چرا بعضی افراد بدشانس هستند؟ - صفحه 64 (به ترتیب امتیاز)

سلام چرا حال من در حال نوسانه و اون خلوص و حس خوبی که یک سال یا دو سال قبل داشتم رو ندارم؟

این فایل رو روز چهارشنبه گوش کردم و الان شنبه است که میخوام رد پام رو اینجا بذارم. چهارشنبه شش صبح فایل رو گوش کردم و بعد از یکی دو ساعت که روی خودم کار کردم دوباره همه چیز رو ول کردم. یعنی اینکه فکر کردم همون دو ساعت که روی ذهنم و نگرشم کار میکنم کافیه و تا آخر اون روز قراره اتفاقای خوبی بیفته. اما از اون جایی که صبح با شنیدن فایل تمرکزم رفت سراغ این که من به چه چیزهایی توجه می کنم، با دید بازتری داشتم خودم رو مانیتور می کردم. دقت کردم و دیدم از سر صبح من دوباره توی ذهنم شروع کردم به جنگیدن با آدمایی که قبلا ازشون ناراحت شده ام مثلا یکیش یه سال قبل اتفاق افتاده بود بعد از اینکه از دعوای ذهنی با اون فرد خسته شدم رفتم سراغ اون یکی و الی ماشالله. عجیب ترش اینه که من میدونم اینا اشتباهه ولی نمیتونم از این مدل فکر کردن دل بکنم.

صبح از خونه زدم بیرون و میخواستم برم سر کارم. برای اولین بار در زندگیم تصادف کردم. دوباره با غر غر رفتم کار و برگشتم خونه و باور نمی گنید تا اخر همون شب کلی اتفاق های بد رو تجربه کردم.

نمیدونم گیج شدم و با وجود اینکه کلی نتیجه خوب کسب کردم و زندگیم از این رو به اون رو شده، ولی نمیتونم از مقصر دونستن بقیه دست بکشم و صد البته که صد در صد این بر میگرده به اینکه از زیر بار قبول کردن مسولیت در میرم همچنان بعد از سه سال. چون دارم پاداش می گیرم از اینکه تقصیر ها رو میندازم گردن کس دیگه و از این طریق حتی احساس قدرتمندی میکنم و من واقعا تعجب میکنم از وجود این حس و عادت در وجودم که نهادینه شده. استاد شما همیشه توی حرف هاتون میگین که همه چیز باید تکاملی بره جلو. نمیدونم شایدم من اشتباه متوجه شدم که میخوام این پروسه رو تکاملی ببرم جلو. اما چیزی که الان احساس می کنم اینه که باید این عادت رو، این پاداش گرفتن از مقصر دونستن دیگران و دعوای ذهنی رو همین جا و همین لحظه آتیشش بزنم. مثل همون کاری که شما با پارادایس می کنید.

سخته، برام سخته، عادت کردم بهش…. اما همینجا آتیشش می زنم و خودم رو صد در صد مسئول تک تک لحظه هام میدونم. حتی الان که دارم تایپ میکنم ذهنم میگه اره میگی ولی دوباره دو دقیقه دیگه بر میگردی به همون حالت قبلی.

خیلی خب اوکی ذهن عزیز. من خودم ممکنه دوباره اشتباه کنم، اما از خدا کمک میخوام اینبار. از خدا میخوام کمکم کنه تا من از این لحظه به بعد خالق و مسئول صد در صد لحظات زندگیم باشم. دیگه این من نیستم که تو بخوای گولش بزنی. خدا پشتمه، همون خدایی که هیچ گاه از وعده اش تخلف نمی کنه و امتحانش رو پس داده. در ضمن اون حرف استادم که گفت اگه ناراحت بشی هر چقدر هم دلیل منطقی پشتش باشه انگار دستت رو میبری توی آتیش. این کاملا برام مسلم شده و از این لحظه تا اخر عمرم روی این باور کار می کنم.