معمولاً آدمها وقتی بخاطر باورهای محدود کننده، به چیزی که می‌خواهند نمی‌رسند، پیش پا افتاده‌ترین کار را انجام می‌دهند ، یعنی می‌ترسند و سریعاً به دنبال عاملی بیرون از خود می‌گردند تا تقصیر را به گردنش بیندازند.
و به قول کیمیاگر:
“در مرحله‌ای، کنترلمان را بر آنچه که در زندگی رخ می‌دهد از دست داده و تصمیم می‌گیریم بزرگترین دروغ جهان را باور مسئولیت را به دوش سرنوشت بگذاریم”
شروع شرک از اینجاست که فکر کنیم، چیزهایی مثل قیمت دلار، سیاست دولت‌ها، تصمیمات دیگران و هر عاملی که تسلطی بر آن نداریم، تعیین کننده زندگی ما و مالک ماست.
اما داستانی که خداوند برای جهان رقم زده، داستان توحید است و به تو این نوید را می‌دهد که هیچکس کمترین توانایی‌ای در اتفاقات زندگی‌ات ندارد مگر اینکه خودت این دروغ را باور و دو دستی قدرت را به او بدهی.
خواست خدا این است که باورهای تو زندگی‌ات را رقم بزند نه سیاست دولت‌ها، نه یک گروه یا عده‌ی خاص و نه هیچ عامل دیگری.
برنامه خداوند این است که زندگی‌ات بر پایه باورهایت باشد. برنامه خدا این است که هر چه را باور کنی و در ذهن بسازی، جهان به آن شکل دهد. این نهایت عدل الهی است. هیچ قدرتی بیرون از تو وجود ندارد. الله و ربّی که من شناخته‌ام قدرت را به خودت داده تا زندگی‌ات را با باورهایت بسازی .
من این خدا را باور کرده‌ام و با اشتیاق این قدرت را پذیرفته‌ام و نتایج زندگی من گواه نتیجه این باور و نتیجه یکتاپرستی است.
شرک یعنی تصمیم بگیری قدرتی که خداوند برای خلق زندگی‌ات با فرکانس‌هایت داده را، نپذیری. یعنی این قدرت را دو دستی به هر عاملی بیرون از خود بدهی که هیچ کنترلی بر آن نداری.
این نگاه خداوند به شرک است و شرک بر خود را نمی‌بخشد. نه به این دلیل که محتاج عبادت ماست، بلکه به این علت که توانایی ما در کنترل زندگی‌مان وابسته به نگاه یکتاپرستی است. به اندازه‌ای که می‌توانیم توحید را در عمل اجرا کنیم، به همان اندازه افسار زندگی‌مان را در کنترل خود داریم و به همان اندازه به رضایت درونی می‌رسیم.
به همان اندازه می‌توانیم از عهده‌ی مدیریت ترس های زندگی بر بیاییم:
ترس از «از دست دادن‌ها»؛
ترس از قدرت حکومت‌ها و دولت‌ها؛
ترس از حرف مردم؛
ترس از هر عاملی که بیرون از ماست و هیچ کنترلی بر آن نداریم.
به اندازه‌ای که توحید را درک می کنیم و در عمل اجرا کنیم، از ترس‌هایی می‌گذریم که از شرک می‌آید و به سمت آرامشی هدایت می‌شویم که برکتِ نگاه توحیدی به اتفاقات و مسائل مختلف است.
ما به اندازه‌‌ی نگاه توحیدی‌مان، مالک و صاحب سرنوشت‌مان هستیم.
برای مشاهده‌ی سایر قسمت‌های «توحید عملی» کلیک کنید.
- نمایش با مدیاپلیر پیشرفته
- دانلود با کیفیت HD240MB20 دقیقه
- فایل صوتی چه کسی مالک توست؟!18MB20 دقیقه
سلام استاد عزیزم و مریم جانم و سلام دوستان همراهم
و باز هم توحید و باز هم یکتاپرستی و باور اینکه خودم خالق زندگیم هستم
چقدر این حرف و این آگاهی رو دوست دارم، اولین بار تو دوره قانون آفرینش این حرف رو شنیدم و چقدر اون زمان خوشحال شدم و چه حس خوبی پیدا کردم، حس قدرت داشتم و خودم رو قدرتمند میدیدم و حالم عالی بود، ترسهام کم شد و نگاهم به دنیا و اطرافیانم عوض شد، من هم خیلی از حرفهای اطرافیانم رو قبول میکردم و باعث شده بود هر روز حالم بدتر باشه و قدرت انجام هیچ کاری رو نداشتم، من حتی در برابر همسرم ترس داشتم،
ولی الان بعد یکسال دیگه میدونم و آگاهم که قدرت خداست و قدرت من هستم چون این خدای قدرتمند منو خلق کرده و من هم قدرت خلق کردن دارم
قدرت دارم زندگیم رو اونجوری که دوست دارم خلق کنم و بسازم و تنها کسی که منو یاری میده خداوند مهربان من هست
اراده کردم و ادم های اضافی و ناسالم رو از زندگیم حذف کردم، با جرات و بدون ترس از باورهام حرف میزنم و نگران قضاوت دیگران نیستم، با عشق از خدای خودم حرف میزنم، از احساسات قشنگم میگم و دیگه ترسی ندارم دیگران چی میگن و چیکار میکنن
مالک من خدایی هست که منو خلق کرده و همه قدرتهای لازم برای رسیدن به خواسته هام رو در وجودم قرار داده و من رو قدرتمند خلق کرده
فقط باید باورش کنم و ایمانم رو تقویت کنم، بهش توکل کنم و اعتماد کنم و بعد ببینم که دنیای من چقدر متفاوته با دنیای اطرافیانم و کسانی که شرک دارن و قدرت رو دست دولت و ادم های دیگه میبینن
من بارها تجربه اعتماد به خداوند و اعتماد به خودم رو دارم که چقدر زیبا زندگیم رو ساخته و بهترین ها رو سر راهم قرار داده
وقتی بهش اعتماد میکنم و میرم به سمت خواسته هام انگار همه وجودم خود خدا میشه، دستهای من دست خداوند میشه، پاهام پای خداوند میشه و منو میبره جاهایی که باید برم، زبانم، گوشم، چشمم و همه چیز و همه چیز میشم خدا و اونوفته که میتونم خلق کنم و بسازم هر چیزی رو که دوست دارم و باورش دارم
ممنونم بهترین استاد که هر روز به من یادآوری میکنی کی هستم و چه جایگاهی دارم و میتونم به چه جایگاهی برسم
ممنون و سپاسگزار خدای مهربانم هستم که از خود من هم بیشتر میخواد که من هدایت بشم و خود واقعیم رو پیدا کنم خدایا عاشقتم
روز بیست و ششم هم گذشت و شاکر خدای مهربانم هستم و ممنونم از استاد عزیزم
بهترینها رو برای همه دوستانم. آرزو میکنم