چرا بعضی‌ها خوش‌شانس هستند؟

دیگه دوره آینده گذشته، من تو حالا زندگی می کنم

من بارونم تو ابرام، من اون بالا زندگی می کنم

پر فکرای مثبت سرم و قلبم، پره حال خوبه

صد تا دلیل داره قلبم، که هر روز سر وقت بکوبه

وقت ندارم غر بزنم، بهتره سختیارو دور بزنم

اگه دستم خوب نیاد، فقط کافیه دوباره بُر بزنم

دنیا جای قشنگی میشه وقتی شاد باشیم

دنیا قفس هیچکی نیست باید آزاد باشیم

هر قدمی که بر می دارم توی دلم یه دل گرمی دارم

که همه چی خوب پیش میره راحت رو بالش سر می زارم

خودم زندگیمو ساختم با فکرای بدی که دور انداختم

برنده می دونم خودمو حتی اگه یه وقتم تهش باختم

دنیا جای قشنگی میشه وقتی شاد باشیم

دنیا قفس هیچکی نیست باید آزاد باشیم

دنیا جای قشنگی میشه وقتی شاد باشم

دنیا قفس هیچکی نیست باید آزاد باشیم

سلام به اساتید عزیزم

سلام به دوستان خوبم

چند روز پیش برای انجام کاری با شخصی تماس گرفتم، ولی بعد از اون تلفن احساس ناخوبی به من دست داد. دلیلش هم این بود که ایشون یه سری احتمالات رو درباره اون کاری که من میخواستم انجام بدم (و باید ایشون رو درجریان میذاشتم) به من گفت و دیگه من فقط سعی کردم مکالمه رو زودتر تموم کنم و فقط بهش اطلاع بدم.

بعد از اون روز همش سعی میکردم که آگاهانه حال خودم رو خوب نگه دارم ولی خوب حرفهایی که رد و بدل شده بود هم، برای خودشون توی ذهنم مشغول بودن.

یکی از کارهایی که یاد گرفته ام در اینجور مواقع انجام بدم اینه که بکگراند گوشیم رو یه نوشته یا عکس یا آیه ای بذارم که متناسب با چیزی باشه که من میخوام.

اون روز، یه جمله ای که چند ماه پیش توی یه فیلم شنیده بودمش، اومد توی ذهنم که این بود:

Everythig is always working out for me…

رفتم اینو توی پینترست سرچ کردم و یه سری عبارتهای تاکیدی با بکگراندهای قشنگ از این جمله اومد. ولی بعضیهاشون یه سری جملات اضافه تر هم داشتن. مثلا خیلی هاشون اولش رو اینوجوری نوشته بودن:

I’m the luckiest girl in the world…

ولی من فقط یکی از اونایی که به کلمه شانس اشاره کرده بود رو سیو کردم. چون حس میکردم وقتی دارم میگم یه نفر خوش شانسه، انگار منظور اینه که با اینکه استحقاق چیزی رو نداره، اما اون چیز رو بدست آورده و اونم به خاطر خوش شانسیشه نه لیاقتش.

خلاصه، تا چند روز بعدش، هر از گاهی این کلمه شانس توی ذهن من میومد و من سعی میکردم به همین دلیلی که گفتم بهش توجه نکنم. تا اینکه چند روز پیش به خودم گفتم خوب من بیام با خودم فکر کنم ببینم من توی چه چیزهای خوش شانسم. و شروع کردم بلند بلند با خودم صحبت کردن (که اون رو هم جدیدا از قدم 4 دوره 12 قدم یاد گرفتم) و هر چیزی رو که یادم میومد با خودم تکرار کردم.

این موضوع مربوط به چند روز پیشه تا اینکه دیشب این فایل برای نشانه ام اومد. جالبه که این فایل رو من قبلا دانلود کرده بودم ولی به همین دلیلی که گفتم، هیچوقت نگاهش نکرده بودم.

یه چیز دیگه رو هم میخوام برای خودم بنویسم برای بعدا که یادم بمونه:

دیشب برای تمرین ستاره قطبیم، من فقط تونستم یه جمله بنویسم و اونم این بود:

 خدایا کمکم کن ایمانم رو حفظ کنم.

امروز صبح، برای شروع اون موضوع که تلفنی به اون شخص گفتم، بایه نفر دیگه تماس گرفتم و یه سری هماهنگی ها باهاش انجام دادم.

بعد نشستم فایل نشانه ام رو دیدم و متن فایل رو خوندم. وقتی که موزیکهای فایل پخش میشد، مراسم جشن سال نو در فایل و تبریکهایی که برای داشتن سال خوب توی ترانه ها گفته میشد و همزمانیش با شروع سال جدید رو به فال نیک گرفتم و با خودم گفتم که حتما قرار اتفاقای خیلی خوبی برام بیوفته.

وقتی کامنت ها رو به ترتیب امتیاز سورت کردم،‌ کامنت باران،اولین کامنت بود که (توصیه میکنم بخونیدش)، ایشون معنی آیه 158 سوره بقره رو با استفاده از ترجمه هایی که خودش سرچ کرده اینجوری نوشته بود:

خلوص (یقین، باور قوی) و تردید از نشانه های خدایند و هر کسی که قصد کند تا در تاریکی شب (استعاره. شاید به معنی جهل، نادانی، سرگردانی) پناه بگیرد، بر او گناهی نیست که بین این دو دور بزند و هر کسی که از خیر مطلق فرمانبرداری کند، خدا از آن آگاه است و به عمل صالح او پاداش خواهد داد و نعمتهایش را پدیدار خواهد کرد.

خیلی از این معنی لذت بردم و احساس کردم که در پاسخ به اون شک و دو دلی خودم بود. چون در یک مقطعی من به خدا گفتم خدایا صادقانه بگم من فلان وضعیت رو بیشتر دوست دارم ولی بابت فلان چیزها هم نگرانم. حتی از خدا معذرت خواهی کرده بودم که هنوز نتونستم تمام و کمال همه چیز رو به خودت بسپارم و خیالم راحت باشه و تحت تاثیر اون مکامله قرار گرفتم.

الان خیلی خیالم راحتتر شده و با امید خدا پیش میرم تا خودش من رو به آسانی ها هدایت کنه.

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

یه اتفاق دیگه رو هم بگم:

بعد از دیدن فایل، همینطور که پای لپ تاپ بودم این جمله توی ذهنم تکرار شد: دل قوی دار…

خیلی برام آشنا بود و میدونستم که مربوط به یه شعره، اما بقیه اش یادم نیومد. سرچش که کردم چند کلید واژه براش اومد:

دل قوی دار که بنیاد بقا محکم از اوست

دل قوی دار که از بهرِ خدا بگشایند

دل قوی دار، سحر نزدیک است

احساس میکنم خدا داره باهام حرف میزنه و بهم میگه که نگران هیچی نباشم و خودش همه کارا رو به آسونی برام انجام میده…

2 تای اول که از سعدی و حافظ هستن رو اینجا مینویسم:

سعدی، غزل شماره 13:

به جهان خرم از آنم که جهان خرم از اوست ++++++++++ عاشقم بر همه عالم که همه عالم از اوست

به غنیمت شمر ای دوست دم عیسی صبح ++++++++++ تا دل مرده مگر زنده کنی کاین دم از اوست

نه فلک راست مسلم نه ملک را حاصل ++++++++++++ آنچه در سر سویدای بنی‌آدم از اوست

به حلاوت بخورم زهر که شاهد ساقیست ++++++++++ به ارادت ببرم درد که درمان هم از اوست

زخم خونینم اگر به نشود به باشد +++++++++++++++ خنک آن زخم که هر لحظه مرا مرهم از اوست

غم و شادی بر عارف چه تفاوت دارد ++++++++++++ ساقیا باده بده شادی آن کاین غم از اوست

پادشاهی و گدایی بر ما یکسان است +++++++++++++ که بر این در همه را پشت عبادت خم از اوست

سعدیا گر بکند سیل فنا خانهٔ عمر ++++++++++++ دل قوی دار که بنیاد بقا محکم از اوست

حافظ، غزل شماره 202:

بُوَد آیا که درِ میکده‌ها بگشایند +++++++++++ گره از کارِ فروبستهٔ ما بگشایند

اگر از بهرِ دلِ زاهدِ خودبین بستند +++++++++ دل قوی دار که از بهرِ خدا بگشایند

به صفایِ دلِ رندانِ صَبوحی زدگان +++++++++ بس درِ بسته به مِفْتاحِ دعا بگشایند

نامهٔ تَعزیَتِ دختر رَز بِنْویسید ++++++++++++ تا همه مُغبَچِگان زلفِ دوتا بگشایند

گیسوی چنگ بِبُرّید به مرگِ مِیِ ناب ++++++++ تا حریفان همه خون از مژه‌ها بگشایند

درِ میخانه ببستند خدایا مپسند ++++++++++ که درِ خانهٔ تزویر و ریا بگشایند

حافظ این خرقه که داری تو ببینی فردا ++++++ که چه زُنّار ز زیرش به دَغا بگشایند

چند روز پیش آیه 40 سوره توبه رو توی یکی از کامنتهام نوشتم. ولی میخوام اینجا دوباره به خودم یادآوری کنم که من باید به وعده خدا اعتماد کنم و حرفهای دیگران نگرانم نکنه:

إِلَّا تَنْصُرُوهُ فَقَدْ نَصَرَهُ اللَّهُ إِذْ أَخْرَجَهُ الَّذِینَ کَفَرُوا ثَانِیَ اثْنَیْنِ إِذْ هُمَا فِی الْغَارِ إِذْ یَقُولُ لِصَاحِبِهِ لَا تَحْزَنْ إِنَّ اللَّهَ مَعَنَا ۖ فَأَنْزَلَ اللَّهُ سَکِینَتَهُ عَلَیْهِ وَأَیَّدَهُ بِجُنُودٍ لَمْ تَرَوْهَا وَجَعَلَ کَلِمَهَ الَّذِینَ کَفَرُوا السُّفْلَىٰ ۗ وَکَلِمَهُ اللَّهِ هِیَ الْعُلْیَا ۗ وَاللَّهُ عَزِیزٌ حَکِیمٌ

اگر او را یاری نکنید، خداوند او را یاری کرد؛ آن هنگام که کافران او را بیرون کردند، در حالی که دوّمین نفر بود؛ در آن هنگام که آن دو در غار بودند، و او به همراه خود می‌گفت: «غم مخور، خدا با ماست!» در این موقع، خداوند سکینه خود را بر او فرستاد؛ و با لشکرهایی که مشاهده نمی‌کردید، او را تقویت نمود؛ و گفتار کافران را پایین قرار داد، و سخن خدا، بالا است؛ و خداوند عزیز و حکیم است!