چرا فکر می کنیم مرغ همسایه غازه؟

بسم الله الرحمن الرحیم الرزاق الوهاب العلیم الحکیم القریب المجیب الحی القیوم النور الغفور القریب المجیب

آغاز سخن یاد خدا باید کرد              

خود را به امید او رها باید کرد

ای با تو شروع کارها زیباتر                    

آغاز سخن تورا صدا باید کرد

سلام به استادان عزیزم و دوستان توحیدی ام در این سایت الهی

استاد و مریم بانو عزیزم، کامنت قبلی که برای شروع پروژه مهاجرت به مدار بالا گذاشتم فراموش کردم که سال جدید میلادی رو به شما تبریک بگم، و گفتم در یک کامنت جداگانه به شما تبریک بگم که متاسفانه فرصت نشد. بعد دیدم اکثر بچه‌ها هم در کامنتشون به تبریک سال جدید اشاره ای نداشتند برا همین برام سوال شد چرا شروع سال جدید میلادی که با معجزه تولد حضرت مسیح است برای اغلب ما ایرانی ها کم اهمیت است و اصلا چرا نباید همان طور که با شور و هیجان سال نو هجری شمسی رو تبریک میگیم، نسبت به میلادی بی تفاوت هستیم، نتیجه باز بر می گشت به ورودی هایی که این چند ساله داشتیم. و سال میلادی رو مخصوص کشورهای غیر اسلامی و کفر میدونستند. و الان میخوام بصورت آگاهانه ،از ته دل و صمیمانه که باز این آگاهی ها را از مکتب شما فرا گرفتم این عید بزرگ، این تولد معجزه آسا حضرت مسیح رو به شما تبریک بگم و ان شاءالله سال جدید هزاران برابر از تمام سال‌ های گذشته در حوزه توحید و یکتاپرستی و سلامتی و حال خوب و ساخت باورهای فراوانی و نعمت و ورودی ثروت و نعمت به زندگی تون بهتر و بهتر باشه، آمین یا رب العالمین.

بریم سراغ فایل پر از خیر و برکت و آگاهی امروز و مرور آگاهی های آن در حد ظرف وجودی الانم.

چی میشه که فکر کنیم که مثلا فلان شغل از شغل من بهتره یا فلان شهر، کشور، یا پدر و مادر و همسر و فامیل و سران کشور و… که مربوط به فلان … میشه از آنچه الان دارم بهتر است؟؟؟!!!

دلیل اول

اینکه ما توجه میکنیم به نکات منفی آنچه داریم برای همین از همون مسائل منفی بیشتر و بیشتر می‌شود.

راه حل

بجای توجه به نکات منفی بیاییم آگاهانه به نکات مثبت آنچه داریم از شغل، شهر، کشور، پدر و مادر و همسر و… توجه کنیم و با این کار اگر آنچه داریم نکات مثبت بیشتری داشته باشه نکات مثبت اش رو به ما نشان می‌دهد و اگر نداشته باشد جهان ما را به شرایط و مکان و افراد بهتری هدایت می کند.

دلیل دوم

این که ما مسئولیت شرایط و اتفاقات زندگی خودمون نیستیم و تقصیر رو به عهده عوامل بیرونی می اندازیم و خودمانرا با بقیه مقایسه می کنیم.

راه حل

پذیرفتن تمام مسئولیت های زندگی مون چرا که ما با توجه به افکار و باورهایمان خالق زندگی خودمان هستیم. و این باعث می شود که ما فقط به خودمان پردازیم و از مقایسه کردن خودمان با دیگران بپرهیزیم.

دلیل سوم

فضای مجازی که با قرار دادن بهترین تصویر و ویدئو از شغل، زندگی، روابط و … که نشان بده چقدر اوکی هستیم و ما با دیدن این تصاویر و ویدئو ها احساس بدبختی کنیم.

راه حل

خارج شدن از شبکه های مجازی

و اما چند مثال از خودم که تو ذهنم موندن اون هم بخاطر بازخوردی از طرف مقابل خورده بودم تو ذهنم مونده و گرنه به قول استاد خیلی سخته بخوایی فکر کنی قبلا چطور فکر می کردی.

1_ یه دختر خاله دارم که از بچگی در ظاهر هیچ کاری نمی کنه و تو خونه بخور بخواب است و من همیشه بهش حسودیم میشد و می گفتم من همش مثل کوزت کار می کنم و این برا خودش فقط تیپ میزنه و کار به هیچی نداره. تا اینکه بعد از ازدواج مون یکروز بهش گفتم که من به تو حسودیم میشد که خاله ام همش کارا رو می کنه و شما برا خودتون کار به هیچی ندارید.اون گفت: بابا چی داره میگی تمام کارهای خونه رو من بدبخت بود مامانم فقط غذا درست می کرد و خرید بیرون انجام می‌داد، فقط وقتی مهمان داشتیم کارمون نداشت، تازه من به شما حسودیم میشد که خاله اصلا دعواتون نمیکنه، کتک نمیزنه، خیلی آروم و مهربونه. منم با تعجب گفتم واقعا!! من این همه وقت فکر می کردم خوش بحالت است.

(علت این چون من این ضعف رو داشتم که همش مثل کوزت کار می کردم که احساس خوبی نسبت به خودم داشته باشم که باز البته از وردی ها میومد که هر چه بیشتر کار کنی مفیدتری و با ارزش تری. که تا همین یکی دو سال پیش هم داشتمش که به لطف دوره عزت نفس و احساس لیاقت کم تر شده)

2_ یه همعروس دارم معلمه. که در ظاهر حرف حرف خودش است و همیشه بهش حسودیم میشد که چطور این قدر روی شوهرش تسلط داره و هر چی میگه شوهرش گوش میگیره. تا اینکه با مباحث عزت نفس آشنا شدم و در این مورد بهش گفتم که شما اعتماد به نفس ات خوبه و همسر و بچه‌هات حرفت رو گوش می‌کنند. بعد بهم گفت: این ااحرف من رو گوش میدن؟ من فقط تو محیط اداره و مدرسه کسی هست که حرفم رو گوش بده تو خونه دریغ از یک حرف.

بهش گفتم واقعا!! اصلا بهت نمیاد. گفت بخدا من دارم از دست این ها دق می کنم از بس حرف حرف خودشون است. (همین طور که داشتیم صحبت می کردیم یادم نمیاد چی شد که دخترش که دبیرستانی بود یه دادی زد روی مامانش. و همعروسم هیچی بهش نگقت. من توش موندم که این با این تصوراتی که من ازش داشتم از زمین تا آسمان فرق می کنه. و تو ذهن خودم ازش یه بت ساخته بودم)

موارد زیادی بود که فکر می کردم که حالا چه خبره؟ بعد که برام واضح شده دیدیم توهمی بیش نبوده و چیزهاییکه خودم دارم خیلی بهتر و زیباتر است.

(امروز تصمیم نهایی رو با بچه‌ها برای جابجایی گرفتیم و ان شاءالله مرحله اجرایی برای اول بهمن است. تا هر چه خدا بخواهد همان شود. به یادگار بماند برای رد پای بعدی)

در پناه حق همه ی ما روز به روز توحیدی تر و ثروتمند تر و شادتر و موفق تر و سعادتمند تر باشیم الهی آمین