چرا بعضی افراد بدشانس هستند؟ - صفحه 81

به نام خداوند خالق زیبایی خالق من

روز دهم از سفرنامه

بهار عزیزم خودم دارم متوجه میشم که چقدر داری بزرگ میشی و این بزرگ شدنت خیلی قشنگه چون کاملا ملموسه …

یکی از رشد هایی که امروز و این روزها واسم اتفاق میفته رابطه ی عالی که باخانوادم پیدا کردم مخصوصا پدرم که عاشقشم ، خیلی راحت تر باهاش حرف میزنم بحث هایی که دوست داره رو راحت تر بهش گوش میکنم ،سعی میکنم باهاش همراه باشم ،

امروز مثل سه شنبه قبلی با بابا رفتم کوه ،انقدر صبح زود بود که نمازمون و اون بالا خوندیم ،وااای که چه تصویر لذت بخشی از ماه دیدم ،جاتون خالی .

بعدش خیلی با آرامش اومدم و روزمو شروع کردم ، دفترمو برداشتم و مثل هروز توش نوشتم که دوس دارم امروز چه اتفاقاتی بیفته و به قول استاد بهش نچسبیدم و توکل کردم به خدای بزرگ و دفتر و کنار گذاشتم ،

دقیقا ظهر همون جوری شد که میخواستم به همراه بابا رفتم سازمو از استاد تحویل گرفتم خیلی راحت و بی دردسر ،

بلافاصله اومدم تمرین کردم که چقدر حال داد عشق کردم با سازم ،

بعدش اومدم یه ناهار دلچسب خوردم واااای که چه پلو عدس خوش مزه ای بود جاتون خالی ،

بعد یکمی نشستم کلیپ های کلاس و دیدم ،دقیقا این روزا اصلا باخودم شوخی ندارم در عین حال که به خودم انگیزه کارو فعالیت میدم اما به ذهنم استراحت میدم ،بهش اجازه میدم خودش بگه الان کتاب بخون ،الان بخواب ،الان تمرین کن ،الان برو پیاده روی و‌…

اینجوری قشنگ حس میکنم ذهن و روحم و دارم باهم منطبق میکنم که هردوشون در کمال آرامش تصمیمات ریز و‌ درشت و بگیرن ،

خیلی راحت به دوستام نه میگم و میگم باهاتون بیرون نمیام (البته دوستایی که توی مسیر من نیستن) خیلی راحت و با آرامش میشینم خونه یا خودم به تنهایی پیاده روی میکنم ،خیلی حس خوبی بهم میده ، (پیاده روی من و زنده و تازه میکنه )

این روزا داریم تصمیم میکیریم که به یه مسافرت بریم مسافرت به جنوب کشور که تا حالا اصلا نرفتیم و ندیدیمش ، خدایا شکرت که این روزا داره اتفاقات پشت سرهم میفته ،

این روزا دارم میشنوم که حتی پدرم که روزای اول زیاد با استاد عباس منش موافق نبود اما الان داره نرم میشه ،حتی شنیدم که داره حرفاشو تکرار میکنه ولی حواسش نیست ،

این روزا دارم درون خودم میبینم به محض اینکه مبام غیبت کنم یا کسی و قضاوت کنم انگار یکی حرفمو قطع میکنه یا میگه الان نگو ، واااای خیلی حس خوبی دارم ،

امروز نوشته ای که داخل سایت دیدم و سریعا داخل گوشیم نوشتمش که من باید تاکید کنم هر لحظه فقط و فقط تحسین کنم و این تحسین به طوری واقعی باشه که من و به احساس خوب برسونه نه اینکه الکی تحسین کنم ،

(قبلا سعی میکردم تمام فابل ها رو ببینم و اکثر کامنت هارو بخونم ، اما از شروع این سفرنامه یه نکته یا باوری که بهش برخورد میکنم ، حتی وقتی دارم کامنت میخونم یا فایل میبینم یا حتی داخل ویس ها به نکته ای برخورد میکنم ، سریعا متوقفش میکنم و مینویسم و باخودم تکرارش میکنم ،

آره این راهشه ، این مسیریه که میتونه منو تغییر بده نه اینکه مدام و پشت سرهم گوش کنم و هیچی به هیچی …

من حتی کلمه آگاهاااااااااانه رو تازه انگار متوجه. شدم یعنی چی ، آقا یعنی کاملا آگاه باش و انجامش بده یعنی اگه قراره حرفی و نشنوی بلند شو برو ، حرف و عوض کن خودتو سرگرم کاری کن که اون موضوع و ماهیتش کلا عوض بشه این یعنی تغییر یعنی حرکت ،

آرههههه تازه دارم میفهمم بهاااااار تو داری تغییر میکنی تو داری تکامل طی میکنی ، فقط کافیه آروم باشی و ادامه بدی بله از همه چیز لذت ببر و ادامه بده …

خیلی حس خوبی دارم که دارم یاد میگیرم خدایا شکرت ، شکرت که دارم شکر گذاریتو باورسازی میکنم ، دارم یاد میگیرم که چه چیزاهایی و توی این چند سال از عمرم ندیدم و نمیدونستم ،

خدایا شکرتتتتتتت برای آفرین استاد عباس منش…