چه کسی مالک توست؟! - صفحه 21

با سلام و خدا قوت خدمت استاد عزیزم و همراهان این سفر لذت بخش

تا قبل از این خودم را یکتاپرست می دانستم،خودم را بی نیاز از دیگران و وابسته به الله یکتا شناخته بودم.یکی از موضوعاتی که گاها بین بنده و همسرعزیزم جریان داشته و هنوز هم دارد،کمک نخواستن من از دیگران به هنگام تنگناهاست و من همیشه این نکته را به همسرم یادآور میشوم که روز اول آشنایی،جمله ای به تو گفتم با این مضمون که تهیه تمام امکانات و رفع کمبودهای زندگی بر عهده من هست و نه غیر.تو از من بخواه .انصافا هم رعایت کرده و در این ده سال کمتر از انگشتان یک دست این اتفاق افتاده.من هم با توجه به جمله طلائی? که گفته بودم،مجبور بودم و سعی میکردم که کم نیاورم (البته همیشه چشمم به الطاف الهی بود)ولی گاها خودم را سرزنش میکردم که بهروز این حرف بود تو زدی!!!؟؟؟

این سرزنش به خاطر این باور بود که حرفی که زدم از روی غرور کاذب و لاف جوانی است.اما حالا که فایل های استاد را می بینم و به اموزه هایش گوش فرا داده ام، فهمیدم نه تنها اینگونه نیست بلکه این جمله طلایی از جوشش الهی درونم بوده و هست که نام اون را حالا توحید میدانم.

در طول این سالها به خاطر سبک زندگی و اینکه همیشه روی توانایی خودم حساب کردم،گاها در مشکلات احساس ناامیدی و یأس سراغم میآمد به گونه ای که حتی باعث می شد نمازم را که حلقه اتصالم به خداوند بود را بی فایده و بی اثر شمرده و فراموش کنم.البته به خاطر جوشش درونم بعداز مدتی انرژی تازه ای میافتم و راهی برای بازگشت به مسیر اصلیم پیش میگرفتم.

از دیگر اعتقادات قلبی و عملی من بر این بود که هر عمل نیک و خیر که انجام میشود برای رضای رب باشد و نه جلب توجه بندگان.

مخلص کلام اینکه ،همه این سالها همه موارد فوق را میدانستم و اعتقاد داشتم ولی نمیدانستم اینها به غیر از عافیت در آخرت میتواند پلکانی محکم برای رسیدن به خوشبختی این دنیا هم باشد.

باتشکر،حسینی