام بهتون بگم که خدا منو کمک میکنه و ایده رو میرسونه تا یه مرد پولدار و بیزنس من بشم تا بتونم کمک کنم و دنیا رو جایه بهتری برای دیگران کنم.ان شا ء الله .ببخشید طولانی شد. تصمیم درست توی شرایط عادی و خوب میتونه موفقیت خوبی رو برا ادم رقم بزنه. به قول حضرت علی به حساب خود برسید قبل از اینکه به حسابتان رسیده شود/ممنون استاد ممنون از این که هستی…